Adını Sen Koy

24. Bölüm

Zehra çökmüş bir psikolojiyle yola yöneldi..resmen yıllardır içinde tuttuğu bir türlü dışarı vuramadigi duygularını düşüncelerini bu sefer korkusuzca haykırmıştı. Annesine bir nefret beslemiyordu ama bu kalbinin kırılıp param parça olmasına engel değildi.

Zehra: ahh anne neden..neden! Allah'ım neden..isyan etmiyorum..ama bunu ben..ben haketmedim..bı de bu yetmiyormuş gibi evliliği de öğrendiler..babam..beni asla affetmeyecek..

Zehra kendi kendine söylenirken gözyaşları sel olup akıyordu. Çok geçmeden sokağın başında siyah bir araba belirdi. Zehra ilk başta fark etmese de araba yanında yavaşlayınca bir şeylerin ters gittiğini anladı..

..bu da ne şimdi..niye yavaşladı..belki adres soracak ..yok ya ben de iyice paranoyak oldum..ee hadi sorcaksan sor..yaa Zehra yok yok bu kadar iyi niyetli olma kızım topukla ..topukla..bunu sonu hayr değil.

Zehra hızlı adımlarla ilerlerken bir taksi bulma çabasına girdi. Ama çok geçmeden arabadan inen adamlar tarafından etkisiz hale getirildi.

Zehra: bırak ya siz kimsiniz.. kimsiniz dedim benim kim olduğumu biliyor musunuz?...sana bırak dedim..eğer bana bir şey yaparsanız bunu size çok pis ödetirler.. BIRAK DEDİM ... BIRAK..İMDAAAT..İMDAT..
YARDIM EDİN...İMD-

Zehra zorla arabaya bindirilmeye çalışılırken çok fazla mücadele etmiş ama üç kişiye kız başına karşı koyması..bı de adamlar tarafından bayıltılması bunu imkansız hale getirmişti.

*******

Ömer: anne..

Müzeyyen: kapıyı kapat!..geç otur şuraya..

Ömer ne kadar koca şirketi yönetecek kadar büyük ve güçlü olsa da bunlar anne karşısında sökmüyordu..bir de Ömer suçunu bildiğinden sessizce annesinin dediğini yapıp karşısına oturdu.

Ömer: anne önce beni dinle yargısız infaz yapma..inan bir açıklamam var.

Müzeyyen: Ömer önce sen ..sen beni dinleyeceksin.( Sesinde kızgınlık..hatrı sayılır miktarda kırgınlık mevcuttu.)
.. Ömer Baba'nın kaybettigimizde omuzlarına koca bir yük bindi..bir anda büyümek bizim başımızda durmak bizi koruyup kollamak zorunda kaldın..

Ömer: anne..

Müzeyyen: hayır..sözümü kesme..beni dinle..daha hayatını yaşayacaktın..hayallerin vardı.. biliyorum.. her şeyi yola koyduktan sonra bir de Ayşe ile sarsıldık..ondan sonra bize daha çok bağlandın..ama bize bağlandıkca hayatından koptun.ben sana destek olamadığım omuzlarına bu yükü yüklediğim için kendimi sana karşı hep eksik ve hatalı hissettim. Bu yüzden ne yaparsan yap mazur gördüm..bir bildiği vardır Ömer asla yanlış bir şey yapmaz dedim..belki de sana böyle destek olduğumu düşünüyordum. Ama hatalı davrandığımı bugün fark ettim..başında durmalı yanlışlarını mazur görmek yerine sana doğrusunu anlatmalıydım.

Ömer: anne özür dilerim affet.

Müzeyyen: suçunu biliyorsun ha!bu ne!!!? Ömer bu ne?!! ..her şeyi kabullenirim ama kandırılmak çocuk yerine konulmak bunu asla ...asla kabul etmem..sana yazıklar olsun..hem sana hem de bu oyunda seninle işbirliği yapan zehraya YAZIKLAR OLSUN!

Ömer: anne fevri davranıyorsun..evet ben bir hata yaptım..ama bunu yaparken aklımda sizi kandırmak değil Ayşe'yi kurtarmak vardı..

Müzeyyen: Ayşe mi..o nerden çıktı. Başka bir yalan daha mı?

Ömer: hayır anne yalan falan yok sana dosdoğru her seyi anlatıyorum işte ..altı ay once Mayıs ayında Ayşe'nin tetkiklerinde hastalığının tekerrür ettiğini saptadı doktorlar..