Mirrors

Chapter Four

❀Death❀

Napangiti si Jazelee habang pinagmamasdan ang mga batang nagkakatuwaan. Pilit ang mga itong naghahabulan.

Napakabait ng mga taga Crescent Moon Pack. Itinuring kaagad siya ng mga ito na hindi iba. Kahit na mga ba alam niyang may kakaiba sa mga ito.

Napakabilis para sa mga ito ng gawain. At ang mga mabibigat na bagay ay parang Kay gagaan lamang.

"Hi", bati sa kanya ni Ezekiel. Matipid naman siyang ngumiti. Tumabi ito sa kanya pagkatapos ay sabay nilang pinanood ang batang naglalaro.

"They're beautiful, aren't they?" tanong nito. Ngumiti naman siya bago tumango.

"Yes, they are"

Umihip ang hangin at dinala ang kanyang buhok. Nagitla pa siya ng ilagay yun ni Ezekiel sa likod ng tenga niya.

"Oh, I'm sorry", bulong nito at babawiin sana ang kamay pero nahagip niya iyon at pinisil.

"I'm a little bit fine now. By the way thank you, for saving me. And for being there with me"

Ngumiti naman ito pero agad ding iyon napalis ng may yumakap rito na isang babae.

"Ezekiel babe! I miss you", maarteng sabi ng babae bago siya tinignan ng masama. Hindi niya alam kung bakit parang may pumiga sa puso niya ng maglapat ang labi ng binata at ng babae. Inaamin niya maganda ang babae pero..

"Mukhang palaka", di niya napigilang komento. Natawa pa siya ng kumunot ang noo ng babae. Proweba na hindi siya nito naintindihan.

Nailing na iniwanan niya ang dalawa kahit na pakiramdam niya ay gustong magpaliwanag ng binata.

"Ang sarap talagang maging Pinoy, di nila ako maintindihan--"
natigil siya ng bigla na lamang siyang sakalin ng babaing mukhang palaka.

"What did you say again?!"

Oh no. Nakakaunawa atah sila.

"Yvette, stop it! Let her go!" Ezekiel shouted. Naramdaman naman niya ang pagkapos ng kanyang hininga. At alam niyang konting diin pa ay mamamatay na siya. Hindi na rin niya maramdaman ang kanyang mga paa.

Suddenly a vision invade inside her mind again. Si Yvette at isang babae na nahulog sa isang bangin. Nabuhay si Yvette pero hindi ang babae.

Bago pa siya tuluyang mawalan ng malay ay nakita niyang tumalsik si Yvette at may sumalo sa kaniya.

Sa malabong mga mata ay nakita niya ang nag aalalang mukha nina Ezekiel at ng isa pang lalaki.

*******************
The days passed so painfully
In the stillness of days and wind
Because I like sunshine, I smile
The days passed so busily
Even for those heartless people
Because you're my friend, I smile

If I find a place without loneliness
Come with me to that place
Let's us go, my friend. My friend
In a place without loneliness....

Nagising si Jazelee sa isang puting kwarto.

Hmm. This is going to be a habit.

Pilit siyang ngumiti ng maalala si Jasper. Wake up, Lee. Wake up!

"Gising na ako Jasper"

"You're awake, finally", nakangiting sabi ng lalaki sa may pinto. Sandali pa siyang napatulala ng mapagmasdan ang lalaki. Tila ba nakaharap siya ngayon sa isang salamin at ang kaharap niya ngayon ay ang boy version niya.

"Who are you? And why do we have the same face? "

Marahan namang natawa ang lalaki. Inextend nito ang kamay pero hindi niya iyon tinanggap.
"I'm Aries if Ezekiel doesn't mention you, I'm his gamma"

"Teka?! Ah, wait. What do you mean gamma? I've even heard Erza calling Ezekiel, Alpha. What are you? A fraternity? Cult?" nakakunot niyang tanong. Natawa naman si Aries.

"Geez. I can't believe that my sister would be reincarnated so naive like this", sabi nito na hindi bumubuka ang bibig. Namilog naman ang kanyang mga mata. How he can do that?

"Whose sister? Reincarnated? What are you talking about?" tanong niya.

Ito naman ang namilog ang mga mata. "You hear me?"

"Obviously loud and clear. Now tell me, what are guys really?"

Bumuntong hininga ito bago siya seryosong tinitigan. "I'll tell you but please don't freak out. Okay?"

She nod. Kahit na nga ba kampante siya sa lalaki ay may kaba pa rin siyang nararamdaman.

"We are werewolves. And Ezekiel, our leader is called the alpha.

Tumango naman siya. "So?"

"So?" balik tanong niya. "You're not going to freak out or anything or shout?"

She rolled her eyes. "You said not to freak out. Ugh. Manonosebleed na ako. Bahala na nga kayo! "

Nagmartsa na siya palabas. Nakita pa niya si Yvette na masama ang tingin sa kanya habang naglalakad papalayo.

"Madapa ka sana", bulong niya. At nadapa nga ito. Pigil siyang natawa bago tumakbo papunta sa paborito niyang lugar sa pack. Sa ilalim ng isang puno sa harap ng mga daffodils.

When she find some peace. Bumalik sa kanya ang pangitain niya kasama ang isang puting lobo.

So they are werewolves huh?

Pumulot siya ng isang bato bago pumikit. Inasinta niya ang sanga at binato iyon. Isang matagumpay na ngiti ang gumuhit sa kanyang labi ng tamaan niya iyon.

At base sa pangitain niya at sa nasagap niyang impormasyon ay isang taong lobo ang makakapatay sa kanya.

"So I'm gonna die after all?" bulong niya sa sarili.

"Die who?" nakakunot noong tanong ni Ezekiel at tumabi sa kanya.

"Nothing!"

Napahugot siya ng hininga ng maalala ulit kung paano siya mamamatay.

A black wolf.

Isang black wolf ang magiging reason ng kanyang kamatayan.

"Come on what is it really?" tanong nito na may autoridad. Napabuntong hininga na lang siya.

"If I tell you about this would you answer my question, honestly?"

Napaisip naman ito saka humugot ng hinga. "Fine"

"Alright. I'm dying"

Napanganga naman ito sa kanyang sinabi kasabay ng pagkawala ng kulay ng mukha.

"You're kidding right?"