First Love

II

Usual day again sa school. Haaay.

"Ouch!" Nabigla ako kasi may nakabunggo sa akin. Pero hindi yun yung masakit. Natapunan kasi ako ng hot coffe niya pusanggala.

"Ay hala sorry miss" akala ko si Jungkoom na naman. But no. Park Jimin — isang qaqo dito sa University. Well, karamihan nagsasabi na manyak daw siya. Ang iba naman, nagsasabing matino daw siya.

"Hala pano na yan? Nadumihan na tuloy uniform mo, Ji Eun!" Kasama ko pala si Seulbi, best friend ko.

"Naku miss sorry talaga. Di ko sinasadyang matapunan ka ng kape ko." Panay sorry si Jimin

"Ah okay lang." Matino rin naman palang to si Jimin. Pero nagkakamali ako...

"Naku basang basa na uniform mo. Wait—" lumapit siya sa akin and parang pinagpagan niya yung maduming part sa sleeve ng uniform ko.

Hinayaan ko na kasi siyemore madumi naman. Pero bigla nalang niyang hinawakan yung dibdib ko. Marumi rin yung part na yun pero hindi niya nililinis. Hinawakan niya talaga. Nagtagal yun bago ako lumayo.

"HOY GAG*!" Pagsisigaw ni Seulbi kay Jimin

"Nililinisan ko lang." Pagrason ni Jimin habang madahang tumatawa. Mangiyak ngiyak na ako.

"ABA TALAGA? EH KUNG—" Sasampalin na ni Seulbi si Jimin pero pinigilan ko siya. Hinawakan ko yung kamay ko habang nakayuko.

"Ji Eun..." Yung boses niya puno ng pagka concern. Mas naiiyak tuloy ako

"Alis nalang tayo, Seulbi." Naramdaman ko naman na binaba niya na ang kamay niya at naglakad kami papuntang cr.

Eksaktong pagkadating namin dun, umiyak na ako. Di ko kinaya. First tine kong maka experience mg ganon.

"Ji Eun.." pagccomfort sakin ni Seulbi habang hinihimas ang likod ko.

Di parin ako tumitigil. Nakakagago lang kasi ang Jimin na yun. AKALA MO NAMAN MAY MAHAHAWAKAN SIYA. OH KUYA ANONG NAPALA MO? DIBA KAPATAGAN? JUSKO

Umiyak lang ako hanggang sa nacontain ko na ang sarili ko. Pumunta naman agad kami sa Math class namin kasi late na kami. Sa likod kami dumaan para di kami mapansin ng prof.

Pero pagbukas ng pinto, agad rin namang napalingon si Prof. Namjoon.

"Seulbi! Ji Eun!" Patay. Lumingon kami na parang walang kaalam alam. "Don't you think you're too early for your next class?" Tapos tumawa lang classmates namin and ofc kami na rin.

"Sit down." And nagpatuloy na siya sa pagllecture

Habang naglalakad papunta sa upuan namin. Nakita ko si Park Jimin. Nakatingin rin siya sa akin and nagsmirk. WHOO KAYA MO TO JI EUN! LABAN!

Umupo na kami ni Seulbi. Tapos biglang may kumalabit sa akin. So lumingon ako sa likod ko.

The moment our eyes met, bumalik na naman yung weird feeling.

Dug dug... dug dug...

"Eto oh!" Tapos mahinang binato niya sa akin yung jacket niya. Nagtaka naman ako. Summer naman eh.

"Para saan to?" Nginuso lang niya yung uniform ko. Oo nga pala, marumi yung uniform ko dahil sa kape.

So wala akong choice kung ayaw kong maglakad sa campus nang marumi. Chineck ko yung jacket baka may kung anong prank dun. And nung wala naman, sinuot ko ito.

Kasabay nun ang pagkarinig ko ang marahang pagtawa ni Jungkook.

My most memorable moment of us... was when your eyes purposely met mine.