Prince Charming or Badboy ( gestopt )

XVII.

Anna Novak

Ik maak mijn benen los, en pak een stel zwaarden. Ik doe ze in mijn zwaardhouder. Ook neem ik een boog en pijlen mee. Dan zoek ik naar een uitgang, ik zie dat je alleen via het dak naar buiten kan. Ik pak mijn jurk en schiet een pijl met een touw eraan omhoog,
Ik klim omhoog en zie een enorm dorp, overal lopen mensen in dezelfde pakken als die ik aan heb. Verschillende kleuren, maar wel donker. Die van mij is donkerblauw. Dan komt er een jongen met een groen pak op me af en neemt mijn jurk over. De jongen die hem mee neemt wenkt dat ik naar het enorme kasteel, villa ding moet gaan. Op de een of andere manier vertrouw ik het wel.

Ik loop er naar toe en de deuren worden meteen open gedaan, onderweg was er veel gefluister toen ik langs liep. Binnen aangekomen is er een enorme troonzaal, het is super awesome. Maar waarom ben ik hier? "Hallo!?" Roep ik. Ik hoor hakken van een trap afkomen. Ik draai me om naar het geluid, daar staat een vrouw in een enorme lange goudkleurige jurk. Achter haar staat een jongen, net wat ouder dan mij. "Hallo Annabelle." "Annabelle? Ik heet gewoon Anna." Ik kijk de vrouw raar aan die verder de trap afloopt en op een enorme troon gaat zitten. Bovenaan staat een initiaal van een gouden kroon.

Bij de jongen een pijl en boog en rechts van de vrouw staam er nog twee, daar staat een zwaarden initiaal en een staf initiaal op. "Je zult vast denken, 'waar ben ik nu weer in hemelsnaam?' Of niet?" Ik knik, maar blijf staan waar ik al stond. "Je bent in Castelonia, het dorp van iedereen met bijzondere gaves. Zoals jouw moeder." Mijn ogen worden groot, zei ze nou mijn moeder?!

Alec Lightwood

Anna is nog steeds niet gevonden, ik voelde me niet lekker vandaag dus ben op m'n kamer gebleven. Ook wilde ik gewoon alleen zijn. Dalijk wordt ze verkracht, of gemarteld. Wie weet wat ze allemaal doen, dalijk als we haar vinden is ze hartstikke beschadigd. En wil ze niks meer met ons te maken hebben.

HELPP!!

Anna Novak

"Waar is mijn moeder?" De vrouw zucht en kijkt naar beneden. "Ik heb haar jaren geleden op de meest belangrijke missie die er ooit was gestuurd, ze heeft hem voltooid. Maar ze is nooit terug gekeerd, we hebben ook niks meer gehoord. We hebben alles gedaan om haar terug te krijgen, maar toen ook andere recruten waren verdwenen zijn we gestopt." Ik kijk haar met betraande ogen aan, ik zak op de grond. Ik begin te huilen en de jongen komt naar me toe gerent. Hij komt naast me zitten en troost me, wat zou ik nu graag willen dat Alexander er was. Hij trekt me in een knuffel, ik merk dat ik dit echt nodig heb. Na een tijdje laat hij los. "Gaat het weer?" Vraagt hij, ik knik en hij helpt me met opstaan.

"Ik ben Zachery." "Anna." Stel ik mezelf voor. "Weet ik, je bent namelijk mijn zusje." Mijn mond valt open, WHAT?! Ik heb een broer?! "Sorry, maar dat had ik dan vast wel geweten." Hij schudt zijn hoofd. "Ik ben hier geboren, mijn vader weet niet eens dat ik besta. Jij bent in de mensenwereld geboren." "Mensenwereld? Is dit een andere wereld?" Hij knikt, de vrouw komt naar me toe en brengt me naar een andere zaal.

Er staat een enorme tafel, met allerlei eten. Opzich heb ik honger, maar ook niet ZOVEEL! OML, dit is wel heel veel eten. "Neem plaats." Zegt de vrouw, ik knik en ga op een random stoel zitten. Zachery komt naast me zitten en de vrouw gaat aan het hoofd van de tafel zitten. "Eet." Zegt ze en wijst naar al het eten voor mijn neus. Ik pak een broodje Nutella en begin te eten.

Na het eten begint de vrouw te vertellen over hoe alleen Castelonianen hier kunnen komen, anderen kunnen het gat boven niet zien. Tenzij je wordt 'gecasteloneerd' ofzo. De kleur van je uitrusting is je ware oogkleur. Ik dacht dus dat het bruin was, blijkt het donkerblauw te zijn, geweldig. En iedereen heeft 1 eigen gave, ik weet die van mij nog niet. Maar je komt er ook pas achter rond je 15de, ik heb dus nog wel een paar maanden. Ook mag je nooit buiten Castelonia je krachten en vaardigheden gebruiken.

O, en haar naam is Skyler. Opzich wel een hele mooie naam. Haar kracht is namelijk ook dat ze de 'sky' kan bepalen. Oftewel het weer.

"Annabelle, ik heb een odracht voor je ." "Nee! Na de allereerste keer heb ik besloten om nevernooit meer een missie te doen! Het was mijn schuld, en ik kwam weg met een paar littekens voor het leven. Hij, hij gaf zijn leven! Voor mij, door mij!" Schreeuw ik naar haar, "Annabelle, alsjeblieft. Je hoeft niet te vechten, alleen zoeken." Ik rol met mijn ogen, want hier is mijn naam dus 'Annabelle' "Wat is het Sky?" Ik kijk haar aan, mijn gezicht op onweer. "Skyler." Verbeterd ze me. Ik rol weer met mijn ogen en kijk naar Skyler. "Ik heb je andere broer gelokaliseerd, hij is je tweelingbroer." Mijn mond valt open, nog één! "Oké, waar?" Herstel ik me snel. "Bij jou op school, hij weet van deze wereld en zal zijn kracht waarschijnlijk al hebben, jongens krijgen het rond hun 13de. Ik weet niet wat zijn naam is, maar wel dat hij bij jouw op school zit. Hij is ontvoerd toen hij geboren werd, niemand weet waar hij heen ging." Ik knik. "Mag ik weer gaan?" "Natuurlijk, maar Zachery zal met je mee gaan." "Oké, maar in mijn wereld is zijn naam gewoon Zac. Begrepen?" De jongen knikt en staat op uit zijn 'troon.' "O, en hoe ga je dit regelen met school." "Al gedaan. Ik ben je neef." Ik kijk hem niet begrijpend aan, maar maak dan een Owh-gebaar. Ik facepalm mezelf en loop weg.

Op weg naar huis, en onderweg heb ik een verhaal nodig van wat er gebeurt is.