Eros

• O N E •

• Heden •

• P.O.V. Cerodite •

Ik doe de kiezel in het zakje van mijn slinger. Ik zwaai ermee en ik zie dat het steentje wegvliegt. Recht op mijn doelwit af, er klinkt een plofje en daardoor weet ik dat de kiezel zijn doel heeft geraakt. Ik loop naar het paaltje toe, en raap het steentje op. Dan hoor ik Chara (in het Grieks Vreugde) mijn naam roepen. Ik glimlach en loop naar mijn beste vriendin toe terwijl ik het steentje in het buideltje aan mijn riem stop. Ik begroet haar met een knuffel. 

"Waar ben jij de hele dag geweest? Ik heb je de hele dag lopen zoeken," zegt Chara.
"Ik ben gaan trainen voor Astrom... Zou je ook eens moeten doen," grinnik ik, terwijl ik haar por.
"Ja, maar weet je hoeveel meisjes er zijn? Ik word waarschijnlijk toch niet gekozen," protesteert ze.
"Er is altijd een kans..." plaag ik haar.
En omdat dit Chara is, vraagt ze: "Wat ga jij aandoen volgende week? Wanneer bekend wordt gemaakt wie de arena ingaan?"
Ik zucht en rol met mijn ogen. "Weet jij het al dan?"
"Natuurlijk!" roept ze enthousiast. "Maar jij dan? Wat doe jij aan?"
Ik glimlach. "Ik denk een broek met een T-shirt ofzo?"
Chara geeft me die blik die zegt: ik vermoord je binnen twee seconden. Daarna lacht ze. "Dat meen je toch niet echt, hè? Ik wil niet dat je net als vorig jaar weer zo raar wordt aangekeken."
Ik grinnik en denk aan de vorige keer, waarbij veel meisjes me inderdaad hadden nagekeken alsof ik een stuk vuilnis was.
"Kom op! Heb je überhaupt jurken?"
Ik schud mijn hoofd.
Ik krijg weer die blik. "Dan gaan we nu meteen een jurk uitzoeken. We hebben tenslotte nog maar één week," roept ze, en ze trekt me mee naar de dichtsbijzijnde klerenmaker.

Een uur later heb ik een simpele, mooie jurk over mijn arm hangen. Chara vond hem me fantastisch staan, en ze luisterde niet naar mijn protesten.
"Moet ik dit nou echt aan?" vraag ik wanhopig. Nou ja, het is tenminste niet zo erg dat er twee kilo aan glitters en kant op zit.
"Natuurlijk! Weet je niet hoe erg dit in de mode is?" Chara kijkt me stralend aan. Daarna werpt ze een blik omhoog, naar de zon. "Ma dia!" vloekt ze in het Oud-Grieks. "Ik ben te laat thuis voor het eten." Wanhopig geeft ze me een knuffel. "Doei, tot morgen!" roept ze over haar schouder terwijl ze wegloopt.

♦ ♦ ♦

Eenmaal thuis gooi ik de jurk over de bank, en plof er bovenop. Poe, dat ding was echt zwaar.
"Hallo Cer!" roept mijn moeder vanuit de keuken. Ik ruik de heerlijke geur van het eten.

 "Hoi Mam, het ruikt heerlijk. Kunnen we bijna eten?" vraag ik terwijl ik naar de keuken loop. 

"Nog een paar minuten. Kun je de tafel even dekken en dan je vader even halen?" zegt ze terwijl ze in de pan roert.
"Tuurlijk mam." Ik begin de tafel te dekken. De borden en het bestek. Als ik klaar ben ga ik mijn vader halen, hij zal wel een boek aan het lezen zijn. Mijn vader heeft namelijk van de goden de taak gekregen om de filosofen en dergelijke herrieschoppers goed in de gaten te houden. Vandaar dat mijn vader altijd leest. 

"Pap, kom je eten?" vraag ik, terwijl ik weer terugloop naar de keuken waar ik Kiara (afgeleid van Kairos wat weer betekent), mijn kleine zusje al aan tafel zie zitten. Ik ga snel op mijn plek zitten en snuif verlekkerd de geur op. Mijn vader komt ook binnen strompelen. 
"Smakelijk. Mogen we de goden altijd blijven beschermen."

Kiara en ik vallen meteen 'schrokken' het eten meteen naar binnen. Mijn moeder schudt lachend haar hoofd, en mijn vader kijkt ons lachend aan.
"Mam, het is heerlijk. Je hebt jezelf echt weer eens een keer overtroffen." 

"Bedankt Cer, als jullie klaar zijn gaan jullie twee dames maar naar boven en al naar bed. Ja?"

"Oke Mam." zuchten Kiara en ik. 
Als we ons eten ophebben sloffen we met tegenzin naar boven, waarna we naar onze kamer lopen. Ja, je hoort het goed. We delen een kamer, het is ook leuk hoor. 
"Zo Ki, hoe gaat het met je crush?" vraag ik zodra we op onze kamer zijn. Ik kijk haar wenkbrauw wiebelend aan. Mijn zusje is verliefd op de grootste badboy ooit; Thymo (afgeleid van thymomenos wat kwaad betekend). 

"Ik zag hem vandaag toen ik op de markt rondliep, oh hij is zo knap. Zijn ogen zijn ze mooi bruin. En zijn haren zijn zo mooi Zwart." zwijmelt Kiara. 
"Ik snap niet wat jij in hem ziet, het is de irritantste arrogantste kwal ooit." mopper ik weer.
Kiara zucht en gaat onder de dekens liggen, waarna ik volg.
"Tot morgen." zeggen we per ongeluk tegelijkertijd. Langzaam dommelen we in slaap. 

♦♦♦

Nou dit was het eerste hoofdstuk; het eerste deel is samen geschreven met @Floor_Books ♥
Floor als er iets niet klopt of zo moet je het even zeggen. 

Xxx L.