The Mysterious Stranger's Baby

Chapter 1 : Dream or Not

"Meeting you is the most memorable moment ever happened in my life even youre just a dream or not."

It’s been a month since I have a strange dream. Walang araw o minuto ang lumipas na hindi ko ito naiisip. There's something on it that I can't even explain.

Hindi ko rin maalala kung paano nakauwi sa bahay namin o kung ilusyon ko lang ang mga iyon. Ang alam ko lang paggising ko nasa kama na ako.

Tears flowing on my eyes and I don't know why.

It seems reality but.......

~sigh

I poked my head to stopped myself. Maybe I'm just overthinking.

"Argh! Im suck of this! Lagi nalang may orientation pag first day. Paulit ulit lang naman ang sinasabi. Blah.... Blah..." Napatigil ako sa pag iisip ng bigla nalang magsalita sa tabi ko si Saphire. Halatang bored na bored na siya.

First day nga pala ngayon ng second semester at medyo malamig narin ang panahon dahil ilang months nalang pasko na. Gaya nga sa sabi ng pinsan ko tuwing unang araw ng pasukan lagi kaming nagpupunta sa gym para sa orientation at the same time para sa mga announcement na kelangan nilang sabihin sa students.

~sigh

Parang kelan lang noong unang pumasok ako sa school na ito. My parents are still alive back then. During that time I dont know what to do buti nalang my uncle adopt me. Malaki ang utang na loob ko sa kanila pati kay Saphire. I miss them so much.

"Yumi?! Are you listening to me?" Inalog alog ako ni Saphire kaya napatingin ako sa kanya. "Huh? Ano ba un?" Hindi ko na kasi naintindihan ang sinasabi niya dahil na rin sa ingay ng mga kapwa namin students.

"Sabi na nga ba hindi ka na naman nakikinig. Lagi ka nalang tulala. Okay ka lang ba?" Tinitigan niya ako mula ulo hanggang paa para icheck kung okay lang ba talaga ako. Medyo mapanghusga ang mga tingin niya sakin kaya naman ngumiti ako sa kanya at inakbayan siya. "Oo naman. Ikaw talaga. Halika na nga tapos na ang program." Umarte nalang ako na okay lang ako kahit hindi.

That dream makes me worry. I have to forget about it. He will not show in front of me out of my dream and say hello. Like duh! It's so absurd. Argh! Im going crazy!

"It was just a dream." I keep saying on myself. "Its alright. Everything gonna be fine."

Im Yumi and my real name is Mayumi. I just turned 18. Kinupkop na ako ng uncle ko kasama ng pinsan ko simula ng mamatay ang mga magulang ko sa aksidente. Nasunog ang bahay namin nung mga panahong iyon at ako lang ang tanging nakaligtas. Noong mga oras na yun hindi ko alam ang gagawin ko buti nalang dumating si uncle. Hindi ko siya tunay na tiyuhin. Malapit lang siyang kaibigan ng mga magulang ko at nagkataon ding wala siyang asawa o anak. Simula noon tinuring niya narin akong anak.

Si Saphire naman nasa abroad ang magulang niya pero separated. Both of her parents ay may sarili ng pamilya at dahil hindi rin maganda ang pakikitungo sa kanya ay mas pinili narin niyang tumira kasama ko.

Kumpara sakin mas maraming kaibigan si Saphire. Masaya kasi siyang kasama at lahat nakakasundo niya. Gaya nalang ngayon habang naglalakad kami ay marami siyang nakakabatian.

"Ui Saphire! May bago daw transfer at napakagwapo. Naglalaro daw sila sa field. Puntahan natin dali." Yakag ng isa kong kaklase. "Kyaaaaahh!" Gaya ng inaasahan nagningning ang mata niya matapos makarinig ng gwapo. Kahit kelan talaga.