The Mysterious Stranger's Baby

Chapter 4: Full Moon

"Every time I fell sleep something happens to me specially when its full moon."

Nagising ako sa isang harding napupuno ng mga bulaklak. Dahan dahan akong bumangon upang tingnan ang napakagandang tanawin. Maraming paru-paro ang lumilipad sa buong paligid. Tumayo ako at naglakad.

Ang presko ng hangin. Ang sarap sa pakiramdam. Lumingon ako sa paligid at nakiramdam. “Wala bang katao tao dito?” Nagpatuloy ako sa paglalakad.

“Wow! May pavilion sa gitna ng lawa!” Ang ganda! Lumilitaw ang kagandahan nito sa buong paligid. Mukang ito ang sentro ng napakalaking hardin. Dali dali akong pumunta rito. Napansin kong may mga maliliit na bato sa may lawa. Mukhang ito ang daan papunta sa pavilion. Hugis parisukat ang mga ito at katamtaman lang ang laki para daanan ng mga paa.

Dahan dahan kong inapakan ang mga bato dahil isang maling tapak ko lang maari akong mahulog sa tubig. Kitang kita ko ang mga isdang lumalangoy. Makukulay ang mga ito at sobrang gaganda. Iba iba rin ang hugis, anyo at laki. “Ngayon lang ako nakakita ng ganitong mga isda sa buong buhay ko.”

Pakiramdam koy para akong nasa isang paraiso.

“Sa wakas! Nakarating din!” Umupo muna ako saglit at nagpahinga. Hindi ko alam kung bakit bigla akong napagod. Siguro napahaba ang paglalakad ko at hindi ko ito namalayan dahil sa mga magagandang natatanaw ko.

Pinikit ko muna ang aking mga mata. Ang gaan ng aking pakiramdam. Para akong nabunutan ng mabigat sa aking dibdib.

“Do you like it?” Bigla akong napamulat sa aking narinig. Malapit na sana akong makatulog ng may bigla akong narinig na boses. “Sino yan?”

Hinanap ko kung saan nagmula ang tinig na un at nagulat ako sa aking nakita.

“I-ikaw?”

“Yumi!”

“Yumi!”

“YUMI! HELLLLOOOOO!!!”

Nabaligwas ako sa aking pagkakahiga dahil sa sobrang lakas ng sigaw. Idinilat ko ang aking mata. “Ikaw lang pala Saphire.” Umayos ako sa pagkaupo.

“Oo ako nga. Kanina pa kita ginigising. Tanghali na oh! Hala bangon na. May pasok pa tayo…...” Hindi ko na naintindihan ang iba pa niyang sinabi dahil nagtatakbo na ako papuntang banyo.

Panaginip na naman. Sino kaya ung lalaking nakita ko. Pakiramdam ko kilala ko siya. Hays.

“Yumi, okay ka lang ba talaga? Sabihin mo lang kung di mo pa kaya. Mamaya mahimatay ka na naman diyan. You know couz. Halos malaglag ang heart ko nung may tumawag sakin na nahimatay ka sa kalye. Buti nalang may nakakita sayo.”

Oo nga pala natagpuan daw ako na walang malay sa isang kalye malapit samin. Kaya sinugod ulit ako sa ospital. Sabi naman ng doctor kelangan ko lang daw ng pahinga.

“Oo okay lang ako.” Ngumiti ako kay Saphire para siguraduhing okay ako. Alam kong sobra siyang nag aalala sa kalagayan ko.

Hindi ko masabi sa kanya kung ano man ang pinagdadaanan ko ngayon dahil kahit ako hindi ko alam kung ano ba ang nangyayari sakin. Hays.

“Maybe I'm crazy.”

Ang bilis ng oras lunch break na agad. “Dito muna ako. Iidlip lang ako.” I said to Saphire. “Okay, ibibili nalang kita ng lunch sa canteen. Gisingin nalang kita.” Ngumiti ako at tumango sa kanya. “Thanks.”

Hindi ko alam kung bakit antok na atok ako ngayon.

“Do you like it?”

“I-ikaw?”

“I-ikaw?” Kitang kita ko ang maamo niyang muka. I saw him leaning on the wall near the entrance of the pavilion. Ang kanyang mga kamay ay nasa kanyang mga bulsa. Ang kanyang paningin ay nakatuon sa tubig. Pinagmamasdan ang mga isda.

Hindi na siya muli pang nagsalita. Hindi ko alam ang sasabihin ko ngunit maraming tumatakbo sa isip ko. Hindi ko namalayan nakatitig na pala siya sakin at naglakad patungo sakin.

Ang mukha niya di na tulad ng dati. Mas kalmado na siya ngayon at maamo. I feel safe and secured.

My hearts keeps on beating faster.

This feeling. I knew this feeling.

Hindi ko alam kung saan ako titingin. I was overwhelmed by his presence.

Suddenly, his hand touched my chin. “Look at me.” He said with his deep low baritone voice. I moved my head upward and saw his eyes.

He gently comb my hair beside my ears. He look at my eyes. Our gazes were fixed. I was drowned by his eyes. He slowly moved and kiss me.

We kiss each other as if theres no tomorrow. Gently and passionately.

“Yumi if only I knew you earlier.”

“Hays, another dream.” Tumingin ako sa paligid ko at nakitang nasa kwarto na ako. Madilim na ang paligid. Tumayo ako at nakita ang note at pagkain sa aking table.

“Yumi, ginising kita kanina kaso paghipo ko sayo may lagnat ka na naman. Kaya sinabi ko kay uncle na iuwi ka na muna. Sorry hindi kita masasamahan ngayon. May game kami at bawal akong umuwi. Sorry talaga. Ay! Si uncle may work daw pero uuwi din naman kaagad.”

Hinawi ko ang kurtina ng bintana ng aking kwarto.

The moon looks bright. Maybe it's full moon. “Its beautiful.”

I saw him again but this time it's a dream. “Are you really a dream?”

~sigh

Suddenly, I saw something on my bed. “White rose.” Kinuha ko ito at napansing kong may maliit na ribbon na nakabuhol sa stem nito at may sulat.

I read it slowly.

“Love.”

Then, I smiled.