Ricci Loves Her | Ricci Rivero [Book 3] √

Chapter 11

Gabriella's POV

"uy paps anong oras training nyo?" tanong ko kay Kuya Prince, nginitian ako nito at binuhat yung bag nya.

"actually it starts in 30 minutes bakit?" sinabi nya pagkatapos nyang tumingin sa relo nya.

"hmmm, gusto ko sana manood" sinabi ko sabay iwas ng tingin, tumawa bigla si Kuya Prince at nagsimula na syang maglakad, agad agad ako sumunod at tinidnan sya ng masama.

"baliw to bat ka tumatawa dyan?" tanong ko habang nakakunot ang noo ko, umiling si kuya Prince at tumingin saakin.

"kaya mo lang naman gusto manood kase nagbabakasakali kang andun si Ricci"  matalino nyang sagot, i sigh at tumingin ako sa sapatos ko.

"oo nalang paps" sabi ko, nakarating na din kami sa court at andun na lahat ng green archers pero hindi lahat kase wala parin ang nagiisang Ricci Rivero.

Tangina ka Ricci Paolo Uy Rivero! Asan ka ba puta.

Umupo ako sa bleachers kung asan sila Bea, nakatingin sya kay Brent at nakahawak sa tummy nya, kumirot bigla puso ko sa itsura nya, sobrang namamaga parin ang mga mata nya.

Umupo ako sa tabi nya at inakbayan ko sya.

"yan ka nanaman eh cheer up na teh" sabi ko sabay hampas ng braso nya ng mahina, ngumiti sya at tinidnan ako.

"oo na gago namiss ko lang si baby B" sabi nya sabay tanggal ng kamay sa tummy nya, she crossed her arms over her chest ang look at the Green Archers again at kulang parin sila.

"alam mo Ella pansin ko ah? Pansin ko lang. Ikaw palagi ang nagpapasaya pero di ka naman talaga masaya" sabi ni Bea sabay tingin saakin, nakatitig lang ako sakanya with a blank look.

"somthing is up at kanina ko pa napapansin yun" sabi ni Bea, umiling nalang ako.

"always the nag papasaya pero never the masya ang peg mo gurl" sabi ni Bea sabay batok saakin, i playfully glared at her at hinawakan ko yung binatukan nya.

"aray ko gago mapanakit ka Bea" sabi ko sabay irap sakanya, tumawa sya ng malakas.

"bagay talaga kayo ni Ricci, konting tapik lang at batok mapanakit na agad at feat may mura pa saan ka pa" sabi ni Bea habang umiiling.

"dami mong knows gurl manood nalang tayo" sabi ko sabay tingin sa team, biglang lumaki yung mata ko nung makita ko andun na si Ricci.

My heart skipped a beat, ngayon ko lang sya nakita ngayong araw, kilalang kilala ko talaga sya, magtratraining sya kahit late sya.

He looks tired, emotionally and physically. What is up with him?

Sa totoo lang hindi ko na ramdam si Ricci, he may be sweet and caring but theres this deep hole that i'm feeling whenever he is around.

Saan kaya sya galing? Hindi sya pumasok sa lahat ng klase nya at pumunta lang sya sa training nya at LATE pa sya.

"uy andyan na pala si Cci? Bat ganyan itsura nyan?" tanong ni Bea, hindi ako makagalaw o makasalita. Ang kaya ko lang gawin at titigan sya habang nakatayo dun habang kinakausap si kuya Prince at Rasheed.

Nakasimangot si Kuya Rasheed at Prince habang walang emosyon si Ricci, g na g ang itsura ng mga paps.

What is up?

"mukang pinapagalitan nila si Ricci" pabulong na sinabi ni Bea, napailing nalang ako at tinangal ko yung mata ko sakanya.

Sometimes i wonder kung mali bang binigyan ko ng chance si Ricci, kase nung mag bestfriends lang kami walang gantong drama, lagi lang masya. Pero ngayon parang laging may mali, laging may ngyayare.

Pagkakamali ata yung pagsama ko kay Bea dun sa unang game nila na napanood ko, Day 1 of me seeing him for the first time.

Pagkakamali ata na kinausap ko sya nung tinanong nya pangalan ko.

Pagkakamali ata ang pag ka kilala namin.

Was this all a mistake?

Was this all meant to happen?

Or

Was this all meant to not happen?

Hindi ko napansin na umalis na pala ako dun sa court, ang naririnig ko lang is yung tawag saakin ni Bea, hindi ko sya pinansin at dirediretso akong lumabas ng court.

Inintay kong may sumunod saakin or may pumigil saakin, at iniintay kong si Ricci ang sumunod or pumigil saakin at questionin kung bakit ako umalis ng ganun lang.

Pero wala eh, walang sumunod.

Nothing.

None.

Nada.

Why do i feel so hurt? Hindi lang naman nya ako nireplayan at tinawagan o binalik yung tawag at mga text ko pero bat sobrang sakit? Bakit sobramg tamang tama sa heart?

May nagawa ba ako?

Ang naalala ko lang is masaya kaming nanood ng movie at naglalambingan pa nga kami eh.

Pero bat ganun nung pag gising ko ng umaga may sumalubong saakin na feeling na bago?

Na may magbabago.

Na may maling mangyayare.

Ito na ba yun? O masyado lang akong praning?

This is why is don't want to fall inlove again, sakit sa ulo lang.

May mali akong nararamdaman at feeling ko hindi honest saakin si Ricci, hindi man nya sabihin pero yun ang nakikita ko, nasasaktan ako kase hindi ko alam lung ano yun, wala ba syang balak sabihin saakin?

Is he going to leave me hanging like this?

Kung ito ang gusto mo Ricci then i'll give it to you.

**************

**************

Pagkapasok na pag kapasok ko sa campus agad agad sumalubong sakain ang mga tingin ng mga tao saakin, as if na may alam sila na hindi ko alam.

What the hell?

Napasimangot ako agad, its been a few weeks ever since Ricci started ignoring me completely at ang gang ay naiinis kay Ricci kase he is hurting me again.

Hindi ko alam kung ako ba may mali o ano, i just choose to ignore it and make myself busy, kase pag napapatigil ako sya agad ang naiisip ko which cause my heart to hurt so bad.

Nilagay ko lahat ng gamit ko sa locker at agad agad ko tong nilock.

I heard gasps and whispers, napatingin ako bigla because its looks like someone just made it official or something.

My eyes landed sa babaeng may dahilan kung bakit ako naaksidente at ang lalaking pinaka mamahal ko.

They are holding each others hand while walking.

Tumigil ang puso ko habang nakatingin sakanila, tinidnan ko si Ricci at wala syang expression habang si Amanda naman ay sobrang ngiting ngiti. Tong gagong to.

Kala ko ba asa Japan na ulit yang pokers na yan?

Is this the reason why Ricci started ignoring me?

Sino nga naman ako diba? Amanda was his first love.

Awts mga sis ang shaket. Anyways i hope you enjoy this chapter 💖