Still You (boyxboy)(GL Series #1)

Simula

"Ahhh! Vain it hurts!" A familiar voice screamed somewhere. Hinanap ko ang pinanggalingan ng boses na iyon. Napukaw ng atensyon ko ang isang halamanan na dahan dahan kong tinungo.

Hinawi ko ang mga halaman doon. Na agad kong pinagsisihan. Sana hindi ko na lang nakita, sana hindi ko na lang narinig, at sana hindi ko na lang siya nakilala edi sana hindi ako nasasaktan ng ganito ngayon.

Because I saw them... The man who love me the most. The man who promised me the moon and back. The man who always tell me how much he loves me. Having sex with my bestfriend.
Kitang kita ang sarap at saya sa ginagawa niya.

Until then I realized it wasn't him who promised me the moon and back.  Its me alone who promised anything for him. It wasn't him who always tell me how much he loves me. Its me alone, who gives love in this relationship.

"Shit, Vain tell me you love me! Ahh! Ughh!" The intensified glaze theyre giving to each other made me shatter even more. They looked at each other as if theyre very familiar on what theyre doing.

Nangilid ang luha sa aking mata habang nakikita siyang ginagawa iyon. Shit Vain! How could you do this! Noon pa man nagbubulag bulagan na ako sa mga sinasabi ng iba. Bakit ba hindi ko sila sinunuod noon? Alam kong iba ang trato mo sa bestfriend ko kesa sa akin na boyfriend mo.

Of course, kung hindi lang siguro sa pamilya namin ay hindi tayo ipagkakasundo. Na kung hindi ako humadlang sa inyo edi sana kayo paring dalawa ngayon at masayang nagsasama. Na extra lang ako sa buhay niyong dalawa.

Akala ko kasi magbabago ang tingin mo sa akin eh. Akala ko makakalimutan mo na si Lamuela. Akala ko matututunan mo rin akong mahalin. Pero hindi pala, lahat ng iyon ay puro kabaliwan at panaginip lang.

Do you know what hurts the most? Is that I could neither blame the two of them. Dahil sa kahit saang sulok, kasalanan ko ito. Ginulo ko ang nanahimik nilang buhay. Ipinagsiksikan ko ang sarili ko sa lalaking wala naman talagang paki alam sa akin. Kung meron mang dapat sisihin... Ako yon.

Sana noon palang hindi ko na pinagsiksikan ang sarili ko. Sana hindi na lang ako sumugal. Cuz its not worth it. Im happy but he is not. Im loving him but what he felt for me is the opposite. He loath me. Gaya ng sabi niya, ako ang sumira sa buhay niya.

Kung ititigil ko man ang relasyon naming una pa lang ay sira na, baka matuwa pa siya. Indeed he will be happy. Kasi magkakaroon na siya ng chance na makasama ang babaeng totong mahal niya.

I take my eyes off of them. Tumakbo ako palayo. Palayo ng palayo hanggang sa kung saan ako dalhin ng mga paa ko.

Ang tagal kong tumakbo pero hindi ako nakaramdam ng pagod. Kasi itong pagod na to, matagal ko nang tinitiis. Na ngayon ay wala na akong maramdaman na kahit ano kundi sakit.

I only stopped running when my feet collapsed on its own. Lugmok akong umiyak sa damuhan. Looking at the dark foggy sky paired with sparkling stars. Puta ang sakit! Ang sakit sakit! To the point na gusto kong kumuha ng kutsilyo para tapusin na ang lahat ng sakit na nararamdaman ko ngayon.

I lift my right hand, trying to reach the moon. "Vain... I just want you to know na mahal na mahal kita. Sobra sobra. Pero parang hindi ko na kaya. Kung pagpapalaya ang ikasasaya mo... Ill finally let you have it. Just be happy, this time choose your own happiness. Even if that happiness is not me. Dahil alam kong siya...siya lang makapag bibigay sayo non."

Unti unti kong inalis ang singsing na bigay niya sa akin noong birthday ko. Kahit na wala lang ito sa kanya, para sa akin ito ang isa sa pinaka mahalagang bagay sa buhay ko.

"Im finally letting you go Vain... My Vain" And there I cried my eyes out. Nilabas ko ang lahat ng sakit na nararamdaman ko. Wala nang pakialam kung maubos man lahat ng tubig sa katawan ko basta mailabas ko lang ang lahat ng ito. Dahil pinapangako ko, ito na ang huling beses na iiyak ako. Huling beses na iiyakan ko siya. Kasi pagkatapos nito, kakalimutan na talaga kita Vain. This time, Ill give time to myself. Ibabalik ko ang pagmamahal sa sarili kong nawala simula ng magkasama tayo.

Pinapangako kong kakalimutan kita... Pero hindi ko pinapangakong hindi na kita mamahalin pa.

Dahil buong buhay ko, ikaw lang ang nagpadama sa akin ng ganito. Sayo lang ako umibig ng ganito. Makahanap man ako ng lalaking magmamahal sakin ng buo, hinding hindi ka mawawala sa puso ko.

I love you Vain. Till forever it will... Still you.