Short Stories

What If

It's been two years already and it felt like it just happened yesterday.

I'm a known singer who is half-French and half-Filipino.

I remembered the first day we met in Paris, France.

I was strolling around the mall when suddenly, nilipad ang hat ko. I was about to pick it up nang biglang may nakabunggo sakin at ang shades ko naman ang nalaglag. 

"Désolé." the girl said who bumped me. I just nod my head in return trying hard not to show my face.

Pinulot ko na ang shades at hat ko nang may sumigaw, "OMG!! Isn't that the famous singer Gareth Jacques?"

Lahat ng mga tao sa paligid ko ay nagsitinginan sakin.

"Shit," I cursed quietly. Dahan-dahan akong naglakad hangga't sa tumakbo ako nang mabilis. 

Ang malas ko naman. Minsan na nga lang ako magbakasyon from work, hanggang dito ba naman wala pa rin akong peace of mind?

I kept on running hangga't sa makalabas na ako ng mall. Nararamdaman ko nang napapagod na ako kakatakbo. Hindi pa naman ako athletic. Pabagal na nang pabagal ang pagtakbo ko until I was on the verge of giving up nang biglang may humila sa kamay ko sa may eskinita. 

Sisigaw na sana ako sa pag-aakalang isa sa mga fans ang humila sakin nang takpan niya bigla bibig ko.

"Sshhh..they might hear us."

Napatulala na lang ako at tumanggo. Tinanggal niya na pagkakatakip niya sa bibig ko at saka siya tumingin sa labas. While she's not looking, I took the chance to stare at her.

She wasn't exactly pretty nor is she ugly. Hindi rin kapansin-pansin ang ganda niya. But the more you stare at her. The more you'll see that she's beautiful. She has big round hazel eyes. A pointed nose, and pinkish lips. She has red shoulder-length hair. 

Nagulat ako nang tumingin bigla siya sakin, umiwas agad ako ng tingin. 

"Bakit mo ako niligtas?" tanga ko. Bakit ko siya kinausap ng Tagalog? What if she can't understand me?

"Hmm...so you speak Tagalog?" pinagmasdan niya lang ako. Then she smiled slightly. 

"Nagtaka lang ako kung ano ang pinagkakaguluhan ng mga tao at nalaman kong may hinahabol sila." what the-? Marunong din pala siya.

"Thanks. I owe you." after I said that to her. I quickly wore my hat and shades and just left her there.

The next day,

Tumatakbo nanaman ako palabas ng mall. Wanna know why? Well, the same thing happened again. Nilipad ang hat ko. Nabunggo ako and my shades fell. 

"Arrrrggg!!! Bakit ba ang malas kooooo?" napasigaw na lang ako from frustrations.

Nagulat na lang ako nang may biglang humatak sakin nang malakas dahilan para mapaupo ako sa sahig.

Napatingin ako sa humila sakin. Siya nanaman?

"Tuwing magkikita ba tayo lagi ko na lang kailangan iligtas ang buhay mo? Since you owe me -twice, samahan mo ko. May gagawin lang ako na errand." she smiled at him.

Tumayo ako," Ayoko nga."

"Ahh, ayaw mo..." bigla siyang lumabas sa eskinita. "Wait people! I think I saw Garet-!!" at bago niya pa matuloy ang balak niya, tinakpan ko na ang bibig niya at hinila siya pabalik ng maliit na eskinita.

"Alright! Alright! May kapalit na pala ang pagtulong ngayon sa mga tao." I sarcastically said.

"Ehhh madali naman akong kausap eh. Ikaw na nga tinulungan..."