Zwarte plekken

Zondag

Vandaag had ik weer ruzie met m'n vader. Het ging weer eens over iets onbenulligs: de kat had een muis gevangen en die onder de keukentafel gelegd. Mijn vader natuurlijk woest en een preek van een halfuur houden over verantwoordelijkheden. Ik zei maar niet dat ik het gewoon niet had gezien want dan had hij me vast uitgemaakt voor leugenaar en was hij waarschijnlijk zo boos geworden dat hij me weer had geslagen. Ik zat al vol met blauwe plekken.

Die blauwe plekken komen door mijn vader, zoals je waarschijnlijk al had begrepen. Hij is al erg lang werkloos en kan zijn frustratie niet kwijt. Behalve op mij en mijn kleine zusje. Mijn zusje is zeven jaar oud en houdt erg veel van dieren, vooral van onze kat Blue. Het is een beetje een rare naam, vooral omdat hij helemaal niet blauw is maar wit met zwarte vlekken. Ik zal je uitleggen hoe dat komt.

Zwarte vlekken vertaald in het engels is black spots. Dat in het Nederlands vertaald is blauwe plekken, vandaar de naam blue. Ik zou ook wel blue kunnen heten want ook ik zit vol met "black spots". Mijn kat loopt mank, door mijn vader. Hij was weer eens boos en Blue liep in de weg. Ik haat mijn vader soms maar hij heeft altijd spijt van wat hij heeft gedaan. Maarja, de volgende keer doet hij het weer.

Ik baal ervan, ik wilde graag een leuk boek schrijven. Maar nu ben ik alleen maar aan het zeiken over mijn vader. Owja, ik zou nog over mijn zusje vertellen. Ik denk dat ik dat later doe want mijn vader roept me en hem kun je beter niet laten wachten. Ik probeer zoveel mogelijk boven te blijven maar om te eten moet ik toch echt beneden komen. See you later my friends!

Ja hoor, het was weer eens zover. Mijn vader werd boos op mijn zusje. Ze lustte haar eten niet (wat wil je dan met spruitjes) en begon te zeuren. Als er iets is waar mijn vader niet tegen kan... Je raadt het vast wel, hij werd boos en gaf haar een klap in haar gezicht. Ik kwam voor haar op, dat had ik niet moeten doen. Ik had het kunnen zien aan zijn kloppende slaap en doordat zijn gezicht rood aanliep, maar dat merkte ik pas te laat op, het was al niet meer recht te zetten.

De eerste klap kwam in mijn maag, ik kon niet ademen voor een paar seconden maar ondertussen kwamen de klappen overal. Overal behalve op mijn gezicht en nek, zodat niemand er iets van zou zien. Toen hij klaar was met me stuurde hij mij naar boven. Nu hoor ik mijn zusje schreeuwen van pijn en verwijt het mezelf. Ik weet dat het eigenlijk mijn vader's schuld is maar ik heb het ook wel een beetje uitgelokt.

Om op mijn zusje terug te komen (ik heb mijn oordopjes in met keiharde muziek maar toch hoor ik mijn zusje er nog doorheen) ik maak me zorgen om haar. Ze is weliswaar prachtig, heeft een mooi figuurtje, prachtige ogen, mooie blonde haren en een fijn gezichtje. Kortom ze is er knap. Maar dat is dan ook de reden waarom. Nu is ze nog jong maar ik durf nog alleen maar te raden wat er gaat gebeuren als ze ouder is, in de puberteit en als mijn vader dronken is. Ikzelf wil zo snel mogelijk het huis uit, en dan het liefst mijn zusje meenemen. Jammer genoeg ben ik nog maar 13, niet bepaald de leeftijd dat je alleen mag wonen.

Mijn familie bestaat uit mijn vader, Blue, mijn zusje (Manon), en ik. Soms heeft mijn vader een vriendin en dan is het altijd heel gezellig (een week, een maand, soms een jaar), dan zingt hij en gaan we uitstapjes maken, meldt hij me ziek op school en gaan we naar Walibi ofzo. Zo gaat het de eerste paar weken totdat hij de eerste klap aan zijn vriendin uitlevert, daarna gepaard met excuses en spijt. Hij belooft dan dat hij het nooit meer zal doen, blablabla. Maar bij de tweede klap vertrekken de meeste al, soms pas bij de derde. Daarna zie ik ze nooit meer terug. Dan wordt mijn vader weer ongezellig en volgen er weer periodes waarbij hij ons slaat. Nu zijn we dus in zo'n periode en ik hoop dat deze snel voorbij is. Ik deed net mijn oordopjes uit en hoor mijn vader huilen samen met mijn zusje, we zijn nu in de zogenaamde spijt-periode. Ik haat het om mijn vader zo te zien. De meeste van jullie denken vast day ik aangifte moet doen ofzo maar hij belooft elke keer vol overtuiging dat hij het nooit, nooit, maar dan ook nóóit meer zal doen... Tot de volgende keer dat hij zo"n bui heeft. Ik ga nu echt naar beneden, ik moet mijn zusje troosten.