Zwarte plekken

Maandag

Het beloofde warm te worden vandaag maar toch deed ik een lange broek en een shirt met lange mouwen aan om mijn zwarte plekken te verbergen. Maandagen zijn trouwens mijn favoriete dagen: weer naar school! Redenen daarvoor zijn:

1: Ik moet de situatie niet de hele tijd hoeven afwachten en ben vrij om te zeggen wat ik wil. (Ex. Schelden)

2: Ik hoef niet de hele tijd tegen mijn vader's chagrijnige en gefrustreerde gezicht aan te hoeven kijken.

3: ik vind school gewoon leuk, haal ook best wel goede cijfers ook al kan ik niet zo heel goed leren.(dat heeft weer met mijn vader te maken, leg ik later wel uit)

Maarre, ik moet nu echt naar school (😄) anders kom ik te laat, byebye!

De hele school had korte mouwen aan... Ze verklaarden me allemaal voor gek, ik lachte maar mee: ik ga toch niet uitleggen wat er echt was gebeurd?! Ik heb mijn vrienden maar niet vertelt dat ik een dag/logboek ben begonnen, ze begrijpen het waarschijnlijk ook niet en gaan me vast uitlachen. Mijn vrienden zijn Kai, Johan, Marianne en Anne. Ze hebben geweldige humor en steunen me altijd. Ik heb ze niet verteld dat hij me in elkaar slaat, mijn vrienden denken dat mijn vader erg aardig is en hij is dat ook altijd als ik ze meeneem maarja, ik neem ze ook alleen maar mee als mijn vader een goede bui (dus een vriendin) heeft. Ze hebben natuurlijk wel eens mijn zwarte plekken gezien maar daar werkte ik me altijd uit met een smoesje. Als we gym hebben bedek ik mijn zwarte plekken met foundation (ja, ik weet het, raar maar wel handig). Heel raar natuurlijk om foundation op je benen en armen te smeren maar wel praktisch als je altijd onder de zwarte plekken zit. Over verbergen gesproken: ik moet mijn logboek ook verbergen voor mijn vader.

Dingen die mijn vader gaat doen als hij dit leest

Stap 1: hij smijt het door de kamer.

Stap 2: hij verscheurt het.

Stap 3: hij verbrandt het.

Stap 4: hij slaat me helemaal verrot. (Ook als hij in een goede bui is)

Conclusie: dit logboek moet goed verborgen worden.

Nou, hij is goed verborgen hoor! In mijn matras. Ik heb er een stukje uitgesneden met mijn gloednieuwe zakmes die ik voor mijn verjaardag zaterdag gekregen had. Heb ik dat eigenlijk al verteld? Nee, volgens mij niet. Nou, bij deze: ik was zaterdag jarig. Ik kreeg niet heel veel want het was net uit met m'n vaders vriendin. Ik had een zakmes gekregen van mijn vader, een zakje tumtummetjes van mijn zusje, en een boekje. In dat boekje schrijf ik nu, het is grijs met in witte blokletters "logboek"erop geschreven. In de kaft staat: 'voor je verjaardag, schrijf je los" en ik vraag me heftig af van wie ik het heb gekregen. Ik heb er niemand over verteld, zelfs Kai niet, die nota bene mijn beste vriend is. Ik heb het toen in de prullenbak gegooid maar na de discussie met mijn vader was ik zo boos dat ik het van me af wilde schrijven. Volgens mij is dit nu de vijfde keer dat ik er iets inschrijf en elke keer dat ik er iets inschrijf schrijf ik er ook iets af. Ik weet niet zeker of je dat zal begrijpen. Of, je? Tegen wie schrijf ik eigenlijk?

Optie 1: tegen Kai

Optie 2: tegen een vreemde

Optie 3: tegen mijn vader

Optie 4: tegen een andere vriend of klasgenoot

Optie 5: tegen dit boek

Ik voel het meeste voor optie 5, het voelt lekker ver weg en toch betrouwbaar. Toch weet ik zeker dat ik geen enkel stukje ga laten beginnen met "lief logboek", zó raar ben ik nou ook weer niet. Ik moet nu echt huiswerk gaan maken en dan gaan eten, misschien tot zo!

Hoi boekie! (Nee, dit klinkt echt raar, ik stop er nu mee). Ik at pizza! Dat betekend dat mijn vader vrolijk was. En hij zong bij het eten! Happy van Verschrikkelijke ikke, die film keek mijn zusje die avond, normaal mogen we nooit films kijken 's avonds. God heeft hopelijk mijn gebeden verhoord en Cupido gevraagd om mijn vader (alweer) neer te schieten.