ÇIKMAZ ŞEHİR

Bölüm 1:Başlayalım

-Anneee!Hadi geç kalıcağızzz!

-Geldim geldim şunu süreyim bitiyor işim.

-Kızım şu kravat nasıl bağlanıyor be?Annen banyoda kalınca mecbur sana  bağlatacağım.

-Bağlarım babacığım.Annee hazırlanmadın mı daha?!?Yemin ediyorum polisler evraklarını daha hızlı tutuyor.

-Geldim sen de ne acelecisin be!Hem o işle bu iş aynı şey mi?

-Gitme kızımın üstüne.Hem doğruyu söylüyor kaç saattir seni bekliyoruz.

-Sen de hep kızını savun zaten!Sen benimle evlisin hatırlatırım!!

-Tamam tamam benim güzel ailem tartışmayın.Hadi çıkalım artık,geç kalacağız.

Yaklaşık yarım saat sürmüştü bizim küçük evimizden çıkmamız.Gidiceğimiz yer ne kadar uzak olsa da maddi durumumuz yüzünden bir araba alamamıştık ama ben halimden gayet memnundum.Ailemle birlikteydim ve bundan daha önemlisi yoktu.Yaklaşık 15 dakikadır yürüyorduk ve annem söylenmeye başlamıştı bile.

-Şenol Bey ne olurdu bir araba buluversen,ayaklarım koptu yahu.

-Deryacığım 10 dakikalık yolumuz kaldı sabret haya...

Babam cümlesine hiç devam edemeyecekti.Bu cümle 15 Ağustos ta bir kamyonun yoldan çıkıp üstümüze doğru gelmesiyle yarıda kaldı.Can havliyle kendimizi yere atmıştık ama çok geçti.Bir karanlık çöktü ve gerisi sessizlik.
__________________________________

-Günaydın.Üzerinizden kimlik çıkmadı adınızı söyleyebilir misiniz?

-Neredeyim ben?

-Şuan Muğla Devlet Hastanesindesiniz.Durumunuz gayet sağlıklı sadece kolunuzda bir kaç ezik var.Şimdi adınızı söyleyebilir misiniz?

-Bben Göknil.Göknil Ulaç.Ailem nerede?

-Doktorunuz bu konu hakkında sizi bilgilendirecek.Lütfen sakinliğinizi koruyun.

2 dakika sonra..

-Göknil hanım ben doktorunuz Caner Şensoy.Yaklaşık 15 saat önce bir ihbar üzerine hastaneye kaldırıldınız ve yoğun bakım ünitesinde tedaviniz gerçekleşti.Durumunuz gayet sağlıklı.Ama bir süre daha burada tutulacaksınız.

-Ailem nerede?

-O konuya gelirsek öncelikle sakinliğinizi korumanızı istiyorum.

Doktorun söyledikleri içimde bir korkuya sebep oluyordu.İlk defa kalbimi bu kadar rahatsız edecek bir acı hissetmiştim.Sanki aileme bir şey olmuştu da kalbim böyle hızlanmıştı.Eğer anneme veya babama herhangi bir şey olduysa ben yaşayamazdım.Zaten beni ayakta tutabilen tek şey onlardı.

"Başınız sağ olsun."yüzümü bir süre inceledikten sonra konuşmaya devam etti."Ölüm tarihi 15 ağustos 2016."

Umudunuzun kırıldığı,bir daha yaşayamıyacağınızı düşündüğünüz anlar olurya.Hani işte şimdi bitti dediğiniz o son nokta.İşte şuan o son noktadaydım.Artık  o
noktadan sonra sözcükler gelmeyecek.
                         
                         ⛦⛦⛦

İlk bölüm yayında duygularınızı,düşüncelerinizi ve eleştrilerinizi paylaşmayı unutmayın.🍁