Undying Love

Chapter 2

Di ko namalayang nakangiti na pala ako habang nagbabalik-tanaw sa mga ala-alang nakalipas. That night was damn memorable and special for me. Tatlong buwan na ang nakalipas ngunit parang kahapon lang ito nangyari.

Nabaling ang aking atensyon sa aking telepono nang tumunog ito. Inabot ko ito sa ibabaw ng lamesa at naupo sa gilid ng aking kama.

1 new message received

"You're still awake." It was from Sean.
Wait, hindi siya nagtatanong. Pa'no niya nalaman?

Magtitipa na sana ako ng sasabihin nang agad rin siyang tumawag. I swiped the screen and accepted the call.

"Hello. Where are you?" bungad ko sa kanya.

"I miss you more." Huh? Ba't ang layo ng sagot niya sa tanong ko?

"Nye, seryoso nga." I heard him chuckled on the other line.

"Uhm, infront of your house, maybe?"

Agad akong sumilip sa bintana at totoo ngang nasa harap siya ng aking bahay. Nakangiti itong nakatingin sakin na para bang kanina pa niya akong inaabangang sumilip sa aking bintana, habang ang hawak na telepono ay nakatapat pa rin sa kanyang tenga. Napatingin ako sa orasang nakasabit sa dingding , 11pm na pala.

"Wait there, bababa ako."

Sinalubong niya ako ng isang mahigpit na yakap. God, how I miss him. Iniisip ko lang siya kanina, ngayon nasa harapan ko na mismo siya.

"It's late, what are you doing here?" sabi ko nang humiwalay na siya sa yakap.

"I'm here because I miss my fiancé so much and I wanna see her so badly, we're my reasons accepted?" paglalambing niya, so sweet of him.

"Okay, reasons accepted and I miss you more." sumandal siya sa kanyang kotse habang ako'y nakatayo lang sa harap niya at magkahawak-kamay ang aming mga kamay.

"How's your day? Mukhang pagod na pagog ka. You should go home and get some rest." Bakas sa mukha nito ang pagod dahil sa trabaho ngunit di pa rin ito nakabawas sa kagwapuhan niya.

"Kadarating ko palang pinapalayas mo na agad ako." sumimangot siya at may pagtatampo sa tinig nito.

"I'm here to recharge, seeing you or even your mere presence can make me regain my strength, pumpkin." feeling ko kinikilig ako sa mga pinagsasabe niya.

"Sus, tigil-tigilan mo nga ako diyan sa mga banat mo. Dati gamot, ngayon power bank naman?" natatawa ako sa mga corny'ng banat niya, corny pero sweet.

"Yes, because you're my everything. You're the love of my life, after all." Enebe. I can feel butterflies on my tummy. He can make my knees turn into jellies. No regret, he's really the one.

Umiwas ako ng tingin at di ko na mapigilan pang mapangiti sa kanya. Ramdam ko rin ang pag-iinit ng aking mga pisngi.

"You're really cute when you're blushing." nang-aasar pa siya sa ngiti niya.

"Ikaw kasi, pinapakilig mo ako. Tara na nga sa loob, gusto mo ng juice, coffee?" aya ko pero agad rin niyang tinanggihan.

"Next time, late na. Wait." umikot siya papunta sa passengers seat at may kinuha sa loob.

"Here. I bought something for you." inabot nito sakin ang isang plastic bag. I was about to open it when he stopped me.

"Just open it inside, I have to go. You should lock the door properly before going to sleep." tumango-tango na lang ako. He give me a peck on my lips, and after one last hug and exchanged of I love you's, he left.