It takes time to call you "MINE" ..

Chapter 11 -- VOW

Chapter 11

 

VOW

 

 

[ALEX POV]

It’s Christmas break di pa rin ako makaget-over nung nangyari kahapon. Hay. It’s 11:30 kakagising ko palang. Opo matakaw talaga ako sa tulog. Bumaba na ako ng kwarto ko. Nakita ko si Kuya Enzo busy sa nanaman maglaro ng dota. Hay naku.

“Annyong hashimnikka” Goodmorning in Korean. Actually di naman kami fluent mag Korean. Lolo kasi naming Half Chinese , ¼ Korean , ¼ Filipino. Daming lahi diba?

“Ang aga mo sa lunch aa.” Sabayan mo pa ng mapang-asar na ngiti.

“Oo nga ee. Napasarap ang tulog?” napasarap o sadyang matakaw? ;)

“Baka pinapaniginipan mo lang nangyari sayo kahapon?” kahapon? Alam nanaman nito? Tsismosong lalaki.

“Kahapon? Ano nanaman alam mo?”

“Bunso , don’t you remember? Hinatid ka kahapon ni Jeff and he said everything to me. Even his plan he told me about that.”

“Ay Oppa! Isa kang tsismoso!”

“Hahaha. Of course I should know everything about your life.” Oopsie natoucharu naman ako kay brother dear.

“Ok. Lunch?”

“Haha tara na nga kain na tayo bunso tapos laban tayo sa dota.”

“Sure. Dapat may pusta huh? Sayang pambili ko nay un ng ice cream.” Opo marunong ako magdota. Tinuruan ako ni Kuya. Haha. Malas nga lang niya mas magaling na ako. Haha.

“Sige ba. Haha.”

Pumunta na kami ng kitchen at kumain. Pagkatapos ay ako pa ang pinahugas ng magaling kong kapatid. Talaga naman oh. Hirap maging bunso.

“Nga pala bunso , simbang gabi tayo mamaya.”

“Sige ba.”

Natapos na ako maghugas at naglaro kami ni Kuya. So ayun panalo nanaman ako syempre kinuha ko agad yung pusta at tumakbo papunta sa kwarto ko. Aba wais ‘to mahirap ng maisahan nanaman. Tiningnan ko cellphone ko. Wow andaming text. Hahaha. Hanggang ngayon wala pa din akong load. Galing ko diba? Scroll scroll tingin kung sino ang nagtetext halos lahat gm ng barkada hanggang sa napatigil ako si Jeff nagtext!

 

Jeff.

 

Goodmorning baby! :* Start your day with a smile because you never know who’s falling for that. ;)