The Letter (Short Story)

THE LETTER

Dylan's POV

Nagulat ako ng makita ang isang white envelop sa harap ng condo unit ko. Agad ko itong kinuha at pumasok sa loob ng condo. Isang sulat.

Dear D,

Hi?
Are you having a nice day? I wish you could. Do you remember me? Its me! Denise. Your EX. I do not meant to write a letter for you because I know its corny but please read as this is the first and last love letter you'll recieve from me.

Lemme' start.

Its been two years since we broke up. I gave you a reason right? I said that I fall out of love.

It is not true babe, believe me. I always love you. Ang pagmamahal ko sayo ay hindi nawala kahit kailan, hanggang ngayon nga mahal pa rin kita.

I broke up with you because I chose to just focus on studying. I mean, kaya ko kayong pagsabayin pareho. I can study well while loving you... But, there were so many hindrance babe. Especially the people around us. They say that you dont deserve me. You deserve better than me. But you said na kahit may mas maganda, sexy, matalino ang makita mong babae kaysa sa akin ay ako pa rin ang pipiliin mo.

Pinanindigan mo ang sinabi babe. You chose me fvcking over and over again while I did was hurt you and hurt you, over and fvcking over again.

Im so sorry babe. Sorry kung di kita pinaglaban. Sorry kung hindi ko pinaglaban yung pagmamahal natin sa isa't-isa. Sorry kung lagi na lang kita sinasaktan. Sorry kung pangit ako sa paningin ng ibang tao. Sorry kung pinili ko mag-isa ang pag-aaral kaysa sayo. Alam ko naman sa sarili ko na I can give a quality time on studying and you. Sorry kung lagi kang umiiyak. Sorry kung dahil sa akin nasasaktan ka pa rin.

Nasasaktan rin naman sa ako babe pero alam kong mas nasasaktan ka  dahil hindi mo pinapakita ang tunay mong nararamdaman.

Mahal kita at minamahal pa. Alam mo yan dahil nakikita mo naman.

I never thought I would hurt like this. Di ko na kaya babe. Sa pang araw-araw na pamumuhay 'ko sa mundong tinatapakan ko. Walang araw na hindi ka nawala sa isip ko. Walang gabi na hindi ako umiiyak dahil sayo. Walang araw na hindi ako nangungulila sa'yo at walang araw na hindi ko naisip magpakamatay ng dahil sa sakit na nararamdaman ko.

Hindi ko na kaya babe. Pasensya na. Ang aking isipan ay puno ng pagsisi, konsensya, sakit, betrayal at kung anu-ano pang masakit na dapat kong maramdaman.

You know that I'll always love you. Always. Please keep that in mind.

I wish I would go to heaven if you finally read this babe.

I love you. Im sorry.

Pinunasan ko ang luhang tumulo sa mga mata ko. Hindi maaari Denise. Please dont do this.

Sumakay na ako sa kotse ko at pinaharurot na ito patungong bahay nila Denise.

No. Denise. No.

Pagkarating ko sa bahay nila ay napakaraming tao ang naka-black.

Agad-agad akong pumasok sa loob at ikipinanghina ng tuhod ko ang nadatnan ko.

Napaluhod nalang ako sa sahig habang mabilis na pumapatak ang mga luha ko.

"Dylan, Iho. Nabasa mo na ba?" umiiyak na tanong ni tita Mae. Mommy ni Denise

"Yes po tita. Ikaw po ba nagpadala non?" tanong ko kay tita.

"It was me, I found that letter 2 days pagkamatay ni--ni Denise." at humagulgol na si tita ng iyak.

"I thou-thought you need to read that. She's so brave. I didnt thought that she--she has an undying love for you. All---all this time. I thought she was okay bec--because she seems so happy but no-now, she's there lying in that coffin. Wala akong kwentang ina, hindi ko man lang nalaman ang nararamdaman niya." sabi niya at humagulgol ng iyak.

"Sige na, pumunta ka na sa kabaong niya." sumunod ako sa sinabi ni tita. Habang dahan-dahan akong naglalakad papuntang kabaong niya ay isa-isa namang bumalik sa ala-ala ko ang nilalaman ng sulat.

Ang pagmamahal ko sayo ay hindi nawala kahit kailan, hanggang ngayon ay mahal pa rin kita.

Hindi rin naman nawala ang pagmamahal ko sa'yo babe.

Sorry kung hindi kita pinaglaban.

Sorry rin kung hindi kita pinaglaban babe.

You know that I'll always love you. Always. Please keep that in mind.

At tuluyan na akong nakarating aa kabaong niya. Nakikita ko ang maamo niyang mukha. Maganda ka pa rin.

"Babe, mahal na mahal kita. Sorry kung hindi kita pinaglaban. Sorry sa lahat. Sorry. Mahal pa rin kita hanggang ngayon. Bumalik ka na please? Let's get back to the way it was."

End.