15 Temmuz Destanı: Şerbet

Ömer Halisdemir

                    

ÖMER HALİSDEMİR...

Kulaklarım çınlıyor, gözlerim kararıyordu. O anda kafamın tepesinden bir sıvı aktığını hissettim. Dudaklarıma gelen metal tadından anladım ki bu, kandı. Elimi yaraya değdirdiğimde bir sızı yayıldı bedenime. Acıyla yüzüm buruştu. Sonra tüm bedenimde aynı acıyı hissettim. Bedenim, kurşun yaralarıyla dolmuştu. Gözlerimin önündeki sis dumanı kalkınca gördüm etrafımı. Her taraf kan olmuştu. Köprüden denize akan kan, denizi yavaş yavaş allaştırıyordu. Deniz maviliğini kaybedene kadar oturdum orada. Gökyüzü de kızıllaştı. Ay çıktı. Sonra bir yıldız kaydı. Bayrağımı gördüm. Tam orada, benim için dalgalandı, vatanım için dalgalandı. 

Sonra kulağımdaki çınlama geçince sala sesini duydum, tekbir sesini: Allah u Ekber! Annemin ağlayışlarını, karımın ve çocuklarımın iç çekişlerini duydum. Sahi ne olacaktı şimdi onlara? 

Üstüme atılan topraktan gelen koku öyle güzel ki... Sanki cennetten geliyor bu koku. Üstüme attıkları toprak ağırlık yerine bedenime huzur ve şefkat verdi. Artık iyice gömüldüm... Başımda ağlayanların sesini duymuyorum. Sadece biraz uykum geldi. Bedenime huzur ve mutluluk yayıldı. Uykudan önce son bir kez daha "Ne olacaktı arkamda bıraktıklarıma?"

Sonra her şahadet haberinde dilime dolanan mısraları kendim için okudum yavaşça...

Sönmeyecek Türkiye'mde ocaklar,

Gönderinden inmeyecek sancaklar.

Hatıranı bütün millet kucaklar,

Hatıranı bütün millet kucaklar.

Şehitlere kefen bezi biçilmez,

Can verilen topraktan vazgeçilmez!
***

Hikayede adı geçmekte olan aynı zamanda baş karakter, Ömer Arif Ercan'a sevgilerimi sunuyorum.
Ve adının geçmemesine rağmen gökyüzünden yere düşen her yağmur damlasıyla bir kez daha yeryüzüne gelen şehitlerimi sevgi saygı ve minnetle anıyorum, anıyoruz...

Ömer Arif Ercan Instagram : omerarifercan