My Story As Elf

Hoofdstuk 4: Welkom thuis!

Alles was plots heel stil... Totdat een mannenstem riep: 'Mijn dochter! Mijn dochter is thuis!!' Er werd gejuicht en gefloten en gezongen. Simon vroeg: 'Mag ik deze dans, prinses?' Ik lachte en knikte. 'Natuurlijk mag je dat, Simon.' Zo dansten we, uren aan een stuk. Simon verbrak het door te zeggen dat hij naar de wc moest. 'Dus', zei dezelfde stem. 'Mijn dochter, wat ben je toch mooi! Mag ik?' Ik knikte zelfzeker. Hij friemelde wat aan mijn haar en stak het op. 'Zo kan iedereen jouw mooie gezicht zien.' Hij stak z'n hand uit ten uitnodiging voor een dans. Ik accepteerde de uitnodiging en liet me gaan.

                     Later die avond

Simon stond naast me. Bekeek me. 'Je haar zit leuk. Wie deed dat?' Ik bloosde. 'M... Mijn vader. Is het echt leuk?'

'Zeker. Het staat je echt mooi. Net als je jurkje.' Ik begon helemaal te gloeien en blozen. 'Simon?' Hij keek me aan met een blik dat ik mijn vraag mocht stellen. 'Wat vind je zo bijzonder aan mij?' Even leek het of hij niks ging zeggen, maar toen: 'Kom, dan laat ik het zien.' Voor ik kon antwoorden, hadden zijn sterke, maar zachte handen de mijne al vast. Hij nam me mee naar mijn kamer. Daar pakte hij me op en zette me op het bed. 'Blijf zitten, ben zo terug!' Ik kreeg nog een kusje op m'n neus. Hij was weg. 5 minuten gingen er voorbij. Na 7 minuten was hij terug. 'Wat heb je achter je rug?' Hij lachte. 'Wil je wel weten, of niet soms?'

'Nee, daarom vraag ik het, sukkel!' smeet ik terug. Hij liep langzaam naar me toe. Vlak voor me stopte hij en zei: 'Ga eens staan, Maud.' Ik keek plagend. 'Ik moest toch blijven zitten?' Hij slaakte een diepe zucht. 'Tot ik terug was, ja.'

'Had dat dan gezegd, slimpie.' Hij haalde zijn handen achter zijn rug weg en hield een doosje vast. Het doosje was rood, rechthoekig en redelijk groot. 'Wat zit erin?' vroeg ik ongeduldig. 'Niet zo ongeduldig Missy. Eerst, een kus.' Die gaf ik. 'Hey, is dat alles?' vroeg hij zielig met een pruillipje. Ik kustte hem opnieuw, lang en gepassioneerd dit keer. 'Beter?' Hij opende zijn ogen. Ik keek recht in zijn groen-bruine, stralende ogen. Waarom ben je zo knap, dacht ik zo hard ik kon. Waarom ben jíj zo knap? Dat was mijn respons. Hij was zóó lief! 'En wat is het volgende?' Zo nonchalant mogelijk legde ik mijn armen rond zijn nek. Hij gaf een kus op mijn voorhoofd. 'Jij weet hoe je mij verlegen krijgt, niet waar?' Een glimlach krulde om zijn mondhoeken en hij knikte. 'Wil jij, Maud, mijn vriendin worden?' vroeg hij terwijl hij het doosje opende. Er lag een mooie, rood hartje in. Hij was gemaakt uit robijn, dat kon ik zien. Verbonden aan een kettinkje, lag het in het doosje. 'Waar is de andere helft?' Simon graaide met zijn onder zijn t-shirt, haalde de andere helft boven en zei: 'Die draag ik al.' Ik kreeg tranen in mijn ogen. 'Ik... Ik... Simon, ik weet wel wat ik wil zeggen, maar niet hoe... Dit... Jij... Het hartje...' Ik stopte met ratelen en kuste hem. 'Dat neem ik aan als een ja', zei hij en pakte de ketting eruit. 'Wil je deze even vasthouden? Dan ik 'em omdoen.' Ik pakte het doosje aan. Het was zacht. Meer als een kussentje langs de buitenkant. Toen hij klaar was zei hij: 'Het staat je beeldig!' Maar hoe ik ook probeerde niet te denken aan wat er onder die kleren zat. Hij tilde mijn kin op en kuste me lief. 'Simon?' zei ik nadat ik me had teruggetrokken uit de kus. 'Hmm?' was zijn antwoord. 'Ik... Ik wil je vragen... Euh, wat is er zo leuk aan mij?' Hij dacht even na. 'Alles. Je bent zo lief, leuk, knap en schattig als je slaapt. Je bent geweldig. Als persoon en je karakter. Ik was al verliefd op je dat ik voor het eerst zag. Ik heb je, zeg maar, geclaimd. Ik ben de enige die jou mag aanraken. Niet dat je vader of een goede vriend je geen knuffel mag geven of zo, maar alleen ik mag jou kussen en zo.'

'Ben ik dan een voorwerp? Dat je me hebt geclaimd?' Simon schonk me een lach. 'Nee, voor mij ben je alles. Met geclaimd bedoel ik dat ik je heb geprent. En dat betekent dat ik vanaf de eerste keer dat ik je zag, je niet meer uit mijn hoofd kreeg. Ik heb je gevolgd en gekeken hoe je hebt geslapen en gekeken hoe je at. Douchen niet, dat beetje privacy gunde ik je nog. Maar goed, je bent een meisje als geen ander.' Met die woorden knuffelde hij me stevig. 'Ik hou van je, lieve Maud.'
Met die woorden legde hij me op bed en pakte het doosje. Blijkbaar zat er nog iets in, want hij maakte het weer open. Ik keek niet begrijpend in zijn richting maar hij ving mijn blik niet op. In plaats daarvan pajte hij een briefje uit het doosje. 'Bewaar dit briefje goed. Het kan van pas komen.' Het briefje was een klein, vergeeld stukje perkament. Het was oud en 4 keer gevouwen. 'Leg het nu maar aan de kant, ik heb nog iets anders in petto.'

'Oh ja? Wat dan?' Hij duwde me neer. Voor ik het wist, lag hij boven op me en waren aan het kussen. Hij vroeg toestemming door middel van zijn tong. Hij gleed over mijn lippen. Ik gaf toestemming en gaf me over aan zijn kus. 'Simon, Simon stop even', zei ik hijgend. 'Wat? Wat is er, Maud?' vroeg hij bezorgd. 'Ik wou even zeggen.... Ik hou van je.' Hij kuste me als teken dat hij ook van mij hield. De kus was geweldig. Hij kuste super, met zijn zachte lippen. Toch had ik ergens het gevoel dat dit niet juist was. Het was alsof hij veel te oud was... Nochtans had hij me beloofd dat hij me geen pijn zou doen. Ik geloofde hem. Met heel mijn hart...