DIĞER YARIM

4.bölüm

Gözlerimi açtığımda hastane odasındaydım. Koluma serum takmışlardi. Yiğit başımda uyuya kalmıştı.
Serumun iğnesini kolumdan çıkardım . Canım acıdığı için istemsizce inledim .

"Ahh"

Benim bağırmamla, Yiğit gözlerini açtı.

"Ne yapıyorsun efsun daha serumun bitmedi"

Yiğit hemen hemşireye haber verdi ve serumu koluma geri taktirtti.

"Bırak beni ,Yiğit annem in yanına gitmemem gerekiyor. Hem arzu nerde ?"

"Merak etme ,arzu sana yiyecek bir şeyler almaya gitti saat geç oldu ve sen hala birşey yemedin."

"Peki ya annem nasıl ?"

"Hala yoğun bakımda doktorlar durumu kritik diyor . Biliyorsun efsun verem çok ince bir hastalık . "

Kelimeler boğazımda dügumlenmisti ne konuşabiliyorum nede sel gibi akan göz yaşlarıma .

Yanımda babam veya bir akrabam olacağına hiç tanımadığım yabancı bir adam vardı . Şuan bu halime de ağlayabilirdim.

Birden bulunduğum odanın kapısı açıldı ve içeri pınar girdi .
Onu gördüğüme sevinmiştim .
Önce gidip Yiğit in elini sıktı ve elini sıkarken aynı anda kas göz yapıyordu .

Yiğit de sanki olumsuz bir şey anlatır gibi kafasını iki yana salladı .

Pınar hemn bana döndü
"Nasılmış benim biricik arkadaşım "

"Nasıl olayım iste pınar , lanet olası kaderimin bana izin verdiği kadar iyiyim ."

"Ama kuzum neden böyle şeyler söylüyorsun ,senin çok güçlü olman gerekiyor biliyorsun ."

"Biliyorum ama..."

"Şşş ama yok olumsuz şeyler düşünmek yasak . Dur ben hemşireyi çağırayım serumun bitmiş ."

Pınararin geldiği iyi olmuştu .

"Gerçekten iyi bir arkadaşın var efsun"

"Evet Yiğit bey Aman Yiğit onu çok seviyorum iyi günümde de kötü günümde de hep yanımda .

Yiğit elimi avuçlarının arasına aldı .

"Bende hep yanına olacağım Efsun "

"Efendim.."

Sözümü tatmlamadan içeri hemşireye beraber pınar girdi. Arkalarından da elinde tost ve kahveyle arzu girdi .
Hemşire kolumdaki serumu çıkardı

Hemşire kinayeli hır tavırla "şimdi kalabilirsiniz hanımefendi " dedi .

Gözlerimi devirdim ve ve ayağa kalktım . Birden başım döndü ve yatağa geri oturdum . Elimle aklımı ovalayarak derin bir iç çektim .

"Offf!"

Yiğit garip bir şekilde benim için çok endişeleniyordu . Sanki beni kucağından yerlere fırsattan adam gitmiş yerine bambaşka biri gelmiş gibiydi . Bana acıdığı için böyle davranıyordu hastaneden çıktıktan sonra geri ukala beye hızlı hır dönüş yapacaktı bundan eminim.

"Iyimisin efsun !"

"Iyiyim Yiğit bey birden kalkınca başım döndü o kadar "

"Yiğit efsun Yiğit benim adım!. "

Gözlerimi devirdim "Tamam Yiğit."
Dedim .

Kendimi biraz toparladıktan sonra yoğun bakim servisine annemin yanına indim .