Bebeğim Bir Kurt

BBK-15

Filmde korktuğum sahnelerde Barış'a sarıldım falan demek isterdim ama öyle bir şey olmadı.Komedi filminde korkamazdım çünkü. İnsan korku filmine girer.Salak Melis.

Sinema dönüşü de oldukça olaysız geçti.Eve döndüğümüzde çok yorgun olduğumuz için direk odalarımıza dağıldık.Duş alıp giyindikten sonra uyumak üzere yatak odasına gittim.Bildiginiz üzere odamda yatak yok.

Ben gittiğimde Barışla Berre çoktan uyumuşlardı.Ben de ikisini uyandırmamaya özen göstererek yanlarına kıvrıldım.Ama Berre'yi uyandırmama konusunda başarısız olmuştum.Mızırtı şeklinde başlayan sesler ağlama sesine dönüştü.Ne yapmam gerektiğini düşündüm,  kucağıma alıp sallasam uyur muydu ki ? Ya da direk Barış'ı mı uyandırmalıydım ? Böyle durumlarda -Berre ağladığında- ne yapabileceğimi bilmiyordum.Bir şey yapamamak beni üzüyordu.

Barış'ın sırtı bana dönüktü, uyandırmak için hafifçe dürttüm.

-Ne ? dedi.

-Berre ağlıyor.

-Duyuyorum.

-Bir şeyler yapsana.

-Neden sen yapmıyorsun?

-Ben.. (ne yapacağımı bilmiyordum. )

-Sen ne Melis ?

-Ben yapamam.

Yüzünü bana doğru çevirmişti.Gözlerini ovaladı.

-Ağlayan bir bebeği susturacaksın, bunu sen yapamayacaksan kim yapacak Melis?

-Sen, Neriman abla.

-Berre'nin annesi sensin.

-Olabilir ama benim bebekler konusunda hiç tecrübem yok ki.

-O zaman tecrübe edin.

Barış yerinden doğruldu ve Berre'yi kucağına aldı.Bu sahneyi ne zaman yaşasak tatliliklarina hayran kalıyordum.O kadar.. olması gerektiği gibilerdi ki.Yanlis görünen hiçbir şey yoktu.Barış giydigi beyaz tişörtle Berre'nin teni bile uyumluydu.Onlara bakarken kendimi böyle bir tablo gördüğüm için şanslı hissediyordum.Düşünsenize , oldukça yakışıqlı bir erkeğin kucağında bebeğiniz var , onları seyrediyorsunuz. (yazar burada hayal ederken saçma salak gülümsedi, yetmedi yatakta ters takla attı ve telefonu yüzüne düşürdü)

Fazlasıyla güzel görünüyorlardı, saatlerce izlenebilecek kadar.Ben Berre'yi kucağıma aldığımda ise hiç böyle olmuyordu. Onun annesi olmama rağmen, ona sahip olmayı hak eden son kişi gibi hissediyordum.Sanki onu bana yoldan geçen biri vermiş gibi, birazdan gerçek annesine geri verecekmiş gibi ürkekçe tutuyordum.

Barış gözlerini Berre'den ayırıp bana bakmaya başladı.

-Yarın Berre'ye bakmaya ne dersin ?

-Nasıl yani ?

-Diyorum ki , Neriman ablaya bir gün izin verelim, ben de dışarıda olayım ve evde Berre'yle yalnız kal.Ne dersin ?

-Nerden çıktı şimdi bu ?

-Kendini daha fazla anne hissetmen için bebeğinle ilgili sorumluluk alman gerektiğini düşünüyorum. Ayrıca bunu yapabilecegini biliyorum,  sana güveniyorum. Ama senin kendine bu konuda yeterince guvenmedigini hissediyorum , yanlış mı?

Aklımı okusa bu kadar olurdu sanırım.

-Doğru ama , bak daha önce hiç bebek bakmadım.Ne yapabileceğim konusunda pek bir fikrim yok.Sence de bu riskli olmaz mı? Bizi yalnız bırakmak yani ?

-Olabileceğini düşünsem bunu teklif etmezdim, Melis.Benim sana güvendiğim kadar sen de kendine güven.

Bana Berre'yi emanet edecek kadar guvenmesi beni duygulandirmisti.Ama onu hayal kırıklığına uğratmaktan korkuyordum.

-O zaman yarın yalnızsınız.

Başımla onayladım.Sonra Barış'a sırtımı döndüm ve uyumaya çalıştım.Alt tarafı yarın  iki aylık kurt bir bebeğe bakacaktım.Benim bebeğime.