Hedef; Aşk

2. Bölüm

Sanırım korktuğum başıma geliyor. Benle konuşmadığı bensiz geçirdiği boş vakitleri kimlerle geçirdiğini merak ediyor kıskanıyordum. Bir yönden bundan haz alsam da bir yönden korkuyor gibiydim. Oysa her şey 2 yıl içinde çok güzel olabilirdi. Ben ondan 1 yaş büyüktüm ve belki 1 sene sonra aynı üniversitede okuyabilirdik. Çünkü konuşmalarımız sırasında Akdeniz üniversitesi hukuk istediğini çok net belirtmişti. Bende Akdeniz üniversitesi güzel sanatlar istiyordum.

Gün geçtikçe dizginlemeye çalıştığım duygular zincirlediğim hisler hapsoldukları yerden kurtuldular. Her şeyi anlattım. Evet duygusal olamıyordum ama olmam lazımdı. Her türlü zaafımı zayıf noktamı kız arkadaşım olmadığı halde biliyor olmasına rağmen ona duygusal yanımı gösteremezdim. Ona açıldım içim bir tuhaftı. Oda çok utangaçtı. Utana sıkına oda içindeki hisleri açığa çıkardı. Oda beni seviyordu. Yani öyle düşünmüştüm.

İşte 4 sene boyunca bağımlısı olduğum oyundan tanıdığım yüz yüze hiç görmediğim görmeden aşık olduğum kız artık benimdi. İçim içime sığmıyordu daha ilk günden 4 senenin vermiş olduğu samimiyetle sanki yıllardır sevgili gibiydik. Kim bilebilirdi işlerin buraya kadar gelebileceğini. Sonuçta bir oyun öyle değil mi?

Her gün hiç şaşmadan saat 15:30 da okul çıkışı beni arar eve gidene kadar benimle konuşurdu. Bende o sırada salonda olduğum halde telefon daha çalmadan açar onu ihmal etmezdim. Ve bu onun çok hoşuna giderdi. İkimizin de aklında tek bir soru vardı konuşamadığı anlatamadığı. Ben o sene üniversiteye gidecektim. Akdenize girebilecekmiydim. Hadi ben girdim o 1 sene sonra yanıma gelebilecekmiydi. Bunları konuşmak için daha çok erkendi. O an için daha önemli bi konu vardı tam 2 ay sonra neredeyse dibime ailesiyle tatile gelecekti ve ben onu ilk kez karşımda canlı şekilde görecektim. Gece bütün fotoğraflarına bir kez bakmadan yatmadığım kız 2 ay gibi kısa bir süre içerisinde karşımda olacaktı. Bir sürü işi olmasına rağmen ailesinin yanında gelmesinin tek sebebi bendim. Bu Çok güzel bi histi biraz kaygılandırıcı biraz heyecan verici.

Ya beni görüpbeğenmezse ya yan yanayken beni o kadarda hoş bulmazsa gibi bir sürü soru vardıaklımda. Bi yandan 2 ay çok kısa bir süre bir yandan da beklemesi çok uzun bisüreydi. Yazlıklarının olduğu yer yayla olduğu için buluştuğumuzdayapabileceğimiz pek bi aktivite yoktu. Ama biz her şeyi planlamayaçalışıyorduk. Onu göreceğim günü düşündükçe içimde bi huylanma oluyordu aynızamanda o çok uzun dediğim 2 ay hızlı bir şekilde geçiyordu. Sabahlar, geceler,öğlenler günümün neredeyse her dakikasında aklımdaydı. En çokta geceleriseverdim onunla çünkü uykumuz geldiğinde birbirimize " İyi geceler tatlı rüyalarseni çok seviyorum" demeden helede yanına bi kaç tane kalp emojisi koymadanikimizin de gözüne rahat uyku girmiyordu. En azından benim öyleydi.