Hedef; Aşk

5. Ve Son Bölüm

Aydına giderken telefonda birkaç kez çok huzursuz olduğunu canının bir şeylere sıkkın olduğunu söyleyip duruyordu. Hissetmiştim ses tonundan konuşmalarından böyle bir şey olacağını. Korkarak ne olduğunu sordum. Tam konuya girecekti ki konuşmak istemediğimi yolda olduğumu söyledim. Aydına gidince konuşalım iyi geceler tatlı rüyalar seni seviyorum deyip telefonu kapattık. Tam 11 saat boyunca gözüme uyku girmedi aydına kadar uyumadım. Sonunda korka korka aydına indim kalacağım yere gittim biraz dinlendim ve onu aradım. Konuşmaya başladık.

Bana eğer üniversiteyi aynı yer tutturamazsak ne olacağını sordu. Bunu daha önceden konuşmuştuk anlaşmalı şekilde ayrılacaktık. Evet ne kadar çok seviyor olsam da onu yakın bir kişinin ilgisinden mahrum bırakamazdım uzaktan sahiplenip bencillik yapamazdım. Ben ne kadar sevginin arasındaki kilometrelerin kısalığına inanıyor olsam da birbirlerini gerçekten seven iki insanın yakın edemeyeceği mesafenin olmadığını bilsem de bunu ona anlatamazdım. Kısacası bencil olamazdım. Üniversite sınavına 13 gün kala her şeyin tamamıyla belli olmasına 3 ay kala bu kadar planın gerçekleşip gerçekleşmeyeceğinin belli olacağına bu kadar az kala bana beni eskisi gibi sevmediğini artık sanki sevgilisiymiş gibi değil de bir arkadaşıymış gibi gördüğünü söyledi...

Kafam allak bullak oldu sanki kafamdan kaynar sular değil bildiğiniz lavlar dökülüyordu. Donup kalmıştım. Ağzım dilim kıpırdamıyordu. Hiçbir şey diyemeden onu dinliyordum. Aklımdan bir gün önce kucağımda uyuyan sarılan beni öpen elimi tutan kız nasıl olurda bir gün sonra bu yapılanların olanların hepsini inkar edercesine böyle söyleyebiliyordu.. Ne kadar konuşursam konuşayım fayda etmeyecekti kararını vermişti çünkü. Bu kadar hayaller kurup planlar yaptığımız yüzüp yüzüp kuyruğuna geldiğimiz hayaller nede çabuk yok olmuştu. Benim şuanda buraya yazarken bile zorlandığım tarif edilemeyen duygular içerisindeydim. Ne yapacağımı bilemiyordum onun için ailemi karşıma almıştım. O kadar konuşma sonrasında ona "benimle konuştun, benimle gülümsedin, benimle iyi kötü çok şey paylaştın. Şimdi bunları bu kadar çabuk unutabiliyor olmandan nefret ediyorum" demek istedim. Ama ağzımdan sadece " Peki seni çok özlersem bunu sana arayıp nasıl söyleyebilicemki " diyebildim.

Sessiz sessiz ağlıyordum elimden geldiğince fark ettirmemeye çalışıyordum. Bana lütfen ağlama diyecekti sanırım ki o anda kendisi de ağlayacak gibi oldu ve telefonu kapattı.

İçimde ona söylemek istediğim bir sürü şey vardı. Biraz daha sabretse her şey daha güzel olacaktı belki aynı yeri kazanacaktık ve yapabileceğimizden emindim. Bunu ona 1 gün sonra söylediğimde " nerden biliyorsun sen müneccim misin gelecekte ne olacağını nerden bilebiliyorsun" demişti ona bazı şeylerin imkansızlığını izah etmeye çalışmamasını imkanı varken çabalamadığını söyledim. Ve bana o bitirici cümleyi kurdu. " Bak benim hedeflerim var ben hukuk okumak istiyorum senin hedeflerin yok benim yanım olsun ne olursa olsun kafasındasın "

Beni bu kadar ezmesine nasıl izin verebildim ona delicesine bağırmak istedim ama yapamazdım renk körü birine gökkuşağını anlatamazsınız, renkleri öğretemezsiniz. Benim hedefimim dünyadaki en muhteşem hedef olduğunu göremiyordu. Gözünü hırstan daha büyük, kötü bir şey bürümüştü. Benim hedeflerim olmadığı konusunda haklıydı, hepsini başarmıştım çünkü. Tek hedefim onunla beraber okumaktı hedefim oydu. Bunu da gerçekleştirmek üzereydim ama fırsat verilmedi. Biraz üstüne gidince bana Akdenizi kazanamayacağını İstanbul da özel bi ünide okumayı düşündüğünü söyledi. Bir şey demedim.

Aradan 13 gün geçti ben bana dediklerinin hırsıyla 13 gün boyunca Türkçe ve sosyal çalıştım hırslanmıştım ama bu başarıyı kendimi ona kanıtlamak için yapmayacaktım. Çünkü eğer öyle yapıyor olsaydım Akdenizi yazardım. Sınava girdim çok iyi geçmişti. Ona nasıl geçtiğini sordum birkaç cümle konuştuk ama kısa cümlelerle....

Aradan aylar geçti Mersine büyüdüğüm şehire geldim. Tercihlerimi yaptım ve sadece mersini yazdım.

Tercihler açıklandı ve ilk tercih Mersin üniversitesi Gastronomi ve Mutfak Sanatları. Onunda Akdeniz üniversitesi maliye bölümünü tutturduğunu öğrendim.

Evet öyledir bu işler işte dostlarım... Menfaati bitenin muhabbeti de bitiyormuş. Ne büyük laf edecekmişsin nede büyük lokma yiyecekmişsin. Başardığımız şeyler insanların kim olduğunu göstermez. Tersine başaramadığımız şeyler insanların kim olduğunu gösterir. Eğer çok büyük bir şeyi başaramamış bir insan görürseniz onu tebrik edin çünkü o başaramasa dahi onu denemiştir. Çünkü başarılan şeylerin sayısı çoktur küçüğüyle büyüğüyle. Hiçbir insanın hayallerini veya hedeflerini küçümsemeyin veya görmezden gelmeyin çünkü küçümseyip veya görmezden geldiğinizin insanın hayallerinde kendinizi bulabilirsiniz. Kimse bir başkası için yaşamasın çünkü giden sizin ömrünüzden gidiyor vaktiniz varken kendinize sevdiklerinize ayırın onu çünkü birkaç dakika hatta saniye sonrasının teminatı yok kimsede. Kimseyi küstürmeyin kırdırmayın kendinize ilerde aklına gelir karşında bulursun onu. Çünkü hiç kimse YAŞATTIĞINI YAŞAMADAN ÖLMEZ.