Rehab

Waiting for the day

de bewaker haalde een bos sleutels tevoorschijn en kreeg het voorelkaar meteen de juiste sleutel te pakken. Hij draaide het slot om, waarbij een akelig piepend geluid van ijzer op ijzer ontstond.

Hij liep met langzame stappen regelrecht op mij af. Ik kromp in elkaar en kneep mijn ogen stevig dicht.

"Een meisje zoals jij hoort hier weg te rotten." Zei hij in mijn gezicht spugend. Ik opende mijn ogen en keek hem ongelovig aan. ik schudde zachtjes mijn hoofd.

"Bewaar dat zielige hoofdschudden maar voor volgende week, voor de rechter." Zei hij spottend. Hij hurkte en kwam dichterbij. "En hoogstwaarschijnlijk zal hij je in een Rehab stoppen." fluisterde hij.

"Een R-r-rehab-b-b?" Vroeg ik stotterend en onbegrijpend.  Hij rolde geïriteerd met zijn ogen. "Een rehabilitatie centrum, waar mensen zoals jij die hun toekomst verkloot hebben worden geplaatst zodat ze niemand anders meer storen en fijn weg kunnen rotten. " zij hij lachend en liep weg.

Hij stopte even en draaide zich om.

"Hier, je zult wel honger en dorst hebben." Zei hij en legde een bord met brood en een beker water neer. Hij sloot me weer op en liep vervolgens met luide stappen weg, weer met zijn knuppel langs de tralies.

Ik besefte me nu pas hoe droog mijn mond was. ik proefde iets raars. een rare smaak... Er viel me iets schokkends te binnen.

Ze had het me gevoerd, al die tijd, zonder dat ik het in de gaten had. Het kwartje viel nu pas. Ik ging met mijn handen door mijn haar.

Nee. Nee. Oh nee. dat mag niet. Nee het kan niet waar zijn. De tranen stroomden weer over mijn wangen.

Het stond vast, ze zouden me naar de Rehab sturen. Zonder me te geloven.  Ze zouden alleen naar de uitslagen van het bloedonderzoek kijken. Niet naar mijn verhaal. Ze zouden me niet geloven, als ik zou vertellen dat zíj het me stiekem gegeven had elke keer als ze haar eten met me deelde.

Ik kroop naar het eten en drinken. Ik nam een grote slok water en probeerde de smaak weg te spoelen. Het brood brak ik door midden en at zuinig. Wie weet dat ze me de komende dagen geen eten en drinken zouden geven. De rest bewaarde ik daarom maar.

Ik legde mijn hoofd tegen de koude betonnen muur. Ik sloot mijn ogen en at van het stukje brood. Mijn ogen voelden zo zwaar. Ik dacht eerst dat ik door de kou niet zou kunnen slapen. Maar de vermoeidheid won de strijd.

Ik viel in een diepe slaap. Er schoten beelden langs van wat er afgelopen tijd was gebeurd...

heeeyeyeyeyeyyyayayayayayyy Hoe was het? ik doe mijn best om Háár zo goed geheim te houden, maar volgens mij weten jullie al wie het is. stem en Comment plz xxxxxxmelisa