Hayat o kadar acayip ki gerçekten seni neyin ne kadar mutlu ettiğini asla öğrenemiyorsun. Hep bir koşturma içinde geçerken ömrümüz yolda bulduğumuz kırıntılar ile mutlu olmayı öğreniyoruz. Aslında yola mutlu olmak için çıkıyoruz ama mutluluğu unutup o amansız yolda kayboluyoruz . Rotasını kaybetmiş gemiler gibi olduk. Gördüğümüz ilk adaya demir atıp orada mutlu olmaya çalışmadık. Aslında ne kadar kolay mutlu olmak fakat bizler hep uzaklarda yaşamaya çalıştık onu. İlk gördüğümüz iskeleye demir atmadık. Hep daha fazlasını istedik. Ne kadar uzaksa ne kadar erişilemeyecekse mutluluğumuzun oraya ait olduğunu sandık çünkü mutluluğun erişilemeyen bir şey olduğuna inandık ve hep kandık, hep kandırıldık. Elindekiyle mutlu olmayı beceremeyen 5 yaş ruhlu 55 yaşında olan büyük dallara tutunduğunu zannedip küçük dallara tutunan ve kırılıp düşen hayalperest insanlara gelsin.
D. ÇETİN
