Bir Vampir Gördüm Sanki

"2"

nee?

Gerçekten vampir miydi?

Bu düşünceyle başımı olumsuz anlamda salladım.Bu imkansızdı. Çünkü bu şehirde benim ailemden başka kimse kan emici değildi. Ama ya başka şehirden geldiyse.

"sen nereden geliyorsun bakim"

Sanki karşımda 4 yaşında çocuk varmış gibi kurduğum bu cümleyle derin bir nefes alıp

"bi şey merak ettim. acaba SANA NE"

Bu kadar kaba olabileceğini düşünmemiştim. Yani söylese ne olacaktı önünde sonunda hocalardan biri soracaktı.Sanki hoca da bunu düşünmemi bekliyormuş gibi.

"aa sen yeni geldin galiba kendini tanıt yavrum.

Hocanın bu ses tonundan ve soruş şeklinden gıcık alıp-yani sanırım- ayağa kalktı.

"ben tolga."

bu muydu yani. Hoca da sanki bu çocuğu yani Tolga'yı bekliyomuş gibi bi şey sormadı.

Normalde her şeyi en ince ayrıntısına kadar öğrenen bu hocaya ne olmuştu böyle ?

Diğer derslerde aynı şekilde geçti Tolga herkese karşı mesafeliydi. Ama şu an bunu düşünecek değildim. Bi şekilde onun bizim gibi olup olmadığını sormalıydım.

Acaba vampir miydi? Acaba o da benim gibi ailesinden farklı mıydı? Hayvanların kanını mı daha çok seviyordu yoksa insanların mı ? Kafamda deli sorular.

Ama bir sorun var.

DAHA ONUN VAMPİR OLUP OLMADIĞINI BİLE BİLMİYORDUM.

OFF.

Nerden çıkmıştı bu şimdi?

Neden bu kadar soru soruyordum?

Ben hala soru mu soruyordum?

Ve hala.

Iyice salaklaştım.

Sanırım bu çocuğun neyin nesi olduğunu öğrenmeden rahat edemeyecektim.

Çok sıradan bir hayatım (!) Vardı zaten. Şimdi ekşın gelmişti ama ben istemiyorum. Kanlı hayatım nerdesin?

Ya ben yine mi soru sordum?

Ve gözler devrilir.

Bu düşüncelerle çıkış kapısında sarışın bi kızla konuşup gülüştüğünü farkettim.

Biraz ilerleyince o sarışının okuldaki en yelloz kız olduğunu gördüm.

Ölümcül bakışlarımla ona yürüdüğumde bana bakıp göz devirdikten sonra kızı yolladı.

"Ya ben senden kurtulamayacak mıyım?"

"Hayır. Nereden geldiğini söylemeden kesinlikle hayır."

"Ya acaba sana ne . Ne istiyosun benden. Öğrenirsen nolacak"

"O zaman bundan da sanane."

Bir iki saniye bana bakıp yürümeye başlayınca yüzsüzlük olmasın diye evime doğru gitmeye başladım. Ve yine aynı düşüncelerle evden içeri girdim.

Şu ana hiç yemek yiyemezdim. Annemle merhabalaştıktan sonra direek odama geçtim.

Odama geldiğim anada zil çaldı.

Bize misafir gelmezdi bu kimdi ki şimdi. Merakıma yenik düşup merdivenlerden aşağı baktığımda kısa bi şok yaşadım.

O bizim evimizdeydi.