Şehirden İndim Köye

Bölüm 2

"Beklesene be! " bavulu sıkıca kavrayıp hırsla çekerek kendi kadar bacakları da uzun olan bu çocuğa yetişmeye çalıştım.Arkasına döndü ve umursamaz tavrıyla baktı"Tırnağındaki ojelerini düşünmek yerine ayaklarını çalıştır biraz o zaman belki yetişirsin" dedi.Şuan sinirden yerimde tepinmek istiyordum ama bu çocuğun ağzına sakız olmaktansa güzel ojelerimin bozulmasına izin vermek zorundaydım artık.Onu takip ederken iki katlı müstakil bir evin önünde durdu.

"İşte burası gerisini kendin halledersin umarım"diyip göz kırptı ve arkasını dönüp gitmeye başladı."Hey beklesene eğer bunları içeri taşırsan sana para veririm"dediğim an arkasına döndü tabi parayı duyunca döner. "Dönmesine döndü ama bakışlarından korkmadım değil o kehribar gözleri bir anda siyaha döndü.Bana doğru gelmeye başladı.E doğal olarak bende geri geri gitmeye başladım.Ama bavulların yanına gelince durdu ve ikisinide evin kapısına doğru sürüklemeye başladı.Ve Zile bastı bende kapıya doğru ilerledim yanına gelince başını yavaşça bana döndürdü ama gözleri hala aynıydı.Ben hemen başımı yere çevirdim bir süre yerle kesiştikten sonra kapı açıldı.

Karşımda ki kadına dikkatle baktım omuzlarından aşağı dökülen dalgalı kumral saçları elaya yakın gözleri ve zayıf bedeniyle çok güzel bir kadındı. İlk önce bana sonra yanımda ki sırığa baktı bu bakışmalar uzamasın diye hemen "Teyze" diye seslendim.Bianda bana döndü ve gözleri doldu."Miray kızım"der demez kollarını açıp sarıldı.Ani ayrılma karşısında donup kalsamda sonra bende karşılık verdim.Biz sarılmaya devam ederken sırık çocuk hafifçe öksürdü . Teyzem sırığa "Boran oğlum sen bavulları yukarı kata çıkarıver zahmet olmazsa"dedi sırık önce bana baktı sanki parayı hazırla der gibi baktı.Adı Boran modern bı isim ama kendisi hiç öyle durmuyor iki bavulumu da kaldırıp yukarı çıkmaya başladı.Bu cılız vücuda rağmen bu ayı kuvveti nereden geliyor acaba diye düşünürken teyzem beni salona yönlendirdi.

Bir süre sonra Boran aşağı gelince teyzem onu kapıya kadar yolcu etti.Bende gözlerimi evin içinde gezdirirken her yerde annemle teyzemin fotoğraflarına baktım birbirlerine bu kadar bağlıyken neden küsmüşlerdi acaba.Beni düşüncelerimden ayıran teyzem"Kızım odanın hazırladım yukarı çıkınca hemen karşındaki ilk kapı sen git güzelce dinlen akşam yemeğine Boran'ı davet ettim.Bir şeye ihtiyacın olursa ben mutfaktayım"dedi ve mutfağa gitti. Allah'ım o sırığı hep görmek zorunda mıyım Allahım?

Odaya çıkıp hemen kendimi yatağa bıraktım tavana bakarken son bir haftada başıma gelenleri düşündüm.Eveleneceğim adamın beni aldatması daha önce hiç görmediğim teyzem bütün yazımı birlikte geçirecek olmam bakalım hayat bana neler göstericek tabi o sırığı da unutmamak lazım ne diye şimdi aklıma geldiyse zaten. Düşünceler ağır gelince göz kapaklarımda ağırlaştı ve kendimi uykuya bıraktım.

Yorum ve vote bırakırsanız sevinirim 🤗🤗🤗