Bir kaç ay sonra
Yoongi
Olmuyordu. Bir yıl sonra onu yalnızca bir kere görmüştüm ve ilk gördüğümdeki gibi herşeyi altüst etmişti.
Heryerde o vardı yeniden. Jungkooka dün tam olarak cevabımı vermiştim. Zannettiğim kadar üzülmemişti ve yalnızca eğlendiğini söyleyip ertesi günü başkasıyla çıkmaya başlamıştı. Haklıydı kahretsin ki sonuna kadar haklıydı.
Vazgeçtiğimi düşündüğüm ve gözlerimi boyadığım koca bir yılı onsuz geçirmiştim. Ancak bir kere düşüncesi aklıma düştüğünde çıkmıyordu. Ona geri döneceğim konusunda dönmememe bile ihtimal vermişti ama sonuna kadar haklıydı ona dönecektim.
Meleğime geri dönecektim. Belki gülümserken bulacaktım belki ağlarken. Belki de başkasıyla.
Ne şekilde görürsem göreyim onu kalbim acıyacaktı. Biliyordum.
Hızlı adımlarla evimize yürüyordum. Vardığımda hızla kapıyı çalmıştım ama bir kaç dakika geçmesine rağmen tık yoktu. Paspasın altındaki yedek anahtarı alarak kapıyı açtım ve evimize baktım. Her yer o kokuyordu. Derin nefesler alarak ilerliyordum etrafta. Her odaya bakmıştım ama yoktu. Tek gözüme çarpan salonda duran zarftı.
Zarfı elime alarak açtım ve içindekileri okumaya başladım.
Yoongi'ye yazıyordu
Nerden bilmişti geleceğimi. Bu kadar iyi mi tanıyordu beni.
Mektupta yazanları dikkatlice okumuştum. Demek busana taşınmıştı. Adres mektupta yazıyordu.
Ancak sorular kafamın içinde dolaşan tilkiler gibiydi.
O hep etrafımda mıydı cidden
Nasıl sevdiğimi unutmamış mıydı kahveyi
Neden evdeki herşey olduğu gibi duruyordu
Meleğim iyi miydi
Uzaktaydı şu an
Uzun zaman üzülmüştü ben olmadığım için
Daha fazla bekletemezdim onu
Meleğimin yanına gidiyordum
"Yanına geliyorum meleğim"
