It started with a..suicide attempt?!?!

VII

'M-multo?!'

Sobrang higpit na ng pagkakahawak ko sa kumot at celphone ko sa sobrang takot. Kulang nalang eh magtago na talaga ako. My eyes are widely opened and my body is trembling as I stare at the white lady standing at my veranda.

"Labas ka." sabi nung white lady sa kabilang linya.

'Ano ko, sira? Bakit ko lalapitan ang isang multo.'

"U-umalis kana! La-layuan mo n-na ko!" pautal utal kong sabi sa phone.

"Mga Ten minutes na 'ko dito, tapos paaalisin mo lang ako?" sabi niya.

'T-ten minutes na niya akong pinagmamasdan?!?! What the..'

My whole body can't move-it's like I froze upon seeing her. Pero pinipilit ko padin siyang paalisin.

"G-go away! Hindi ako s-sama sa'yo! Marami pa kong pangarap sa buhay! Layuan mo na 'kong multo ka!"

"Ha? multo? multo?! saan?!" sabi niya at nakita ko naman siyang lumingon lingon sa veranda na parang may hinahanap, "Wala namang multo ah! Wag mo nga ko takutin, Marco! Lumabas ka nalang dito, pwede?"

"Ha? H-hindi ba ikaw ang multo?!"

"Si Seisan 'to! Anong multo ang sinasabi mo diyan?!"

Napabuntong-hininga ako sa wakas at parang nalabas ko lahat ng masamang hangin na pinipigil ko kanina. Nakaramdam din ako ng init sa katawan at parang bumalik na ulit sa normal na pag'galaw ang sistema ko nang marinig ko ang pangalan niya.

Eto ang first time na natuwa akong si suicide girl pala ang nasa kabilang linya ng telepono at ngayo'y nakatayo sa veranda ko.

"Huy Marco, labas ka na..dali."

"O-oo.. sandali."

Agad akong tumayo at binuksan ang pinto sa Veranda.

"S-suicide girl? Ikaw nga talaga."

"Bakit? may inaasahan ka bang dumalaw sa'yo ngayong kalagitnaan ng gabi?!"

"Wala naman. Ikaw lang kaya ang kakilala kong weird na gagawa nito. Pero..akala ko kasi multo ka! Ano ba kasing ginagawa mo sa veranda ko ngayong dis oras ng gabi, tsala paano ka naka'akyat?!"

"I used the ladder..Gusto ko ng makaka'usap eh."

'Pahamak na ladder yan, akalain mong pati yan papatulan nitong si suicide girl? Weird talaga.'

"Edi sana tinawagan mo nalang ako!"

"Gusto ko ng makakausap.. habang nakatingin sa kalangitan."

'D-don't tell me..'

"S-star gazing in the middle of the night?!"

"Alangan namang sa matirik na araw?"

"No! Mag'isa ka-"

"I'm not asking you..I'm telling you to accompany me."

"Alam ko hindi tayo close, pero..maawa ka sakin. Kailangan kong matulog! Tsaka ang aga aga pa ng pasok natin bukas.."

"Pretty please.."

'Puppy eyes.. hindi ka cute kaya wag ka mag'puppy eyes..well okay, konti-pero kahit na! I need to get enough sleep!'

"Umuwi kana. Ihahatid na kita sa baba."

Hihilahin ko na sana siya papasok ng kwarto para maihatid siya pababa gamit ang totoong hagdan, pero nagpumiglas siya.

"Ayoko."

'P*cha! Why do you always have to be so childish?!'

"I don't care. You have to-"