Neden yaptığını bilmediğin bir yolda yürüyorsun sonuna kadar. Hiç aldırmadan, hiç umursamadan hayata meydan okuyorsun. Yada meydan okuduğunu sanıyorsun. Geçmişini unuttun, geleceğin zaten yok, çektiğin acıları da bi kenara atmışsın bir şelale misali akıyorsun hayata.
Yeniden başlangıç mı bu? Yoksa yeniden doğmak mı? Hala çocuksun ve büyümedin. Umutsuzca verdiğin günlük yeminlerin hala aklımın bir köşesinde ve yerine getirmeni bekliyorum aylardır. Unutmuş olman imkansız, insan çok sevdiğini hemen silemez. Yine bir son ve yine bir başlangıç. Sen giderken sadece arkandan baktım. Ve bir tek kelime bile söylemedim. Sadecec baktım, sadece. Umut kapılarım birer birer kapandı üzerime. Çağresiz kaldım, ağladım. Çok sevdim. Uçurumun kenarından döndüm. Ölmek istedim ama hep sustum. Gökler ağladı benimle, yıldızlar söndü birer birer gecelerde, melekler yalvardı "DÖN" diye. Ne sen duydun ne de ben konuştum. Oysa ne çok söyleyeceğim şey vardı. Bitmesini istemediğim bir ilişkiyi gömdüm yüreğime. Oysa sana bağıracaktım. "Yapma, Gitme" diye, dökülecekti kelimeler dilimden dökülmedi. Bir konuşabilseydim "seni hala sevdiğimi" söyleyecektim. Hala deli gibi bu kalbin.
Bir gün yolda görürsek birbirimizi sakın başını çevirme. Unutmuş gibi davran. Biz artık iki yabancıyız. Yaşadıklarımızla, yaşayamadıklarımızla.Eski aşıklarız aslında. Herkesin diline düşen aşkımızı ne de çabuk atabildik kalbimizden.
Destandık biz, Aşıktık biz, Şimdi YABANCIYIZ biz...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bir Umut...
Cerita PendekGün gelir aşkı öğrenirsin. Peki ya öğrendiğin gibi değilse aşk...
