HE'S MY COLD HUSBAND (Completed)

CHAPTER 3 : Oh no!

"WHAT?" Sigaw ng pipe kong bestfriend. Nakakabingi. "ARRANGE MARRIAGE?"

Oh sige isigaw mo pa, at para pati ang mga daga dito sa school ay mabalitaan yon. Oo nga pala nandito na ko sa school ko at ewan ko ba bakit ko kwinento sa supportive kong bestfriend ang nangyari sa bahay.

*FLASHBACK*

"Belle, Lets talk about this. Sit here." Sinunod ko naman ang utos ni mama e. Kasi ayaw ko magconclude kaagad.

"Ano to ma?" Mahina kong sinabi. Medyo nanghina kasi ako sa mga narinig ko.

"Belle, listen to us, we dont have any choice!" Paliwanag ng dakila kong ama.

Di ako makapaniwala na ako si Rinabelle Kyo na 20 years old ay ikakasal sa taong hindi niya mahal at ang worse e DI KO PA NAKIKILALA!

"BAKIT NIYO BA KO IPAPAKASAL SA TAONG DI KO KILALA?" Hindi ko na kaya. Tama.. Sumigaw ako, at napatayo sa kinauupuan ko. Ayoko talaga..Promise T_T

"Belle, Ginagawa namin to dahil sa lagay ng kumpanya. They said na only way to save our company for being bankrupt is to let you the only daughter to marry their only son." Sabat ng kuya ko.

"PERO AKO DI NIYO MAN LANG NAISIP?" Pasigaw kong sinabi.

Pero bago pa makasagot ang kuya ko. Binigyan ako ni mama ng tubig.

"We're not being selfish, ayaw lang namin gumuho ang iniingatan nating kumpanya noon pa" sabi ng kuya ko.

Medyo napaisip ako doon sa sinabi ni kuya. Tama siya. May point siya. Iniingatan namin ang kumpanya na yun. Halos dugot pawis ang inalay ng papa ko para dun. Pero bigla nalang mawawala kung hindi ko magagawa ang gusto ng lecheng investor na un ?

Hindi na ko nakapagsalita. Hindi na rin sila nagsalita. Nakikita ko sa mga mata nila na worried sila sa company's standing ngayon. Wala na kong maaring sabihin kaya naman tumayo na ko at umakyat sa kwarto ko at doon umiyak.

*end of flashback*

Grabe maga nga ang mata ko e, dahil kagabi sobra ang iyak ko. Nahalata naman ng bespren kong baliw ang maga kong mata kaya ayun si tanongera. Pero in the end, gusto ko din ng kadamay kaya kwinento ko.

"Yeah, you're right. Arranged marriage nga kung tawagin un." Sabay buntong hininga ko.

Agad naman lumapit sa kin ang bespren ko at kinocomfort ako. Di ko napigilang yumakap sakanya at nagstart nanaman umiyak. I dont know pero, I think i have to sacrifice para sa mga taong nagtratrabaho at umaasa sa kumpanya namin. Lalo na ang family ko.

"Nakita mo na ba ung guy?" Tanong niya habang hinihimas niya ang likod ko.

"Nope." *sniff* *sniff* Pinunasan ko na ang luha ko ng panyo ko.

"Okay, Let's not talk about it. Taralets sa canteen" Tinayo niya ako. Nasa tambie kasi kami ngayon at ngayon papunta na kami ng canteen.

"Shit ? Why everyone is staring at us?" tanong ni heidi.

Oo nga no? Hindi kaya sobrang maga ng mata ko para mapansin nila? Ambabaw naman. Eh hindi naman ako pinapansin ng mga tao dito dati e, kahit magplanking pa ko sa harap nila o kaya gitna ng quadrangle.

"Wala akong idea Heidi.." Yun nalang ang nasabi ko sa kanya.

Maya maya lang ay may lumapit saming 3 babae. WAIT? Sila ung tatlong girls na tinulak ako last time. Buti nalang niligtas ako ng Hon Steve ko !

"You! What is your status with Josh?" Sabi ng isang babae. Curly at Medium ang hair niya. Nakaheadband kaso tadtad naman ng make-up. Ano to gabi? Kailangan talaga heavy make-up lagi?

"What are you talking about?" Nagtaka si heidi. Feeling neto. Ako kaya kausap. Pero okay nadin wala naman akong isasagot e.

"We're not talking to you, okay? Shut up." Sigaw ng isang babaeng mukha ding clown.

Pero oo nga pala si Josh ay si Steven. Joshua Steven Hoa— his fullname. Malandi lang tong mga to kaya gusto nila Josh ang tawag.

"Kapal naman mukha niyong mg clown kayo..Wala kayong karapatan sumigaw." Nakakainis na kasi sila. Hamon ba ng away? Bwisit pala tong mga to e. Ako? Uurong? Jologs yata to, pero konti lang.

"What? Clown? You Bitch." Sasampalin na sana ako ng babaeng nasa gitna nilang tatlo, ready na kong umilag e. Pero walang tumama sa pretty face ko.

Gulat ko nalang ng may sumanggi dito....

"Dont do that just because you want to." Wow. Shet! Cool neto ha. Di ko masyado makita kasi nakatalikod samin e.

"Prince.. Kei?" Sigaw ng tatlong clown.

Sabay pa silang tatlo ha.

"Get out of my face quick." Parang pinapaalis niya talga to kasi ung kamay niya ginegesture ung parang alis.

Tapos nun tumakbo na ang mga Malditang clowns. Tas humarap siya samin. Oh no! What with this angelic face. Tae. Manonose-bleed ata ako sa kapogian neto.

"Hi. Sorry for that." Tas ngumiti siya. Hala ang pogi. Pero mas pogi si Hon Steve ko no.

Oo nga pala siya nga pala si Kei Henry Fernandez. Di nya pangalan ung prince. Kaya lang prince Kei ang tawag sa kanya kasi may mga prince kasi dito sa school. Pang-una nga si Steve at si Kei naman ang pumapangalawa.

"Uhmm" Di ko alam anong sasabihin ko.

"Thanks." Sabi ng bestfriend ko tas sabay pacute. Ayyy! Kaloka si Ate, nagpakaanghel siya oh? Hahahaha.

"Are you okay, Rina?" Ha? Malapit na ba gumuho ang mundo? Did he just say my name? Omg. Bat niya alam?

"Ah, oo..yata" kinakabahan ako.

Ngumiti lang siya at tumalikod na paalis.. Tas gulat ko nung, lumingon uli siya para kumindat sakin. SAKIN?

Nung natapos na ang tulala namin ni Heidi. Para kaming galing sa Paradise at bumalik sa Earth pano ba naman pagtapos nun e napatingin kami sa tao na masama ang tingin sa amin. Dahil dun, tumakbo kami.