In Love With A Super Nerd -- Peter Parker (compleet)

Gestoten

Welkom bij m'n eerste Marvel verhaal! Veel lees plezier, hope you like it !!

Waarschuwing: Dit verhaal gaat over een meisje dat word geslagen door haar vader. Dit kan dus een gevoelig onderwerp zijn.

-----------------------------

"Papa, alsjeblieft. Het spijt me, ik zal me niet meer verslapen." Roept Sam luidt. "UIT MIJN OGEN EN NAAR SCHOOL!" Met haar ogen gesloten rent Sam richting de deur. Als ze bij de deur is, doet ze deze gauw open en rent weg. Pas als ze zeker weet dat ze ver genoeg is, stopt ze met rennen. Ze kijkt om zich heen. Ah daar. Verder op staat een bankje. Sam loopt erop af en gaat zitten. Uit haar tas haalt ze een spiegel en kijkt naar haar gezicht. Sam zucht diep. Een blauwe plek aan het einde van haar rechter wenkbrauw. Ze legt haar spiegeltje terug in haar tas en staat weer op. Tijd voor school. Ze is al te laat en wilt niet nog later komen..

"Ah, Sam. Toch nog besloten om naar school te komen?" Vraagt de leraar zodra ze in de deuropening staat. "Sorry, ik had me verslapen." Legt Sam uit. De leraar knikt. "Kom maar gauw. Zitten en geen geluid maken." Antwoord de leraar. Sam knikt. Even kijkt ze het lokaal rond. Nog 1 plek over naast.. Peter. Sam neemt diep adem. Peter is haar beste vriend, maar elke keer als ze hem ziet krijgt ze dat rare gevoel in haar buik. Ja. Ze is smoorverliefd op die leuke, en soms onhandige, nerd. "Komt er nog wat van?" Sam schrikt en kijkt op. Stond ze nou serieus in gedachten? Sommige leerlingen uit de klas beginnen te lachen. Sam kijkt naar beneden en gaat gauw naar haar plek naast peter.

"Waar stond je aan te denken?" Vraagt Peter zacht als de leraar verder gaat met uitleg geven. "Nergens." Antwoord Sam. "Het leek niet echt op nergens. Je werd helemaal rood toen de leraar je uit je gedachtes haalde." Vertelt Peter. "Goed. Laat het me dan zo zeggen: niet jouw zaak." Vindt Sam. Peter schudt lachend zijn hoofd. "Dus, wie weet het antwoord?" Vraagt de leraar. Nog voor de leraar uitgesproken was gaat de hand van Flash al omhoog. "Flash?" "23." Antwoord Flash met een lach op zijn gezicht. "Fout. Peter?" Vraagt de leraar dan. Peter kijkt op. Hij kijkt even op het bord, naar wat de leraar opgeschreven had. Nog geen minuut later geeft hij al antwoord. "156." Antwoord hij. De leraar knikt. "Zie, Flash. De snelste zijn is niet altijd de beste."

Peter en Sam kijken elkaar lachend aan. Als ze weer voor zich kijken zien de dat Flash Peter's richting op kijkt en zijn vinger langs zijn keel haalt. 'Je gaat eraan' lezen Peter en Sam van zijn lippen af. Sam rolt met haar ogen, terwijl Peter hem probeert te negeren en richting de leraar kijkt. Als Peter iets op z'n rug voelt, draait hij zich om. Sam volgt zijn blik. "Wat is er, Ned?" Vraagt Peter. "Het is bijna pauze." Fluistert Ned. Peter kijkt zijn beste vriend ongelooflijk aan. "Dat weet ik ook wel!" Fluister/ roept Peter dan. Sam gaat lachend weer goed zitten. Wat is ze toch dol op deze twee nerds. Haar nerds. Haar beste vrienden. Ze mist alleen Michelle nog. Ze kijkt rond in de klas, maar kan haar nergens zien. "Peter, waar is Michelle eigenlijk?" Vraagt Sam dan zacht. Peter haalt zijn schouders op. "Geen idee." Antwoord hij.

Niet veel later gaat de bel. Tijd voor pauze. "Hey guys." Zegt Michelle plots. Peter, Ned en Sam springen op van de schrik. "MICHELLE!" Roepen Ned en Peter tegelijk. "Hey, MJ. Volgende keer als je iemand laat schrikken.. Doe dat dan niet bij mij." Zegt Sam. Michelle knikt lachend. "Prima." Antwoord ze. "Goed. Laten we even genieten van onze pauze." Stelt Sam voor. De anderen knikken instemmend. Met z'n allen lopen ze richting de kantine. "Zeg," Begint Peter als ze aan tafel zitten. "Hoe kom je eigenlijk aan die blauwe plek op je gezicht?" Vraagt hij dan. Sam haar ogen worden groot. "Oh, gewoon gestoten." Liegt Sam dan. Michelle en Ned knikken, alleen Peter reageert er niet helemaal op. Hij heeft zo'n gevoel dat het niet helemaal klopt. Sam zit met haar hoofd naar beneden te spelen met haar eten, en dat zegt voor Peter al genoeg.