In Love With A Super Nerd -- Peter Parker (compleet)

Verdrietig

"Luister. Ik heb nagedacht en misschien is het beter als wij samen naar je vader toe gaan. Dan kan jij zeggen wat je wil, misschien dringt het dan tot hem door. Je hoeft je geen zorgen te maken, ik ben erbij dus er kan niets gebeuren. Wat vind je ervan?" vraagt May. "Niet zo goed." zegt Peter bezorgd. "Ja wel. Dat vind ik eigenlijk wel een goed plan." antwoord Sam. Peter kan zichzelf wel slaan, nog steeds luistert ze niet naar zijn adviezen! "Wat als hij kwaad word?" vraagt Peter dan. "Ik ben erbij, er kan dus niets gebeuren." Verzekerd May haar neefje. "En daarbij is mijn vader geen monster. Het komt wel goed. Ik denk dat dit hem wel op andere gedachtes kan brengen." legt Sam uit. Peter knikt. "Oké dan." antwoord hij.

------------------------------------------

De volgende dag is het zover. Naar school hoeft Sam niet, aangezien het weekend is. Vandaag gaat ze samen met May naar haar vader toe. Is ze bang? Dat valt wel mee. Maar zenuwachtig is ze wel, heel erg! Is hij thuis? Hoe zal hij reageren? Wat moet Sam allemaal zeggen? Wat juist niet? Zal hij het begrijpen? Sam zucht diep. "Alles oké?" vraagt Peter. Sam knikt. "Ja hoor. Een beetje zenuwachtig, dat is alles." legt Sam uit. Peter knikt. "Ik kan met jullie mee gaan, hé." stelt hij voor. "Weet ik, en dat is heel lief." zegt Sam.

"Maar dat is gewoon geen goed idee. De laatste keer is het ook niet zo goed afgelopen, weet je nog? Het was zo'n harde klap dat je het nu nog steeds een beetje kan zien." legt Sam uit. Peter knikt. "Maar ik kan wel tegen een stootje." moet hij toegeven. Sam knikt lachend. "Ja, ja. Ik weet het Spiderman." grapt Sam. Peter kijkt Sam aan met grote ogen. "Wat!?" roept hij dan uit. "Het was een grapje." zegt Sam dan. "Wat is er? Zo erg is het toch niet om met hem vergeleken te worden. Spiderman is echt heel gaaf!" legt Sam uit. "Nee, ja, je hebt gelijk. Sorry." zegt Peter dan snel. Even was hij bang dat Sam achter zijn geheim was gekomen. Gelukkig, is dat niet zo.

"Goed. Ik ben helemaal klaar. Jij?" vraagt May, die net de woonkamer in komt lopen. Sam knikt. "Ja, ik ben ook klaar." antwoord ze. Peter hoort een kleine brok in haar keel. Het is duidelijk dat ze zenuwachtig is. "Weet je heel zeker dat ik niet mee hoef?" vraagt hij. Sam knikt. "Heel zeker, bedankt. Ik heb May en ik denk dat dat genoeg is. Hoe meer mensen mee gaan, hoe sneller de kans dat hij niets accepteert." legt Sam uit. Peter knikt. "Oké, dan. Als je me toch nodig hebt, bel me." zegt hij. Sam knikt en lacht een klein beetje naar hem. "Oké, gentleman. Tot straks." zegt May plots. Sam kan er wel om lachen, maar peter rolt met zijn ogen. "Tot straks!" roept Sam nog snel voor ze de deur uitloopt. "Tot straks!" roept Peter haar nog achterna.

Dan rent hij naar zijn kamer. Hij mag niet mee? Daar laat hij het niet bij zitten. Wat als het uit de hand loopt? Hij trekt zijn kostuum aan en vertrekt. Hij besluit op een afstandje te blijven, zodat niemand hem kan zien. Alleen als het nodig is, springt hij in beeld. Spiderman zucht. Hij kan helemaal niets horen! Hij besluit een klein stukje dichterbij te komen, maar nog steeds zo dat niemand hem kan zien.

"Het komt allemaal goed." hoort hij May zeggen. "Ik ga aanbellen en dan gaan we rustig praten." legt ze uit. Sam neemt even diep adem en knikt dan. Stiekem had ze wel gewild dat Peter er nu was.. maar het is gewoon beter van niet. May belt aan en even wachten ze voor een dichte deur. "Pap?" vraagt Sam als haar vader de deur open doet. "Mogen we even binnen komen?" vraagt May dan. Zonder iets te zeggen draait haar vader zich om en loopt weg, maar hij laat de deur wel open staan. May en Sam kijken elkaar even aan en lopen dan naar binnen. Achter zich sluit May de deur. "Nee, hé!" zucht Spiderman. Nu zit er niets anders op dan wachten tot ze weer naar buiten komen..

"Papa, hoe gaat het?" wilt Sam weten. "Pff." zucht haar vader. "Wat is er?" vraagt Sam. "Wat kan het jou eigenlijk schelen?" vraagt haar vader plots. Sam haar ogen worden groot en zet automatisch een stap achteruit. Haar vader schudt zijn hoofd. "Je wou toch zo graag weg. Wat doe je hier?" wilt haar vader weten. "Ik ben hier om te praten, papa." legt Sam uit. "Geen behoefte aan. Ik heb jou niets te zeggen." antwoord hij. Sam ziet dat May wilt instappen, maar ze houdt haar tegen. Ze maakt een gebaar naar haar dat May nog even niets moet zegen. May knikt en blijft rustig staan.

"Ik jou wel, papa. Je hoeft niets te zeggen, maar luister." zegt Sam. "Alstublieft." zegt ze er nog gauw bij. Haar vader reageert niet. Hij kijkt haar niet eens aan. Sam grijpt dit als een kans om haar hart te luchten. "Papa ik wil hier niet weg. Ik wil bij u blijven, maar niet op deze manier. Ik woon met u in huis.. Ik zit met u in dezelfde woonkamer.. dan nog heb ik het gevoel dat ik mijn vader mis. Papa, ik weet hoe moeilijk het is. U bent niet de enige die haar is verloren. U hebt een vrouw verloren, ik heb mijn moeder verloren! Ik ben net zo verdrietig als u! Misschien zelfs verdrietiger.. voor mij voelt het namelijk ook alsof ik mijn vader ben verloren." Als Sam is uitgesproken, neemt ze diep adem. Wow. Ze had nooit verwacht dat ze dit allemaal durfde te vertellen!

Nu vind May dat ze toch moet instappen. "Jullie hoeven elkaar niet kwijt te raken. Er is een oplossing. Sam komt voorlopig bij ons logeren, in deze tijd kun jij hulp zoeken om van die drank problemen af te komen. Het is moeilijk, maar denk aan je dochter!" vertelt May. Sam knikt met een klein lachje naar haar, maar haar vader geeft nog steeds geen enkele reactie. Alsof het hem niet eens kan schelen! "Goed. Ik ga maar mijn spullen pakken." zegt Sam zacht. Ze wacht nog even, op de hoop dat haar vader iets zegt. Dat gebeurd alleen niet. Met een kleine zucht, draait ze zich om en loopt richting haar kamer om wat kleding en belangrijke spullen in een tas te doen om mee te nemen.

"Ben je zover?" vraagt May als ze Sam aan ziet komen lopen. Sam knikt. "WEGWEZEN! NU, IK HEB ER GENOEG VAN! MIJN HUIS UIT! EN BLIJF WEG!" roept haar vader kwaad. Sam schrikt van zijn plotselinge reactie. May loopt richting Sam en begeleidt haar naar de voordeur. May opent de deur en neemt Sam mee naar buiten. Als ze buiten staan doet May de deur snel weer dicht en pakt Sam beed in een knuffel. "Alles oké?" vraagt May. Dan kan Sam het niet meer tegen houden. Ze sluit haar ogen en begint te huilen. "Ssh. Het komt wel goed." zegt May zacht.