When I Met Him...

PROLOGUE

Magdidilim na at naglalakad pauwi si Kaze galing sa bahay ng kanyang kaibigan. Her friend insisted to give her a ride home but she declined. Blaire told her that she'll walk and tutal di naman daw kalayuan ang bahay nila sa bahay ng kaibigan niya.

"Bien! kung ayaw mo'ng ihatid kita, ipapahatid nalang kita kay Manong Eli. It's getting dark na oh. What if something bad might happen to you? Ba't di ka nalang kasi mag sleep over dito, Kuya Damon's not here naman eh." her best friend insisted again. Her best friend's brother really likes to pull some tricks on her at minsan ang sarap ng suntukin kasi nakakainis na.

"No, I'm good. I feel like walking home tonight. Wag mo na akong ipahatid kay Manong, let the old man rest. I'll be fine, ne t'en fais pas. Just get inside na." sabi ni Kaze sa kaibigan niyang nag aalala pa rin. (TRANS: don't worry)

Her friend was about to ask her again.

"Hoy Maisie! Stop overreacting! Kala mo naman malayo bahay namin. In case you forget, our house is 6 blocks away from here." pangtitigil ko sa sobrang kaOAhan niya.

" Alright! Oo na! Bruhang 'to, concern lang naman ako ehh. Anyway, I'll go inside na. Text me when you get home! À lundi!" sabi ng kaibigan niya at pumasok na nga sa loob ng bahay nila. (TRANS: See you on Monday!)

*Sigh. Napabuntong hininga nalang si Blaire sa ka-OAhan ng kaibigan niya at nagsimula ng maglakad.

Habang naglalakad, di mapigilang isipin ni Blaire ang sagutan na nangyari sa kanya at ng Mom niya nung nakaraang linggo.

**FLASHBACK**

*KNOCK! KNOCK! KNOCK!

"Blaire Kamea Zev Smith!!!"

Nagising ako sa lakas ng katok ni Mama at sa sigaw niya. Bumangon ako sa kama at nagtungo sa pinto para buksan ang pintuan.

"C'est quoi ça? Ano na naman 'tong mga kalokohan na sasalihan mo sa school mo?!" bungad niya sa akin at ibinagsak sa sahig ang brown envelope na galing sa school namin. Shit. Ngayon nga pala ime-mail yun. Pinulot ko yung envelope sa sahig at di nalang nagsalita. (What's this?)

"Ano? Di ka magsasalita? My god Kamea! Diba sinabi ko na sayo na wag ka na sumali sa mga sayaw sayaw na yan? Ba't di mo nalang atupagin yang pag aaral mo?" Shit, she called me Kamea and that's not good. What she saw was the school's Spirit Week Festival Plan and she probably saw my name written sa isa sa mga magpeperform.

"Ba't di mo nalang kasi gayahin yang mga kapatid mo nag aaral instead na magfocus ka sa duty ma sa school, sumasali sali ka pa sa mga activities na yan!" di ko pa rin siya sinasagot kasi ayokong lumala yung usapan at mapunta sa kung ano ano.

"Palibhasa kasi puro barkada, paglalakwatsa, pagkakanta at sayaw lang ang ginagawa mo!" dun ako nakaramdam ng inis sa sinabi niya at di ko na napigilang sagutin siya.

"Don't talk as if you know everything! Why do you keep on comparing me wtih Becka? Maayos naman grades ko ah. What else do you want me to do? Di mo man lang naisip kung ano ang nararamdaman ko sa tuwing ikinukumpara mo ako sa iba at lalo na kay Becka-- *SLAP!" di ko matapos ang sasabihin ko ng sinampal niya ako.

" Surveille ton langage, Kamea! How dare you talk back at me? Matapos ko kayong buhayin at palakihin ganyan ang isusukli mo sa akin? Ang sagot sagutin ako?!" (TRANS: Watch your mouth, Kamea!)

I heard some footsteps coming here.

"Love, what's going on here? Kaze, anak, qu'est qui s'est passé?" si dad pala ang dumating. (TRANS: Kaze, anak, what happened?)

"Yang anak mo'ng yan Ash ha! Di na marunong rumespeto at sumasagot pa talaga!" sabi ni Mama kay Papa at ako naman nanatiling tahimik.

"Love, calm down. Let's go outside and talk." aya ni ni dad kay mom.

I mouthed 'thank you' kay dad. Tumango lang siya.

"Nous parlerons plus tard." sabi niya bago isinarado ang pintuan. (TRANS: We'll talk later)

Laking pasasalamat ko ng lumabas na sila. At doon ko nalang namalayan na may tumulo na palang luha sa  mga mata ko.

**END OF FLASHBACK**

Di ko na din pala namalayan na basa na pala ang pisngi ko dulot ng pag iisip ko noong nakaraang linggo. That wasn't the fucking first time naikinukumpara niya ako sa iba, she always does that. Not surprising. Every time she gets mad or whatsoever.   Parati nalang lalo na't pag may mali akong nagagawa at se-sermonan niya ako.But slapping me? she rarely does that lalo na't pag galit na galit na talaga siya.

She wasn't like that before. I became the president of of the Student Council in my school because of her. She was so proud of me. But everything changed when I joined the performance club, a club at school where you sing and/or dance whenever there's an event in school. She told me that she doesn't like it and that she will never support me daw kasi hindi naman daw nakakatulong at wala din daw akong mapapala sa pagsali ko sa mga ganyan. She wants us to focus sa pag aaral to get A+ grades kasi pababalikin niya kami sa Canada para doon magcollege.

I was trying to wipe my tears off.  When suddenly...

"Aw! Fuck! Watch where you're going!"  sigaw ko ng napaupo ako sa daan dahil nabangga ako ng lalaking may dalang long board. Who the fuck's longboarding at this hour?

"Pasensya na Miss pero kasalanan mo rin yan. I was yelling 'watch out' pero ikaw ata 'tong bingi at di mo ako napansin." then he smirked. The nerve! Arghh!! Whatta fuckin jerk!

"Wait— are you crying?" tanong niya pero di ko siya pinansin at tumayo na at pinagpag ang pwetan ko.

"Ce ne sont pas tes affaires." sabi ko kahit na alam kong di niya ako maiintindihan. (TRANS: It's none of your business.)

"Huh? Anyways... here" he held out his hand with a handkerchief on it but I just looked at it and I looked at him with my brows furrowed.

" Don't worry, I haven't used it pa naman." sabay kindat. Tss playboy.

"Wipe your tears and also that snot dripping from your nose. Kadiri." sinamaan ko siya ng tingin sa huli niyang sinabi pero tinaggap ko pa rin ang panyo inoffer niya.

"Aucun doute là-dessus" this guy's a playboy and a jerk. (TRANS: No doubt about it)

Di na niya narinig ang sinabi ko nang nagsimula na siyang maglakad palayo sa akin pero may nakita akong itim na wallet. Pinulot ko iyon at nakitang may Dirver's License ID at chineck yun. Kay jerk pala 'to eh.

"Hoy! You left your wallet!" sigaw ko pero di siya lumingon.

"Hey, longboard guy!" and that was when I got his attention. I showed his wallet at ibinato papunta sa kanya. I don't care kung nasalo niya ba yun or hindi and I started walking in the other direction when I remembered his name.

Mekhl Finn Jax Dolan.

When I met him... I never knew na ang isang kagaya niyang playboy at jerk ay magkakaroon pala ng malaking parte sa buhay ko.

Jeez. God knows that I never though that i'd meet somebody like him.

I never knew that he would mean so much to me.

I never knew that I could feel this way with someone like him.

But then something happened.

I never knew that everything was falling through... just because of him.

***

A/N: Hi guys! Trying hard ba masyado? Sorry kung medyo sabaw or ewan yung Prologue hahah first time ko po kasi talagang gumawa ng story eh. But still, I hope you guys like it! If you do, please press vote and comment if you have any suggestions hehe