Perspectief Manal.
Nee. Mijn broer Anouar staar voor de deur.
Ik zie hem helemaal koken van woede. Wat heb ik dan gedaan?
"VIEZE KEHBA WAT DOE JIJ HIER?,"
Schreeuwt hij van woede.
"Ik.." "BEN JE AAN HET SPIJBELEN A HOER?!!!!," "KKR SLET je gaat zien"
Ik loop naar achteren en hij loopt dreigend naar voor. Plotseling is hij zo dichtbij dat ik zijn adem en gehijg kan horen.
Hij trekt aan mijn haar. Ik schreeuw het uit van de pijn. "Ssstop" huil ik. "Alsjeblieft, ik heb echt niet gespijbeld, ik viel alleen flauw om dat soukai-" "hou je bek ik heb geen zin in je stem of je gaat de grond proeven!"
Ik huil het uit en ren onmiddelijk naar mijn kamer en sluit mij op voor de rest van de dag. Totdat het tijd is om te eten. Mijn vader roept mij. "Wa kind kom eten." "Laat haar maar dood gaan. Zijn we toch van haar af," zegt Soukaina. "Waarom haten we haar eigenlijk?" Vraagt mijn broertje redouan." "Is iets wat jij niet weet, voor jou geboorte. Negeer jaar gewoon." "Oke"
Langzaam zak ik naar beneden. Er is dus toch een reden dat ze me haten?
JE LEEST
Verlost
RomanceManal word al jaren buitengesloten en Mishandeld door haar familie. Elke dag komt ze wel met een blauwe plek naar school en doet ze haar best om die plekken proberen te bedekken. Elke nacht huilt ze in haar kamer en bid dat het allemaal goedkomt...
