Perfect

toughts

POV. Liz

Het moet gewoon gaan lukken, dit liedje moet af! Claire schrijft altijd geweldige liedjes, dat wil ik ook! Ik geef toe, ik ben wel eens jaloers op haar. Ik verkreukel het papiertje en gooi ‘m boos op de grond tussen alle andere mislukte liedjes. Ik pak mijn gitaar en begin gewoon wat te spelen. Ik zing er mijn gevoel bij en tadaa.. ik had een liedje. Ik leg mijn gitaar weg en schrijf de tekst op die ik net zong. “hey sis, dat liedje was echt mooi!”, zegt mijn oudere broer. Ik lach: “thanks, ik was zo gefrustreerd dat het niet lukte en toen kwam er dit uit!”. 

Zoals je waarschijnlijk al merkt, hebben mijn broer en ik een hele goede band. Alex is de beste broer ever! Ondanks dat hij geen ‘gay’ is, heeft toch een geweldig gevoel voor mode. Ik kan dus heel leuk met hem shoppen. 

“Zullen we even naar Starbucks gaan?”, vraagt mijn broer. “hmhm, is goed.”. Ik smeer snel wat mascara op mijn wimpers en pak mijn jasje en Iphone. “Let’s go!”, zeg ik, terwijl ik een donut in mijn mond prop.

We lopen naar buiten en we lopen, ja lopen, de binnenstad van Amsterdam in. 

Als we in de Starbucks zitten bestel ik een ‘White hot Chocolate’ en een ‘Cheesecake’. Ik koop nog snel een mok voor mijn oma uit Afrika en reken dan af. “Can’t live without Starbucks!”, roept mijn broer dramatisch. Ik lach en zie Jessie op me afrennen, eigenlijk op Alex; but who cares?.(Alex en Jessie hebben wat. Da’s best raar, want dan is Jess bij ons en dank hangt ze alleen maar om Alex heen. )“Ook hallo, Jess.”, zeg ik terwijl ik Jessie van Alex aftrek. “Owh, hey, sorry!”, zegt Jessie terwijl ze rood wordt. Ik lach, zij lacht en even later lachen we met z’n allen.  

“Al met Bram gepraat?”, vraagt ze als we aan een tafeltje zitten. “Nee. Ik kan hem gewoon niet vergeven! Hij is voor de f*king 10de keer vreemd gegaan!”, zeg ik gefrustreerd tegen Jessie. Ze knikt: “Misschien moet je hem nog 1 kans geven.”. Verbaast kijk ik mijn vriendin aan; kiest ze nou voor Bram?: “Sinds wanneer kies jij voor de kant van Bram?”. Ze schudt haar hoofd: “Voor de kant van die ass-hole? Nooit!”. “Ik denk gewoon dat dat het beste voor jou is!” , zegt ze dan. “Sorry, maar ik wil liever niet nog een keer een gebroken hart hebben!”, zeg ik terwijl ik opsta. “Liz, sorry!”, zegt ze, maar ik ben al weggelopen. 

Ondertussen loop ik blind door Amsterdam. Ik denk na; over Bram en over, tsja, van alles.

Ik moet gewoon niks meer van Bram! Hij was dan wel de eerste op de middelbare waar ik echt een crush op had, maar hij hoorde altijd bij de populaire mensen en ik bij de ‘gewone’. Dus eigenlijk was het onmogelijk dat wij, Bram en ik, een relatie kregen. We hadden in de tweede iets, hij zat in de derde; alles ging goed en ik was gelukkig! Hij blijkbaar niet; hij wou seks, ik niet. Ik doe niet snel iets wat ik niet wil en daar werd hij boos om. Hij ging me slaan en schoppen op plekken waar niemand het zag. Ik zat onder de blauwe plekken en schrammen, maar ik bleef van hem houden. 

Soms snap ik mezelf gewoon niet! 

“Au!”. Blijkbaar lig ik op de grond. “Ohmijngod! Gaat het?”, vraag ik aan de persoon waar ik blijkbaar tegen aan was gelopen. “Jawel, mijn hoofd doet alleen pijn.”, antwoordt de persoon. Ik kijk hem aan: hij heeft mooie ogen en zijn haar, mygod!. “Kun je het zien?”, vraagt hij lachend. Ik bloos. Ik wend mijn hoofd af en sta op, steek mijn hand uit en trek hem overeind. “Thanks, hoe heet je?”, vraagt hij. “Ik ben Liz, en jij?”, antwoord ik. “Daniël”, zegt hij. 

Vanaf nu was Daniël mijn favoriete woord.

“Zou, zou ik misschien je nummer mogen?”, vraagt hij verlegen. Ik knik en geef hem mijn mobiel. Daarna geeft hij mij hem mobiel. Ik zet mezelf in zijn contacten als: ‘The girl from the Amsterdamground’, of terwijl: ‘Het meisje van de Amsterdamse grond’. 

Hij lacht als hij de naam ziet. Ik kijk hem lachend aan: “Wat?”. “Het is niks, laat maar.”, zegt hij. “Zullen we ergens wat gaan drinken, om elkaar beter te leren kennen?”, vraagt hij. Ik knik. 

Ik pak mijn mobiel en app snel naar Alex dat ik aan het shoppen ben. Hij hoeft echt niets te weten van Daniël… 

“Okey, single of bezet?”, vraag ik hem. We spelen al een tijdje ‘twenty questions’. “Single pringle!”, antwoordt hij. Een vleug van blijdschap gaat door me heen, raar. “jij?” “Single”. Ik bloos. Jeezz, waarom moet ik altijd blozen? Hij moet lachen om mijn gezicht. Ik trek een wenkbrauw op en kijk hem aan. Weer lacht hij. 

Na dat we een tijdje door Amsterdam hebben gelopen en we aardig veel van elkaar weten, zeg ik: “Daniël, het spijt me, maar ik moet naar huis!...”. Hij knikt: “Appen we nog?”. Dit keer ben ik degene die knikt. “Byee!”, ik geef hem een knuffel en loop naar de tram; ik heb geen zin meer om te lopen.

Ik steek de sleutel in het sleutelgat van de voordeur. “Ben thuis!”, roep ik door het huis, wachtend op een reactie. Raar, geen reactie. Ik loop door naar mijn kamer. Voor de deur van broer stop ik; er komen rare geluiden vandaan… Nasty! Ik klop op de deur, probeer mijn moeders stem te imiteren en zeg dan: “Schat, ik kom binnen hoor!”. “Nee, mam, niet nu!”, roept hij paniekerig. Ik hoor Jessie grinniken. “Noughty girl!”, roep ik. "Liz!!", hoor Alex boos roepen. Snel ren ik naar mijn kamer en pak ik mijn mobiel.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Ff een snele update!!!

bij 10 votes of reads ga k verder!

xx