Marzenie

Rozdział drugi

   Jest wieczór, taki sam jak każdy inny. Lea leży na swoim łóżku, przeglądając telefon. Nic nadzwyczajnego się nie dzieje. W pewnym momencie telefon zaczyna się nudzić. Dziewczyna odkłada go na stojącą obok komodę, otwiera jedną szufladę i z jej dna wyciąga jakiś kolorowy notes. Z biurka wyciągnęła pierwszy lepszy długopis i zaczęła pisać. Słowa przelewały się na kartkę z wyraźną lekkością. Każdy wyraz powoli tworzył jedną spójną całość, mającą niezły sens. Trudno było uwierzyć, że dziewczyna napisała to w ciągu kilku minut, kierując się tylko tym co podpowiadał jej jakiś tajemniczy głos z tyłu głowy. Wraz ze słowami, w myślach Lea tworzyła sobie melodię. W ten własnie sposób powstała pierwsza piosenka napisana przez dziewczynę, Lea wyraźnie była z niej zadowolona. 

   W końcu dziewczyna zebrała się na odwagę by pokazać komuś swój utwór. Zaniosła więc swój notes do kuchni. Mamie chyba naprawdę się to spodobało, bo od razu z uśmiechem poszła do taty pochwalić się "dziełem" córki. Kolejnego dnia dziewczyna pokazała swoją poezję dwóm koleżankom i nie ukrywały one swojego podziwu, ale Lea zdawała się jakby nie wierzyć w te komplementy. Było to spowodowane trochę nieśmiałością i na pewno też skromnością. Nie lubiła być w centrum uwagi. W głębi duszy wiedziała jednak, że pisanie tekstów naprawdę się jej podoba. Z biegiem czasu do notesu wpływały kolejne teksty- tych jednak nie chciała pokazywać nikomu, może były zbyt osobiste, a może bała się pokazać komuś swoje myśli. Notes zakopany był na samym dnie szuflady. 

   Jeśli mogę powiedzieć coś jeszcze o Lei i jej cichej, ale ogromnie mocnej miłości do muzyki to dziewczyna strasznie kochała śpiewać. Przeszkodą do jej szczęścia była odwaga, a właściwie jej brak i strach przed tym co powiedzą inni. Dziewczyna miała talent, ale sama wciąż nie była tego pewna i mimo tego, że chciała, naprawdę bardzo chciała zmienić swoje życie to strach trzymał ją ciągle przy ziemi. Codziennie, chodząc po domu śpiewała jakieś piosenki na głos, mając nadzieję, że chociaż rodzice zobaczą co ona naprawdę lubi, ale oni raczej to ignorowali. Musiała radzić sobie sama.