•Grey•

Γκρι.

Ωραιο χρωμα το γκρι.

Μουντό και ήρεμο, σαν το φεγγαρι.

Σαν την Σελήνη.

Σαν την ζωή μου.

Σαν τα ματια σου.

[...]

Ο ηχος απο το ξυπνητηρι, ηχεί μεσα σε ολο μου το δωματιο. Ενα δωματιο με τοσο μουντά χρώματα. Βαρετά χρώματα.

Σαν εμενα.

Βαρετα,αλλα ταυτόχρονα και τοσο μυστήρια χρώματα, με κυρίαρχο το γκρι.

Σαν εμενα.

Ενιωθα τον ηχο απο το ξυπνητήρι να τρυπάει μεσα στο κεφαλι μου, κάνοντας με να δυσανασχετησω.

7:00

Αλλη μια μουντή, γκρι μερα ξεκινάει.

Σηκώνομαι απο το κρεβατι και κανω την καθημερινη μου ρουτίνα. Φοραω μια μαυρη φόρμα κι ενα μαυρο φουτερ.

Μαυρο.

Σαν την ψυχη μου.

Δεν ειναι μουντό και μονότονο, σαν το γκρι.

Το μαυρο σου αφηνει τοσα ερωτήματα, κρύβει τοσα πραγματα...

Σε γοητεύει.

Όπως εσύ μωρο μου.

Παρόλα αυτά δεν ειναι χαζοχαρουμενο χρωμα.

Ειναι κι αυτο μυστήριο, σαν το γκρι.

Παιρνω την τσαντα μου και κατευθύνομαι προς το σχολειο.

Αλλη μια βαρετή μερα, στην βαρετή μου ζωη, στο βαρετό σχολειο.

Ετσι πίστευα...

Ομως δεν ηξερα οτι αυτη η μερα δεν ήταν γκρι. Ουτε μαυρη.

Ηταν η μερα που θα γνώριζα εσενα.

Εσενα...

Ο ανθρωπος που εσπασε την μονοτονία της γκρι μου ζωης και της μαύρης μου ψυχής.

Εσενα...

Που εφερες στην ζωη μου κι αλλα χρώματα.

Το κοκκινο, το χρωμα της αγάπης.

Το γαλάζιο, το χρωμα της ηρεμίας και της γαλήνης.

Το κίτρινο, το χρωμα του μίσους και της ζήλιας.

Το μπορντό. Το χρωμα του πάθους.

Το φούξια, το πορτοκαλί, το λαχανί. Τα πιο μισητα μου χρώματα εως τοτε. Τα θεωρούσα τοσο χαρούμενα, τοσο ψεύτικα.

Μεχρι που ήρθες εσύ μωρο μου.

Και γέμισες την ζωη μου με χρώματα. Με ολα αυτα τα συναισθήματα. Με εμαθες να νιωθω. Δεν ημουν πλεον κενος. Δεν ήμουν πλεον νεκρος

~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~