1.Bölüm

293 8 4
                                    

Her sabah olduğu gibi beni gene Duman uyandırdı. Duman benim köpeğimdi. Sanırım sadece bana o değer veriyordu. Annem üvey babamla evleneli 1 sene olmuştu üvey babam annemi bana karşı doldurmuştu. Neden böyle yapıyordu bilmiyorum ama galiba beni sevmiyordu. Annem üvey babamla evleneli beni unutmuştu suratıma dahi bakmıyordu. Annemin beni hiç sevdiğini hatırlamıyorum bile. Kalktığımda mutfağa gidip birşeyler atıştırdım dolap bomboştu. Annem evde yoktu. Üvey babam da öyle. Artık onları umursamıyordum. Üstümü giyindim ve biraz hava almak için sahile gittim. Hava çok güzeldi. Telefonum çaldı annem arıyordu.
-Alo, Anne.
-Selin kızım akşam seninle önemli bir konu konuşmam lazım.
-Tabii anne konuşalım.

Tam konu ne diyecektim ki telefonu suratıma kapattı. Bazen kendimi çok yorgun ve bitkin hissediyorum. Sonra yüzümü hafif bir gülümseme sardı. Nedenini anlamamıştım.

ALİ

Yatağımdan hiç kalkmak istemiyordum tek gözümü yavaşta açtım etrafta hiç kimse yoktu. Sonra gözümü kapadım biraz daha uyuyacaktım. Sonra kapının açıldığını duyduğumda gözlerimi açtım annemin sesini duyduğumda gözlerimi devirdim.
-Ali hadi kalk bakalım uykucu seninle işimiz var.
-5 dk daha anne lütfen.
-Ali hadi oğlum. Baban geldi seni görmek istiyor.
-Tamam sen çık ben gelicem.

Anlamışsınızdır babam ve annem ayrı babam her hafta sonu beni görmeye gelirdi. Bu durumdan memnundum ama anneme yaptıkları aklıma gelince sinirlenirdim. Çünkü önceden annemi döverdi ama artık bişey yapamıyor. Her neyse üstüme bir mavi gömlek giyip aşağı indim. Babam koltuğa oturmuş beni bekliyordu. Solana geçtim ve yanına oturdum.
- Ali oğlum, Nasılsın?
-Gördüğün gibi baba iyiyim.
- Ali yarın doğum günün ve doğum gününü benimle geçirmeni istiyorum.

Suratım düşmüştü. Çünkü ben annemle ve arkadaşlarımla geçirmek istiyordum. Sonra kafamı sallayarak istemsizce evet dedim.

SELİN

Akşam eve gittiğimde annem ve üvey babam oturmuş beni bekliyordu. Yanlarına gittim. İçimden hiç iyi şeyler geçmiyordu. Annem elimi tuttu ve
- Selin kızım okulu bırakman gerek.
Dediğinde gözlerim doldu Neden? bile diyemeden üvey babam lafa daldı.
- Selin okulu bırak! Ve kendine iş ara bundan sonra eve ekmek getireceksin.

Çok sinirlenmiştim.
- Ben okulumu okuyacağım hayallerimin peşinden gideceğim hem siz varken ben neden çalışıyorum siz ne güne duruyor sunuz?

Babam sinirle bana baktı gözleri kıpkırmızıydı. Ondan korkmuyordum ve bana bağırıp tokat attığı zaman gözyaşlarımı zor tuttum. Koşarak dışarı çıktım ve gözyaşlarıma hakim olamadım. Sonra yürümeye başladım biraz hava almak istiyordum. Telefonumu kapattım. Çünkü bana kimsenin ulaşmasını istemiyordum. Zaten merak ediceklerini de sanmıyordum. Sonra bir bisiklet buldum. Sanırım terk edilmişti. Biraz dolaştım ondan sonra bisikletle sahile gelip biraz bankta oturdum.

ALİ

Arkadaşlarla biraz eğlendikten sonra sahil kenarında yürümeye başladım. Kafamı çevirdiğimde bankta ağlayan bir kız gördüm gözleri kocaman kirpikleri uzun çok güzel bir kızdı. Acaba neden ağlıyordu. Yanına gidecektim ki kalktı ve bisikletine binip hızlıca uzaklaştı. Neden ağlıyordu merak etmiştim açıkçası sonra yarın okulların açılacağı aklıma geldi suratım düşmüştü. Üniversite 2 ye geçmiştim
ama farklı okula gideceğim için mutlu değildim. Sabah okula gittim hukuk bölümüne. Sınıfa girdim her yer dolmuştu sanırım geç kalmıştım. Boş bir yer vardı ve dün sahilde ağlarken gördüğüm kızın yanı boştu. Çok şaşırmıştım.

HERKESE MERHABA! Bu ilk kitap yazışım umarım beğenirsiniz🤗 Biraz kısa oldu ama 2.bölümü uzun yazacağım

SONSUZA KADARHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin