2.Bölüm

170 7 1
                                    

Hala çok şaşkındım. Dönüp gülümsedim. O da bana gülümsemişti. Sonra sohbet etmeye çalıştım.
-Merhaba, ben Ali.
-Merhaba bende Selin.
-Memnun oldum Selin.
-Bende.
Diyip gülümsedi. Yakından daha güzel ve tatlı bir kızdı. Dün onu gördüğümü söylesem acaba bana neden ağladığını anlatır mıydı? Olsun gene de söylememeliyim belki kötü olacaktı. En iyisi hiç konuyu açmayayım.

SELİN

Bugün okulun ilk günüydü. Heyecanlıydım tabii. Sınıfa girdiğim de çok yer yoktu boş bir yer bulup oturdum. Sonra sınıfa bir çocuk geldi yakışıklıydı mavi gözleri sarı saçlarıyla gözler onun üstündeydi ama zengin birine benziyordu. Kesin havalı biri falandır diye düşünmüştüm. Defteri karalarken yanıma geldiğini gördüm . Açıkçası şaşırmıştım. Beklemiyordum. Sonra "Merhaba" dedi. Bende ona "Merhaba" dedim. Adı Ali'ymiş. Gözleri çok güzeldi Okyanus mavisi gibi. Önüme döndüm ama O hala bana bakıyordu. Sanırsam birine benzetmişti . Annemin ve üvey babamın dedikleri takıldı aklıma acaba beni okuldan alacaklar mı? Diye düşünmekten içim içimi kemirdi. Açıkçası okuldan ayrılmak istemiyordum. Tam okuldan çıkacakken arkadan birisinin "SELİN" diye seslenişini duydum. Dönüp baktığımdaysa Ali ile karşılaştım. Acaba ne diyecekti merak ettim.
- Selin, tekrardan merhaba. Bunu sınıfta unutmuşsun. Üstünde SELİN yazıyor sanırım senin.

Evet bu benimdi babam ölmeden önce vermişti ondan bana kalan tek şeydi.

- Ali çok teşekkür ederim bu benim için gerçektende çok değerliydi.

-Önemli değil.
Diyip gitti. Ona ne kadar teşekkür etsem azdı.

ALİ

Sınıftan çıktığı zaman masasının üstünde bilekliğini unutmuştu. Koşa koşa onu buldum. Onun için değerli olduğunu söyledi. Belki de sevgilisi falan vermişti. Yani güzel de kız neden sevgilisi olamayasın ki. Bilekliğini verdiğimde gözleri dolmuştu. Çok mutlu olmuştu sanırım. Bana teşekkür ettiğinde önemli değil deyip arkamı döndüm ve gittim acaba öyle yapmasamıydım bi çay falan mı ısmarlasaydım. Neyse arabaya bindim ve koltuğun üstünde bi zarf vardı üstünde SELİN YILMAZ yazıyordu. Merak edip açtım. Zarfta şunlar yazıyordu; "Sana ne kadar teşekkür etsem az Ali. Bu bana babam dan kalan tek şey bunu kaybetseydim gerçekten çok üzülürdüm. Babam ölmeden önce doğum günümde almıştı. Onun için çok büyük önemi var."          SELİN...
Bende sevgilisinden sanmıştım meğer babasındanmış. Selin için üzülmüştüm.  Zarfın alt tarafında numarası yazıyordu. "Bu benim numaram bir şeye ihtiyacın olduğu zaman bu numarayı ara 05*********". Telefon numarasını kaydettim mesaj atsam mı acaba ? ama şimdi atarsam yanlış anlayabilir belki. Zarfı kapattıktan sonra arabayla eve gittim. Eve girdiğim de hiç kimse yoktu. Odama çıkıp bir duş aldım üstümü değiştirip salona geçtim.

SELİN

Ali ye bir mektup yazmıştım. Acaba okumuş mudur ki? Neyse okusa mesaj atardı herhalde. Havalı birine benziyordu ama öyle değil gibiydi sanki. Dolmuşum gelmişti. Hemen dolmuşa binip evin yolunu tuttum. Annemle üvey babam evdemir ki? Eve gitmesem mi? Diye dalmış düşünürken evin önüne gelmiştim. Dolmuştan indim eve girmek istemiyordum çünkü üvey babam ve annem bana kızacaklardı. Sesssiz ve yavaşça kapıyı açtım. Kimse yok gibiydi yavaş adımlarla içeri girdim. Sonra hızlıca odama gittim. Duman bir anda pat diye karşıma çıktığında çok korktum dumanı ses yapmasın diye kucağıma aldım ve yavaş adımlarla odama girdim anneme ve kocasına yakalanmak istemiyordum çünkü azar işiticeğimi biliyordum. Dış kapının açılma sesini duydum annem veya ÜVEY babam olabilirdi. Hızlıca yatağa yatıp üstümü örttüm ve uyur numarası yaptım. Odanın kapısının açıldığını hissettim. Hafif bir ses "Selin" diye seslendi. Annemdi. Cevap vermedim çünkü konuşmak istemiyordum. Uyur numarası yapmaya devam ettim. Uyuduğuma ikna olunca dışarı çıkıp kapıyı kapattı. Derin bir "OH" çektim. Gözlerimi yavaş yavaş açtım kimse yoktu. Duman hariç tabii. Odamdan hiç çıkmazdı. Yatağımın altından dumanın yemini çıkardım birazcık yedirdim çok acıkmış gibiydi. Yemeyi kestikten sonra kucağıma alıp sevmeye başladım. Son bi kaç gündür ona da vakit ayıramıyordum. Biraz daha sevdikten sonra kucağımdan kalktı odanın içinde oynamaya başladı. Dumanı izlerken telefonuma mesaj geldi Ali olduğunu düşündüm. Ve tam da tahmin ettiğim gibi Ali ydi.

ALİ

Annemi bekle bekle sıkılmıştım. Sonra selin'e mesaj attım. "Selin ben Ali. Eğer müsaitsen yarın okulda bir çay ısmarlamak isterim"  demiştim. Aradan 3 dk falan geçmişti selin den mesaj geldiğini görünce heyecanlanmıştım. "Tabii olur " yazmıştı. Ne yazsaydım ki acaba?    "O zaman yarın buluşuruz. "
Sabah olmuş, alarm çalmaya başlamıştı. Hemen kalkıp elimi yüzümü yakadım üstümü giyindim kahvaltı yaptım ve çıktım. Selin gelmişti belkide çok bekletmemeliydim. Hemen arabaya binip okula gittim. Selin ortakılarda görünmüyor du.

SELİN

Sabah kalktım ve Ali yle buluşacağım aklıma gelince hemen üstümü giyindim salona girdiğimde ise annemle üvey babam yoktu. Dün annem bir kere seslendikten sonra bir daha odama girmemişti. Merak etmeye başlamıştım. Hızlıca mutfağa girip birşeyler atıştırdım. Sonra hemen dolmuşa bindim. Ali den mesaj geldi. "selin okulda göremedim seni neredesin?" çocuğuda bekletmiştim daha erken kalkmalıydım. Hemen ali ye " dolmuştayım geliyorum" dedim. Aradan 10 dk geçti ve sonunda okuldaydım. Gözlerim ali yi aradı arkadan birinin omzuma dokunduğunu hissetim.

ALİ

Seli ni bulmuştum omzuna dokununca biraz korktu. Sonra selinle beraber kafeye indik.

- Eee Selin nasılsın?
Diye lafa daldım.
- İyiyim Ali sen?
- Sağol ben de iyiyim. Kötü olmazsan babanı nasıl kaybettiğini anlatır mısın? Merak ettimde.

Sanki yüzü düşmüş gibiydi. Sormadan edemedim ama işte.

-Kanserdi. Bi gün evde yatıyodu bi anda fenalaştı hemen 112 yi aradım.  Hastaneye götürdük rahatsızlanmadan 2 gün önce bu bilekliği vermişti. Babamı kaybedeli 5 sene oldu. Annem ise şimdi Hamza denilen bi adamla evli .

Selinin durumuna üzülmüştüm.

- Geçmiş olsun selin.
Diyip ellerini tuttum üşümüş gibiydi. Sonra ayağa kalkıp "artık gitsem iyi olacak" dedi. Hızlı bir şekilde gitti. Akşam eve gittim saat geç olmuştu uyuyamıyordum aklımda SELİN vardı. Sanki hoşlanıyor gibiydim.

SELİN

Elimi tuttuğunda kalbim çok hızlı atmıştı elimi tutacağı aklımın ucundan bile geçmezdi. Neden bu kadar heyecanlanmıştım bilmiyorum. Hava kararmaya başlamıştı. Bu sefer dolmuşa binmedim yürümek ve biraz hava almak istedim. Eve geldiğimde annem ve ÜVEY babam salonun ortasına sızmış yatıyordu. Annem babamın ölümünden sonra kendini kaybetmişti. Bu adamda anneme iyi gelmiyordu zaten. Odama girdim. Duman beni görür görmez kucağıma atladı. Üstümü değiştirip yattım yanımdaki pencereye döndüm. Yıldızları seyrettim. Aklımda ali vardı neden onu unutamıyordum? Hoşlanmaya başlamıştım Ali den.  

UMARIM BEĞENİRSİNİZ. 2.bölüm bu kadardı. Yazım yanlışları olabilir kusura bakmayın.🤗💙

SONSUZA KADARHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin