Uğurlum

Uzerime uzerime gelmeyde davam
edirdi... artiq goz yaşlarima hakim ola bilmirdim.Yox bu işin sonu bele bitmemeli idi.Bir şeyler etmeli idim.
Ele hemin an gozume yerde olan şuşe qirintilari sataşdi.Hec vaxt itirmeden bir parçasini elime alib uzerime gelen bu yarim agillinin bir yerlerine batirdim.Bunu gozum yumulu etdiyimden  qolu deng gelmişdi...Anlaşilan cox derin kesmişdim

"Ahhhh"

"Neynedin sen"

" bitdin sen"

Kimi sozlerle hede qorxu gelmeye başladi.Qisa vaxt icerisinde her yer qan içinde idi.Ama acimamali idim.Burdan tez bir zamanda cixmali idim.Arxamdaki iniltilere mehel vermeden iti addimlarla ordan uzaqlaşdim.Cox qorxmuşdum.tek bildiyim şey bu yerlerden qisa vaxt erzinde getmeyim idi..

                ******************

Artiq bir ay idiki o qeribe mektebe addimimi bele atmirdim. Mektebden icaze kagizi almiş bir muddet  goze gorunmemeye çalişirdim. Ama bu heçde asan olmamişdi.Nenemle babama bir sureliyine artistlik etmek mecburiyyetinde qalmişdim. Artiq bir ay idiki heyetden bele cole cixmirdim.Butun gunumu elimde telfon ve kitabla otagimda keçirirdim.Heqiqeten cox qorxmuşdum ve ozume gelmem zaman alacaqdi.Defelerle nenem ve babam neyin var deye soruşdu ama anlatmadim.Cunki her şeyin dahada pis olacagini bilirdim.Burax nenem ve babami ,dostlarima bele tek kelme soylememişdim.Kimse mene gore narhat olsun istemirdim.Belede duşunceli bir qiz idim yeni.

Ama artiq vaxt idi cole cixmali beynime qan getsin deye hava almali idim.Eslinde bura geldikden beri penceremden  meşeliye baxar derin fikre geder  ve huzur tapardim.Ve hemşe ora getmeyi aglimin bir kenarinda not ederdim.Deyesen artiq zamani idi.Bunlari fikirleşerek yuxuya daldim.

Seher yene guneşin şualari ile oyandim. Hemşeki kimi duş alib şkafin onune keçerek elimi saclarima atib qarişdiraraq paltar secmeye başladim.

Elime keçen qisa qara bir şort  usdune ise esger yaşili mene bol olan bir kofta geyindim.Koftamin eteyinin bir hissesini ise şortumun içine saldim.Aynanin qabagina keçib saçimi daginiq topuz eledim.Dodagima ise parlatici vurmaqla kifayetlendim.Cantamada lazimli şeyler ve bir iki atişdirmaliq atdim.Hazir idim. Yene seher yemeyi yemeden evden cixdim.Ve meşeye yollandim.Bura cox gozel idi heqiqetende cox gozel idi.Birazda qorxu var idi içimde eslinde

"Ah Larisa ah indi olacaqdi dostlarin gedecekdiniz hamiviz birlikde ne gozelde eylenecekdin..harda o gunler hardaa" uzgun emojisi alaraq agaclarin six oldugu yere geldim. Bura beynimi rahatlatmaqcun heqiqetende cox munasib yer idi.Lakin onumde gorduyum ani bir menzere ile yerimde donub qaldim.
Yox yalniş anlamayin bu meşenin menzeresi deyildi bu bir ananin yaratdigi 8 ci mocuze idi.Qarşimda yaraşiqli sozu yaninda sonuk qalan bir varliq dururdu.Tam xeyallarimi bezeyen bir varliq.Hey!Analar siz neler dunyaya getirirsiz!
Çayin qarşi terefinde ona baxarken o meni ferq bele etmemişdi.Fikirli fikirli çaya daşlar atir,arabir telefonuna baxir daha sonra esebleşerek çay daşlarini daha mohkem çaya firladirdi.

"Ahhh"  deyerek qişqirdim birden eseble atdigi daşlardan biri tamda başimin ortasina gelmişdi.Ama agrini hiss elemirdim.Anin sehrine o qeder sabitlenmişdimki hiss bele etmirdim.

Telaşla qaça qaça yanima geldi.Tanrim..Mene yaxinlaşir..onu yaxindan gormek şerefine nail olacagdim..
Mene yaxinlaşib

"Yaxşisan?" Dedi

Tanrim ses tonu...ses tonu necede benzeyirdi...

Ozumu gucle toplayib ve xeyal dunyamdan ayrilib

"Yaxşiyam" dedim.

"Bagişda, uzr isdeyirem.tamamen isdemeden oldu heqiqeten"

"Şey.. onemli deyil" dedim astaca