GANGSTER

Epesode 2

/ XEN /

"OH MY--"

PIGIL ang hininga ko sa mga nakikita ko. Ngayon lang ako nakakita nang ganito sa personal.

ISA AKO'NG dakilang transferee dito sa eskwelahan ng HAZUKE HIGH pangalaws sa sikat na paaralan, dito sa lugar na tinutuluyan ko ngayon. Isa ako'ng probinsiyana, napad-pad dito sa siyudad.  Dahil namatay ang magulang ko, inako ako ng kapatid ng mama ko.

NANDITO ako sa may entrance ng eskwelahan. Napako ako sa aking kinatatayuan, dahil sa eksena na aki'ng nadatnan. Nagtago sa may gilid nang gate upang hindi ako makita

KITANG-KITA ko kung paano nakipaglaban 'yong lalake na isa, na may kahabaan nang kunti ang buhok. Halos mahirapan ako'ng makahinga nang bigla nalang sak-sakin nang lalake itong isa. Unti-unti itong bumagsak papahiga sa sahig. Hawak ko ang aking bibig dahil ayokong makalikha ng ingay.

"HOY! ANO YAN!"

NAPALINGON ako sa sumigaw. Yong guard pala, nagtakbuhan agad ang mga studyante rin. Papalayo na sila. Lumabas na ako sa aki'ng pinagta-taguan.

LUMAPIT ako sa dun sa lalake na nakahandusay ngayon sa simento. Nakalapit na din dito ang guard.

"MISS TULONGAN mo ako'ng dalhin natin siya sa clinic"

NAPAMAANG naman ako sa guard. Titig na titig ako

"PERO sandali po, di po ba dapat sa hospital natin siya dalhin? Kasi malala ang tama niya"

NAGTATAKA kung tanong na may kasamang pag-aalala, napatingin ako sa lalake na kapit ang tagiliran niya.

"HINDI PWEDE! Tara na tulongan mo ko"

NAGTATAKA man, sumunod ako at dali-dali ako'ng tumulong. Hawak ko sa mga paa ito, habang guard naman sa kalahating katawan nito. Ang laking tao nito, siguro nasa 5'8 or 5'9 siya. Kahit nakapikit siya nakikita ko ang gawapong mukha niya.

MATAPOS namin madala sa clinic itong lalake, iniwan na ako agad ng guard. Hala! Anong gagawin ko? Iiwan ko na din ba siya dito?

"PWEDE MO na siyang iwan, ako nang bahala. "

NAKANGITING salita nang doctor. Hindi ko alam pero may nagsasalita sa isip ko na huwag ko siyang iwan.

"AH OK lang po, dito muna ako maaga pa naman po"

Ngiti kung sagot. Ewan pero parang nakita ko na biglang naniningkit ang mata nito, pero panandalian lang.

TINALIKURAN na ako ng doctor, lalake siya na nakasalamin. May pinasukan siyang pinto. Nabaling naman muli ang atensiyon ko dito sa lalake na nakahiga. Mataman kung pinagma-masdan ang kabuuan nito.

SA PANANAMIT nito, sa kamay sa dib-dib nito. Napahinto ako sa mukha nito na payapang nakapikit. Ang gawapo niya, may awra siyang masungit at matapang na personalidad. Sa tingin ko mag-kaedad lang kami o mas matanda lang siya saakin.

"KEDO! KEDO!"

NAPALINGON naman ako bigla sa biglang pag-bukas ng pinto. Dalawang babae ang pumasok na parehong naka-uniporme na tulad ko. Napatingin sa'kin ang babae pati na rin ang isa.

"OH MY KEDO! What happen"

NAIIYAK na lumapit ito dito sa lalake. Kedo pala name niya. Ang unique

"YOU!"

DURO nito sa'kin, nagtaka naman ako sa inasal ng babae.

"ANONG GINAWA mo sa kanya!"

SINGHAL nito sa'kin. Nagugulohan na napailing ako.

"SANDALI! Wala ako'ng ginawa sa kaibigan niyo"

TODO ang iling ko. Dahil mali sila ng akala.

"CORRECTION! Hindi niya ako kaibigan. GILFRIEND niya ko"

NAKATAAS ang kilay na salita nito. Habang isa naman nakapameywang na nakatingin sa'kin.

"SORRY, pero wala ako'ng ginawa sa kanya. Tumulong lang ako magdala sa kanya dito"

MAAYOS na paliwanag ko sa kanila, dahil mali ang iniisip nila

"FINE! Ano pang hinihintay mo? GO! Umalis ka na!"

TABOY sa'kin nito, na nakataas pa ang kilay.

SUMULYAP muli ako sa nakapikit na lalake, bago ako tumayo na. Naglakad na ako papunta sa may pinto.

----

LUMIPAS ang linggo ayos naman ang unang linggo ko dito sa school. Pero hanggang ngayon hindi ko parin makalimutan si KEDO, nagbakasakali ako na makita ko siya ulit. Pero malas ko dahil hindi ko talaga siya nakita kamusta na kaya siya.

HAPON NA at uwean na namin, hindi mo na ako umuwe agad kaya medyo papadilim na ako nakapag-desisyon na umuwe na. Tumambay kasi ako sa library muna, nagbasa-basa lang

WALA NG GAANO'NG studyante, naglalakad na ako nang mapahinto ako. May naglalakad na lalake, likod lang ang nakita ko pero ang lakas ng kabog ng puso ko.

NAGLALAKAD siya ng dahan-dahan. Nakasampay sa likod nito ang bag nito, at nakasusok naman ang isa nitong kamay bulsa ng pantalon nito.

ALAM KO'NG SIYA SI KEDO, dahil ang buhok nito ang katangkaran nito. Pero gusto kung makasiguro

"KEDO!"

MALAKAS na sambit ko sa pangalan niya. Nakita ko na huminto siya, pero hindi siya lumingon sa'kin.

NAG-HINTAY ako na lumingon siya, pero nagpatuloy na siya sa paglalakad. Kaya nagmadali na ako'ng humabol sa kanya.

NAHABOL ko naman siya, humarang ako sa harapan niya.

"SANDALI! Alam kung si KEDO ka, dahil huminto ka ng tinawag kita"

PALIWANAG ko dito, pero bigla nalang ako'ng kinabahan sa klase nang titig niya sa'kin.

AKALA ko may gagawin siya sa'kin, kaya napapikit ako. Pero wala nilagpasan niya lang ako

SINUNDAN ko siya nang tingin habang naglalakad na siya

"GUSTO KO LANG naman itanong kung magaling ka na"

PAHABOL na salita ko na alam kung maririnig niya. Huminto siya ulit, ako naman na katayo lang malayo sa kanya.

"HUWAG KANG didikit sa'kin"

YON LANG ang sinabi niya. At nagmadali na siyang maglakad

- Salamat pala sa mga nagbabasa nito, sana mag-enjoy kayo. XD-