Aşk'a Yakın

5.BÖLÜM(HASTANE)

EGEMENİN GÖZÜNDEN;

kendimden nefret ediyorum.  ne zaman biri bana bağırsa birşey olsa sinirlensem. kendimi

kaybediyorum.  bide onun haline bak heryeri mahfolmuş, durumu ağırdı. oysaki hiçbirşey yapmamıştı.

kafasına aldığı darbe çok büyük hasar vermiş, durumu çok kötü, ne yaptım ben?.. neden yaptım, 

ondan hoşlanıy-     ne..ne? ne dedim ben? hoşlanmak.. ne hoşlanması be.  belki, birazcık.. tamam

kabul ondan çok hoşlanıyordum fakat bu günden sonra beni asla affetmez yüzümü bile görmek

istemeyecektir. ama ben gerçekten bunu yapmak istememiştim, bu daha öncede bir kaç kez oldu, yine

sinir krizleri falan geçirdim ama bu diğerlerinden farklıydı. ilk defa pişmanlık yaşamıştım. ilk defa

yaptıklarım sonucu üzülüyordum. ben kendi kendime düşünürken eylül gelip yakama yapıştı

- sen bunu ona nasıl yapabilirsin?..  ne yaptı ki o sana?

dedi. hiçbirşey söyleyemedim çünki haklıydı. bunu ona yapmaya hakkım yoktu..  ben hastanede

sabaha kadar beklemiştim. durumu düzelince, uyanınca beni görmek istemez diye ve döndüm.

MİRAYIN GÖZÜNDEN;

egemendn nefret edyorum, artık ona bile demk gelmiyor içimden o kadar nefret ediyorum ki.. bunu neden yapt? ne dedimki ona ben?

 düşünmekten çok bunalmıştım bira zdışarı çıktım.  tek başıma yolda yürüyordum.. sonra bir anda

tek başıma olmadığım hissine kapıldım, korkmaya başladım arkaya bakmamaya çalıştım.  çocuk

kahkaha atarak arkamdan geliyorlardı. kör kütük sarhoştular. adımlarımı hızlandırmaya başladım.  

'ah! kahretsin burda komik birşey mi var ? ' diye geçirdim içimden. ikiside sarhoştular

yapabilceklerini düşünmek bile istemiyorum iki çocuktan birikollarımı tutup arkada birleştirdi. diğeri

ise üzerime yürümeye başladı.  titremeye başlamıtım. bir anda üzerime yürüyen çocuk beni öpmeye

başladı. 5 10 saniye sonra bırakıp suratına tükürdüm, dahada çok sinirlenmişti. saçlarımdan tutup

çekti ve gömleğimin düğmelerini açmaya başladı korkudan heran ölebilirdim. biran önce bitip

gitmesini istedim.  ben düşüncelere dalarken gömleğim yere düşmüştü. ben ağlamaya başladım.

tam çocuk üzerime gelecekken çığlık attım. ardından siyah kapişonlu bir çocuk, buraya doğru geldi.

ben karanlıktan suratını göremiyordum. olduğum yerde çömelmiştim. baştan aşşağıya titriyordum,

siyah kapişonlu çocuk  çocuğuda benzettikten sonra şapkayı indirdi. bu..bu egemen..

EGEMENİN GÖZÜNDEN;

çok korkmuştu. birazcık daha geç kalsaydım ona..  düşünmsi bile iğrenç.  ben yanına yaklaşmaya ç

alıştıkça o geri kaçıyordu. benden korkuyordu. yanına gidip yatıştırmaya çalışıyordum.

-şştt.. sakin ol.. geçti.. 

sakin ol diyordum ama ben ondan daha çok korkmuştum. dilim tutulmuştu.. zamanındagelemedim

geç kaldım.

üzerimdeki hırkayı çıkarıp, yarı çıplak vucuduna giydirdim. yerdeki gömleğini elime alıp arabaya

attım. onu hafifçene alıp koltuğa otutturdum.  arabaya bindikten 2 dakika sonra yaşadıkları ağır gelip

yığılıp kalmıştı.