hi guys, eto na yata ang pinaka-short na epilogue na nagawa ko. Gawa na lang ako ng special chapters pag may time.. :))
Thank you for your support!~
EPILOGUE
Kevin's POV
"I will give you my chocolate, please don't cry." Alok ko sakanya habang nasa hospital kami para mag pa-check-up.
"I want to go home already." She pouted. Nah, she's so cute when she does that. Binigay ko parin skaanya yung chocolate ko kahit na ayaw niya kunin.
We've been friends since I don't know. Pareho kami kinailangan ng heart transplant that's why naging close siguro kami. Sadly, she was involved in a car accident and had a selective memory loss, and I was the lucky chosen one to be forgotten.
Years had passed and now I'm in my hometown again. Where I can find her and maybe we can start being friends again. I asked my Tita Icy to set me a blind date with her and yet she didn't came. I saw her at school and that was the moment I told myself that I will never let her go again even though she doesn't regain her memory of me anymore. I'll make her fall for me the way she made me fall for her years ago.
But I was a man full of unlucky bones in me. She fell, fell hard for my friend, I can't accept defeat. Turns of event they didn't end up with each other. I was happy and sad. Happy because finally! Baka sakaling may pag-asa na akong mapansin niya higit pa sa isang kaibigan. Sad because I don't want to see her hurting. Chino left for America. Akala ko isang pag-ibig lang na kayang makalimutan agad ang nararamdaman ni Mikky para sa kaibigan ko. Nangako ako sa sarili ko makalimutan lang ni Mikky ang sakit na idinulot sakaniya ni Chino I will try my luck. Pero mukhang hindi talaga kami para sa isa't-isa kaya mas pinili ko na manatiling kaibigan niya na lamang. If someone would ask me if ano ba si Mikky Fernandez sa buhay ko? Siya lang naman ang the one that got away ko.
"Pare naman, kalma lang." –Dustin
"I am calm!"
Halos sabay kaming lahat na tumawa sa pag-sabi niya na kalmado siya. Halata naman kasi na hindi siya kalmado.
"easy, man. After this she's all yours." I teased. Halos mamula ang kaniyang pisngi sa sinabi ko.
"Stop it." Seryos niyang sabi.
"sayang, pwede bang mag-sabi mamaya ng "itigil ang kasal! I object to the marriage!" tinignan niya ako ng masama pag-sabi ko nu'n.
"I was joking."
"Stop messing with the groom, Kevin." Jao said.
Nag-simula nang tumugtog ang kanta na hudyat nang pag-pasok niya. Slowly,the double doors of the church opened and there she is, stunning in her wedding dress. She started to walk slowly, biglang kumurot ang puso ko. Siya yung pinapangarap ko nuon pa man ngunit hindi itinakda para maging akin.
I heared Chino sigh kaya tinapi ko siya sa balikat.
"You're one in a hell lucky bastard. Ingatan mo siya." I mumbled. He smiled.
Habang lumalapit ang pag-lakad ni Mikky, mas lumalapit ang pag-sara ng mundo na binuo ko na kasama siya, pero okey lang. lahat naman ng bagay may katapusan. Ito na ang huling kabanata ng libro ko na kasama siya. Ito na ang huling sandali para saakin at saaking mga minimithi. Pag-labas ko mamaya sa simbahan na ito lahat ng patungkol sa babaeng ito na nasa harpan ko na ngayon ay iba-baon ko na lamang bilang masasayang ala-ala.
"congratulations, Mikky." I said, at sa huling pag-kakataon yinakap ko siya nang mahigpit na mahigpit saka ko siya ipinaubaya na nang tuluyan kay Chino.
![](https://img.wattpad.com/cover/41134440-288-k632008.jpg)
BINABASA MO ANG
The One That Got Away
RomanceLove is hard to find, hard to keep and hard to forget.