Kar Perisi

2. Bölüm

Soğuk şiddetini arttirdikca kar perisi duygularını kaybediyordu. Kendine yeni bir dünya inşa etti herkesten uzak ormanın en kuytu köşesinde bir mağarada yalnız başına yaşamayı tercih etti. Bu dünyada insanlara yer yoktu onun gözlerine bakan biri olursa ölmeye mahkumdu artık. Yıllarca onu kimse görmedi, yıllar sonra  zemheri soguklarinin başladığı bir zamanda bembeyaz elbisesi ile yürüyüş yaparken vahşi bir kediyi takip etmeye başladı amacı onu magarasina goturmekti derken birden kendini kasabaya çok yakın bir yerde buldu. Savunmasız hissetti kendini çünkü yıllarca tek bir insan yüzü görmemişti kimse ile konusmamisti. Hemen arkasını döndü ve koşar adımlarla ilerlerken birinin ona seslendigini duydu. Yaşlı bir adam ona doğru geliyordu "Veronika!!!" Ismini duymayalı ne kadar uzun zaman olmuştu? Dönüp baktı yaşlı adama gözleri aynıydı bakışları aynı onda değişen çok şey olmuştu aynı şekilde kar perisi de çok değişmişti ancak görünüş olarak değil sadece duyguları değişmişti, kalbi değişmişti....
Adam pişman ve yaş dolu gözlerle Veronika ya sarıldı onu bir daha bırakmak istemiyordu ancak kar perisi o kadar soğuktu ki yaşlı adama ne sevgi ne de nefret besliyordu artık adam bunu onun gözlerinde görebiliyordu sessizce ardına dönüp kasabaya doğru yürümeye basladi. Adamın gözlerinden pişmanlık gözyaşları akmaya başlamıştı ve titremeye başladı ağır aksak yürürken birden yere yığıldı kalbi buna bunca yıl yaşadığı pişmanlıktan sonra gördüğü duygusuz bakışlara dayanamamisti son nefesini verirken yaşlı adam zar zor şunları söyledi "seni sevmekten vazgeçmedim Veronika"