Sunflower [Shortstory]

Sunflower 4

"MARK! Crush kita." NGEK! MALI MALI! ERASE!

Anong ginagawa ko? Eto, nakaharap sa salamin at pinagpapraktisan ang sasabihin ko sa harap ni Mark. Feeling ko first time kong mainlove sa buong buhay ko. <333 

"Mark. Mahal kita." MALI ULI! ANG PANGIT NG EXPRESSION KO! BE NORMAL! 

Sunday ngayon. Wala akong magawa,pagkatapos kasi nung sinabi niya sa saaken, na speechless talaga ako, di ko nga alam kung san niya nakuha yung pinagsasasabi niya eh. Hahahaha!

Bukas sasabihin ko sakanya ang totoo. PRAMIS.

*KINABUKASAN* 

Mejo late ako nagising, di tuloy ako nakapasok ng maaga. Haaaaaaaaaaaaay.

Nakita ko si Mark, kinawayan ko lang siya, tapos ngumiti ako, ngumiti din siya.

Tapos na yung 1st 2nd 3rd subject break time na, kaso lumabas si Mark kaya nandito muna ako sa room. 

Binangga ako ng ex kong walanghiya. "Ooooooooops. Pasensya na ah. Di kasi kita nakita? Ayt?! Diba ikaw yung ex ko? Bumababa na ba yung standard mo sa lalake? Pati ang aotistic na si Mark, pinupuntirya mo? Hahahaha! B*tch. 

*HAHAHAHAHAAHAAHAHAHHAAHAH* Okay. Pinagtatawanan na ako ng buong klase, wala naman kasi akong kaibigan noh.

"H-hindi ko siya g-gusto! I-imposible akong magkagusto sa a-autistic.... K-kinaibigan ko lang naman s-siya k-kasi loner s-siya eh.... Hindi ko siya gusto! Hindi ko siya gusto!"Arrrrrrrrrrgh. ano ba tong pinagsasabi ko?! Naiiyak na ako.... 

BLAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAG!

Nakita kong tumatakbo papalayo si Mark

Teka? Ba't nandito na si Mark? Narinig niya ba ang lahat? 

"Owwwwwwwww. Mukang magkaka--LQ ang mag jowa ah."

"Shut up." Pagkatapos kong sabihin yun tumakbo na ako papalabas para habulin si Mark.

Naabutan ko siya at nahawakan sa kamay, kaya napahinto naman kami.

"Mark. What you heard is not true.. please believe me. " Umiiyak na ako, di man lang siya tumingin sa akin pero alam kong nasaktan ko siya. 

"I'm sorry kung autistic ako. I'm sorry kung wala akong kaibigan. Wag mo na akong kaibiganin, di ko naman kailangan nun eh." Tapos tinanggal niya yung kamay ko na nakahawak sa kanya at naglakad papa layo.

Ng mga oras na yun, iyak ako ng iyak. Di na ako bumalik sa room. Nandito na lang ako nagstay sa field. 

Bakit ngayon pa? Bakit ngayon pa hindi lumabas yung mga gusto kong sabihin sa kanya? Parang may nakabarang ewan sa lalamunan ko. Isa lang naman yung gusto kong sabihin eh...

"Mahal kita."