Maya The Psychic

Bölüm 3

  Omzumun dürtülmesiyle uyandım. Gerard uyanmam için omzumu parçalarcasına dürtüyordu.
    "Sonunda uyanabildin Maya. Burada yarım saattir seni uyandırmak için uğraşıyorum."
    "Yorgunum biraz."
    "Belli. Kahve getirmiştim ister misin ?"
    "Çok iyi olur."
  Kahve bardağını alıp bir yudum içtim. İyi gelmişti doğrusu. Kafam yerine gelmişti.
    "Çizimlerin mi bunlar."
    "Evet dün gece bunları yaptım işte."
    "O yüzden uyuyamadın yani."
    "Aynen öyle."
  Gerard çizimlerimi alıp hepsini tek tek incelemeye başladı.
    "Gelişiyorsun. Çalışman gerekmiş sadece."
    "Elimden geldiğince yapıyorum işte."

                                   • • •
    Okuldan erken ayrılıp eve gittim. Yatağıma uzandım. Tam rahatlayıp gözlerimi kapatacakken babam odama girdi.
     "Maya sana bir şey söylemem gerek."
     "Baba sonra söylesen çok yorgunum şuan."
     "Acil durum. Eski okulunla ilgili."
   Yatağımda doğruldum.
     "Ne olmuş ?"
     "O gün eve geç geldiğinde nereye gitmiştiniz ?"
     "Gerard'ın bulduğu küçük bir bara. "
     "Maya seni orada biri görmüş olmalı."
     "Ne oldu da böyle diyorsun baba ?"
     "Seni buldular sanırım Maya."
     "Burada hani hiç biri yoktu baba ?"
     "Orada varmış Maya."
   Derin bir nefes alıp gözlerimi ovaladım.
     "Ne yapacağız peki ?"
     "Dikkatli olman gerek Maya. Eğer senden intikamlarını almalarını istemiyorsan dikkatli olmalısın."
     "Çalışırım."

                                    • • •
    Uyandığımda güneş daha yeni yeni doğuyordu. Odamda biraz dolandım. İçimdeki o yakalayacaklar hissi hiç dinmiyordu doğrusu. Kötü hissediyordum. Hava almaya ihtiyacım vardı. Üstümü değiştirip dışarı yürüyüşe çıktım. Olanları düşünmemeye çalışarak yürümeye başladım. Bir süre yürüdükten sonra dinlenmek için buluştuğumuz eve uğramaya karar verdim. Evin arka bahçesine girdim. Kimse yoktu. Kafamı bir şeylerle yormam gerekti ama ne ile ? Bunu düşünürken kenarda duran gitarı gördüm. Aklıma gitar kursuna gittiğim zamanlar geldi. O zaman arkadaşlarımla kurduğum saçma sapan hayaller geldi aklıma. Gitarı elime alıp aklımda o zamanlardan kalanları çalmaya başladım.
   Biraz paslanmış olsam da kulağa kötü gelmiyordu. Gitardan çıkan sesler rahatlatıyordu doğrusu.
     "Maya ?"
  Arkamı hızlıca döndüğümde Gerard ile karşılaştım.
     "Gerard ?"
     "Ne yapıyorsun burada ?"
     "Asıl sen ne yapıyorsun? Burayı biliyor muydun ?"
   Michael koşarak Gerard'ın yanına geldi. Ve elindeki kağıtları ona uzattı.
     "Şarkıları unutm- Maya az önce gitar çalan sen miydin ? Ben Ray geldi sanıyordum."
     "Siz tanışıyor musunuz Gerard'la ?"
     "Evet abim o benim."
     "Abin mi ?"
     "Evet."
     "Nasıl yani ? Şarkıları söyleyende mi o ?"
     "Evet Maya."
  Gerard nasıl o olabilirdi ? Şaşkınlıktan konuşamıyordum. Okuldaki o Gerard şarkı söylüyormuş. İnanmak güçtü doğrusu.
     "Evet bunu da öğrendiğine göre Maya artık hep bizi dinleyebilirsin."
     "Ama Frank seni tanımadığını söylemişti Gerard."
     "Sana belli etmemek içindi."
     "Ama neden ? Sana kötü bir şey mi yaptım da benden sakladın bunu ?"
     "Maya herkese kolay kolay güvenemiyorum."
     "Anlamalıydım. Davranışlarınızdan, tepkilerinizden anlamalıydım."
     "Hey drama filmi çekmiyoruz burada. Maya öğrendin sende işte abimi. Tanışmak istemiyor muydun zaten ? Tanışıyormuşsunuz önceden zaten artık hep dinlersin bizi."
   Benden neden sakladılar ki ? Hayır Gerard'ın güven problemi var biliyorum ama ona kötü bir şey yapmayacağımı da biliyor. Kafam karışmıştı ama burada bir gerginlik çıkartmayacaktım doğrusu. Hem Gerard hakkında daha çok bilgi sahibi olmuştum.
    "Maya sen gitar çalabiliyor muydun ?"
    "Eskiden çalıyordum."
    "Güzel çalıyorsun ama."
    "Abartıyorsun Michael."
    "Güzel çalmıyor mu Gee ?"
   Gee mi ? Gerard'ın takma isminide öğrenmedim demem artık.
    "Çalıyor. Ben beğendim doğrusu."
    "Eskiden çalıyordum ama bırakınca işte aklımda kalanlarda bunlar."
    "Niye bıraktın ki ?"
    "Uzun hikaye Michael."
   Elimdeki gitarı yerine koyarken Frank ve Ray geldi. Gitarı yerine düzgünce koydum. Frank bir Gerard'a bir de bana bakıyordu.
    "Ee başlamıyor musunuz ?"
    "Ne yani kızmadın mı ?"
    "Ne için kızacak mışım ?"
    "Senden sakladık bunu."
    "Aslında sana hak veriyorum. Kim daha tam tanımadığı birine hayatını hemen her şeyi ile anlatmaya başlar ki ? O yüzden dert etme. Benim bile size söylemediklerim var."
    "Mesela gitar çalmayı neden bıraktığın."
    "Aynen öyle Michael."
  Şaşkın şaşkın bana bakıyorlardı.
    "Hadi ama !"
  Hepsi yerlerine geçip hazırlanmaya başladı. Gerard mikrofonunu eline aldı ve ;
"Teşekkür ederim Maya. Anlayışın için."
Gülümsedim ama bir yandan aklımda "Ya beni bulurlarsa ?" sorusu dönüp duruyordu. Cidden ya beni bulurlarsa ? Geçmişimde yaptığım şeylerden dolayı benden intikam alacakları belliydi.
"Maya ?"
"Efendim ?"
"Yine düşüncelere daldın duymuyorsun bizi."
"Ne oldu ?"
"Hangi şarkıdan başlayalım diye düşünüyoruz. Yardım eder misin?"
"Ama ben sizin hiç şarkılarınızı bilmiyorum ki. Bence siz aklınıza geleni çalın ben dinlerim."
"Tamam."
Aralarında konuşup bir şarkı seçtiler. Herkes hazır olduktan sonra başladılar. Onların şarkılarını dinlemek istiyordum ama aklımdanda o soru hiç çıkmıyordu.
"Maya ?"
"Ne oldu ?"
"Maya sana ne oldu ?"
"Ne demek ne oldu ?"
"Bizi hiç duymuyorsun cidden. Dalıp gidiyorsun. Aklına bir şey mi takıldı ?"
"İstersen anlatabilirsin bize."
"Ben iyiyim. Sadece sanırım biraz kahveye ihtiyacım var. Belki de gidip almalıyım."
"Ben de gelebilir miyim ? Cidden kahveye ihtiyacım var."
"Evden çıkmadan önce iki bardak kahve içtin Gee."
"İhtiyacım var diyorum."
"Tamam gelsin benim için sıkıntı olmaz."
Gerard çocuk gibi sevinerek yanıma geldi. Birlikte kahve almak için yola koyulduk. Dikkatli olmam gerekti. Ya o gören kişi buralardaysa ? Bir daha taşınmak istemiyorum.
"Maya yalan söyledim biliyorum."
"Ne ?"
"Aklında bir şey var senin. Beni kandıramazsın."
"Hayır yok."
"Demek ki var. Evet dinliyorum seni."
"Uzun hikaye Gerard."
"Sen benim hikayemi öğrendin. Bende seninkini öğrenmek istiyorum."
"Seninkini öğrendim mi ? Daha o şarkıların altında yatan sırrı öğrenmem gerek."
"Tahmin edebilirsin belki."
"O gün duyduğum şarkıyı düşünürsek aşk acısı çekiyorsun. Sevdiğin seni bıraktı."
"Medyum Maya."
"Kolaydı bu. Mantık yürütmen gerek sadece."
"Konuyu dağıtmaya çalışıyorsun ama buna da kanmam. Anlat bana hikayeni. Tamını anlatamıyorsan birazını anlat."
"Bence o kuyuları çok kazmayalım."
"Peki zorlamıyorum. Ama ne zaman anlatmak istersen buradayım."
Kahvelerimizi almak için kafeye girdik. Okuldan birkaç kişi vardı. Gerard bunu fark etmemiş olmalı çünkü içine çekilmedi.
"Buranın kahvelerine bayılıyorum. Ne derlerse desinler en iyisi burası."
"Kahvenin bağımlısı olmuşsun."
"Kahve içmezsem eğer beni sokaklardan toplamak zorunda kalırsınız."
"Nasıl yani ?"
"Hep kahve bağımlısı olacağım diye bir şey yok Maya."
O kahvesini sipariş ederken bende okuldan olanlara bakıyordum. Bize bakıp fısıldaşıp duruyorlardı. Umursamamam gerektiğini biliyordum ama sinirim bozulmamış değildi.
Kahvelerimizi alıp kafeden dışarı çıktık.
"Onlara da almak zorunda mıydık ?"
"Onların da ihtiyacı vardı."
"Kahvemi dökersem eğer bunu taşıyacağım diye hepinizin kahvesini içerim."
"Dökmezsin. Zaten taşıdığın bir tane."
"Ama çok zor."
"Gerard saçmalama istersen."
Geri döndüğümüzde hepsi yere oturmuş sohbet ediyorlardı.
"Millet size de kahve aldım."
"İşte o bir yardım sever."
"O bir kurtarıcı."
"O, Maya !"
"Hey peki ya ben ?"
"Sen Gerard'sın."
"Beni nasıl satabiliyorsunuz anlamıyorum."
"Bizi hiç düşündüğün yok ki. Kahveyi hep kendine alıyorsun. Bir kere de düşün hiç istiyorlar mı diye Gee."
"Düşünemem kahvem sadece bana özel."
"Kahve önemli ama arkadaşlar da önemli Gerard."
   "Yanlız şuan sizi aşırı yakıştırmaya başladım."
   "Ne!"
   "Ne ?"
Gerard ile birbirimize bakıp alaycı bir şekilde gülmeye başladık. Frank bu sefer güldürmüştü. Fakat Frank çok ciddi görünüyordu.
   "Bu iyiydi dostum."
   "Ben ciddiydim."
   "Gerard ve ben mi ? Biz sadece arkadaşız. Daha tanışalı kaç gün oldu ki ?"
   "Aslında doğru söylüyorsun. Şuan burada ki hiç kimse seni tam tanımıyor."
   "Haklısın Ray."
   "Evet tanımıyoruz seni. Sadece buraya yeni taşındığını ve çok güzel gitar çaldığını biliyorum."
   "Tanıyorsunuz ya işte."
   "Daha fazla tanımak istiyoruz seni."
   "Maya'yı tanımak için şöyle yapsak, biz Maya'ya bilmek istediklerimizi soralım Maya da cevaplasın. "
   "İyi fikir Mikey ama Maya istermi bilemeyiz."
   "Peki madem beni tanımak istiyorsunuz."
Yerde daire olarak oturduk. Kahvemden bir yudum aldım. Soru sormalarını bekliyordum ama sanırım düşünüyorlardı.
   "Ben başlamak istiyorum. Kardeşin falan var mı ?"
   "Yok. Olsa da katlanamazdım zaten."
   "Ben bile zor katlanıyorum"
   "Ne ?"
   "Yok birşey Mikey"
Gerard Michael'a çaktırmadan göz devirdi. Frank, Ray ve ben kıkırdayınca Michael hepimize kızarak baktı.
   "Peki yanlız mı yaşıyorsun burada ?"
   "Hayır yaşamıyor."
   "Soruma cevap verdiğin için teşekkür ederim Gerard."
   "Annen ve babanla yaşıyorsun yani ? Yoksa bir arkadaşın la mı ?"
   "Babam. Sadece babam."
   "Annen ?"
   "Annem yok. Yani vardı ama-"
   "Yaptığını beğendin mi Ray ? Maya'yı üzdün işte."
   "Aslında üzülmedim. Annem beni böyle olduğum için terk etti. Onun için üzülmektense daha önemli şeylere üzülmeyi tercih ederim."
Aramızda bir sessizlik oldu. Gerard, Frank ve Michael Ray'e kötü kötü bakıyordu. Frank buna son vermeleri gerektiğini anlamış olsa ki önüne döndü ve bana bakarak;
   "Tamam konuyu değiştirmek için soruyorum. Maya neden insanlara bu kadar çok yardım etmek istiyorsun ?"
   "Geçmişimden dolayı."
   "Nasıl yani ?"
   "Derinlere inilmeye mi çalışılıyor yoksa bana mı öyle geliyor ?"
   "Hadi ama !"
   "Sıra bende Frank hakkını kaybettin. Maya bana böyle gitar çalmayı öğretir misin?"
   "Michael abartıyorsun o kadar güzel çalmıyorum. Ama istiyorsan neden olmasın ?"
   "Evet assolist olarak kendimi en sona sakladığıma göre sorumu sorabilirim."
   "Evet sizi dinliyorum Bay Gerard."
   "Nasıl duygularını hiç dışarı vurmamayı başarıyorsun ? Mesela aklında şuan morelini bozan birşey var ve onu mükemmel bir şekilde saklıyorsun.
   "Güzel soru. Bilmiyorum, aklımda morelimi bozan birşey olmadığı içindir belkide normal görünmem."
Gerard ve ben hariç diğerleri kıkırdamaya başladı. Biz ise birbirimize gözlerimizi kısarak bakmaya devam ediyorduk.
   "Bakışma savaşınızı bölmek istemem ama bizim prova yapmamız gerekiyor."
   "Gerard ?"
   "Geliyorum."
Gerard benden gözlerini ayırmadan ayağı kalkıp yerine gitti.