Maya The Psychic

Bölüm 1

Bugün benim yeni okulumdaki ilk günüm. Okul açılalı yaklaşık 2 ay olmuş olsada benim için yeni bir şehirde yeni bir okul yeni bir sayfa demekti. Kahvaltı için mutfağa gittim. Yeni okulumun üstümde yarattığı heyecan bir an bile olsun dinmiyordu.
"Hadi ama ! Kreplerim bu sefer yeşil de değil niye yemiyorsun ?"
"Özür dilerim baba. Heyecanlıyım biraz ondan dolayı dalmışım."
"Merak etme her şey mükemmel olacak. Yep yeni bir sayfaya başlıyoruz sadece kızım ve ben."
Gülümsedim. Kreplerimi yedikten sonra çantamı alıp yola koyuldum. Benimle aynı patikadan giden bir sürü kişiyle karşılaştım. Sanırım bu mahallenin tüm gençleri bu okula gidiyordu. Okulun kapısına geldiğimde beni okulun müdiresi karşıladı ve bana sınıfıma kadar eşlik etti. Sınıfa girdiğimizde herkes kusursuz bir şekilde oturuyordu.
"Evet çocuklar bu okulumuza yeni gelen arkadaşınız Maya."
Sınıfta ders veren öğretmen bana gülümsedi.
"Aramıza hoşgeldin Maya. Bir yer seçip oturabilirsin."
Gözüm hemen boş yer aramaya başladı. İki tane boş yer vardı. Bir tanesi en arkada oturan ve kağıda bir şeyler karalayanın yanı diğeri ise etrafı neredeyse pembelikten insanı kör edecek bir kızın yanıydı. O kızın sakızını patlatmasını dinleyip gözümün de pembelikten kör olmasındansa en arkaya geçerim daha iyi.
En arkaya doğru ilerlemeye başlayınca herkesin gözleri bir anda garip bir şekilde üzerime dikildi. Sanki çok tehlikeli bir şey yapıyormuşum ve o şeyden ömrüm boyunca pişman olacakmışım gibi. En arka sıraya geçtim ve çantamı masanın üzerine koydum. Sınıftakiler hala bana bakıyordu. Sınıfın bana olan bakışlarını dağıtan hoca herkesin derse geri dönmesini sağladı. Bense o sırada yanımda oturan kişiye bakmaya başladım. Siyah saçlı, beyaz tenli, siyah giyinen ve sessiz birisiydi. Ders boyunca kağıtlara figürler çizdi. Harika çizimler yapıyordu. Yanına oturduğum için oda şaşırmış olmalıydı. Farkettirmemeye çalışsada beni gözetlediğinin farkındaydım. Sanki "Bunun burada ne işi var ?" dermişcesine bakıyordu.
Tenefüs zili çalınca birkaç kişi başıma üşüştü ve beni sanki kurtarmak istermişcesine oturduğum yerden kaldırmaya çalıştılar. Bense neden böyle yaptıklarını anlamaya çalışıyordum. Bir kız gelip başıma üşüşenleri kovmaya başladı.
"Yeter ama artık! Kızı rahat bırakın."
"Teşekkür ederim."
"Önemli değil. Böyle yapmalarından nefret ediyorum."
"Niye beni burdan kaldırmaya çalıştılar anlamıyorum."
O sırada bir sessizlik oldu aramızda. Yanımda oturan çocukta duraksadı. Konuyu dağıtmak istermişcesine ;
"Ben Chris."
"Memnun oldum. İsmimi söylememe gerek yok sanırsam ?"
"Bende memnun oldum."
"Chris bana biraz okulu gezdirebilir misin ? Cidden okulun ilk günü okulda kaybolmak istemiyorum."
"Tabi ki de gezdiririm seni. Okulumuz biraz karışık olduğu için normal kaybolma duygusu yaşaman."

• • •

Chris bana okulu gezdirirken iyice kaynaşmıştık birbirimize. Gezdirdikten sonra birlikte okulun kantininde kahve içmeye karar verdik. Sohbet ederken aklımdan yanımda oturan çocuk çıkmıyordu. Neden onun yanına oturduğum kaldırmaya çalıştılar ki ? Ve Chris'e bunu sorduğumda neden cevap vermedi ? Yanımda bir seri katil falan oturuyor olmalıydı verdikleri tepkiye bakacak olursak.
"Maya, yine daldın."
"Özür dilerim. Aklıma bir şey takıldı da onu düşünüyordum."
"Nedir peki o ? Paylaşmak istemezsen anlarım."
"Boşver önemli bir şey değil."
"Peki. "
Kantinde otururken pembe kıyafetleriyle gözlerimi boğan kız yanımıza geldi.
"Çok cesaretliymişsin."
"Cesaretliymişsin derken?"
"Gerard'ın yanına oturmak garip bir şey. Başkalarının yargılarından korkmuyorsun sanırsam."
"Katie yeter artık. Daha yeni olduğu için bilmiyor."
"Daha söylemedin mi?"
"Neyi söylemedi bana ?"
"Gerard'ı okuldan kimse sevmez Maya."
"Neden ki ?"
"Kokuyor, kimseyle iletişime geçmiyor, gizemli ve garip biri. Kendi iç dünyasında yaşıyor."
" Peki ama Chris sizce bu normal değil mi ? Şuan hepimiz ergeniz ve onunda böyke davranması bence gayet normal."
Katie gözlerini devirip bizden ayrıldı. Chris ise bana bakmaya devam ediyordu.
"Ne var burda ? Sizin bu yaptığınız zorbalık resmen. Tamam tanımıyorum okula yeni geldim ama dediğiniz şeyler onu sevmeyecek arkadaşınız yapmayacak şeyler değil."
"Maya ergen olmakla alakası yok. Davranışlarıda bir garip zaten. Neyse bu konuyu kapatalım artık."
Chris kahvesinden ilk yudumunu aldığı anda zil çaldı.
" Ah hadi ama !"
"Ben sınıfa gidiyorum sen kahveni içip gelirsin."
Kantinden çıkıp sınıflara doğru ilerledim. Aklımda habire dedikleri dönüp dolaşıyordu. Bir insanı sevmemeniz için , arkadaş olmamanız için bunlar mı gerekliydi ? Çok saçma. Kesin başka bir şey var ve saklıyorlar. Yani olmalı bunlar bir sebep değil.
Sınıfa geldiğimde Gerard dışında kimse yoktu. Gidip yerime oturdum. Konuşmam gerektiğini düşünüyordum. Bilmiyorum.
"Adın ne ?"
Bilmiyormuş gibi davranmaya çalışıyordum. Gerard bana şaşkın şaşkın baktı.
"Cevap vermeyecek misin ?"
İnatçı olduğumu anlamış olmalı ki bana bakıp;
"Gerard."
"Memnun oldum ben de Maya. Muhtemelen duymuşsundur ismimi zaten."
Yine bir sessizlik oldu. Sessizliği bozup samimi olmak istiyordum.
"Derste yaptığın çizimleri gördüm. Çok güzel çiziyorsun hayran kaldım doğrusu."
Cevap vermiyordu. Çekingenliğinden olsa gerek. Ama pes etmeyecektim.
"Gerard bana da böyle çizmeyi öğretir misin ? Bende senin gibi çizim yapmak istiyorum."
O sırada Katie ve bir grup arkadaşı sınıfa girdi. Beni görünce hem şaşırdılar hemde biraz tiksindiler diyebilirim. Bakışlarını benden ayırmıyorlardı. Onları görmezden gelip konuşmaya devam ettim.
    "Öğretecek misin ?"
    Gerard'la göz göze geldik. Bunu neden istiyorsun dermişcesine baktı. Sonra diğerlerine baktı ve kafasını yine eğdi.