Rainbow Kick [BxB]

De naam van het spel

'Ok, hup hup hup!' commandeerde de coach ons de spelersbus in. 'We zullen die gasten van VV Zeilst een poepie laten ruiken!'

Een voor een loopt de bus vol met ons team. Neal en ik gaan voor de verandering achterin zitten, ik bij het raam en Neal langs me aan het voetpad. 'Huh? Hoezo ga je nu daar zitten, Neal?' zei Guus, een van onze verdedigers. 'Oh,' zei Neal. 'Ik had gewoon zin om eens een keer hier te zitten.'
'Waarom dat?' vroeg Guus verder door. 'Uh... omdat we hier achterin het effect van de drempels op de weg het beste kunnen voelen' bracht Neal er hakke-takkelig uit. 'Je weet wel, dat gevoel dat je gelanceerd wordt!'
'Um... ok dan' nam Guus verbijsterd aan als antwoord.

'Heel gladjes, hoor' fluisterde ik grinnikend in Neal z'n oor. Hij stootte me aan met z'n elleboog en fluisterde terug 'Had jij dan iets beters verzonnen, Pim?'. Ik besloot er niet op te reageren.

De bus kwam in beweging, en we waren op weg naar onze uitwedstrijd. Ik was uit het raam aan het staren, terugdenkend aan de vorige maand. Zo lang geleden was het sinds die gebeurtenis met Neal. We hebben nog steeds niks gezegd tegen ook maar één teamgenoot, alhoewel het ze vast wel moet zijn opgevallen dat Neal en ik de laatste tijd veel closer zijn. Soms zeggen ze wel dat we gay lijken, maar dat doen ze elke keer iemand van ons team een 'moment' met een andere teamgenoot heeft.

Terwijl ik in gedachten was verzonken voelde ik Neal z'n lange vingers op mijn heup, langzaam bewegend naar mijn kruis. Ik voelde hoe hij stiekem zijn hand tegen mijn kruis wreef. 'Hehe... Neal, niet nu, niet nu' fluisterde ik tegen hem. 'Vind je het niet lekker dan?' fluisterde hij terug. 'Ja, maar straks ziet iemand ons' zei ik terug en pakte zijn pols. 'Probeer je een beetje in te houden, oké?'
'Oké dan...' zei Neal een beetje afgewezen.

Natuurlijk doet hij dit niet zomaar. We zijn al eens een paar keer bij elkaar langs geweest en toen hebben we ook wel eens het een en ander met elkaar gedaan. Meestal was hij degene die ermee begon.

Een hobbel op de weg zorgde ervoor dat ik de lucht in werd gegooid, waardoor ik weer uit mijn dagdroom kwam. 'Whoa!' kwam er uit de mond van Neal en mij. Ik kwam weer met een smak op m'n kont terecht. 'Nou Neal,' begon ik. 'Je had wel gelijk over die drempels hoor! 't is wel cool!' Neal keek me aan en begon ook te lachen.

Iemand in de bus floot toen in onze richting. 'Oeh, tortelduifjes!' zei hij. 'Ey, hou je bek, Mike!' zei Neal terug. Mike gniffelde alleen nog in zichzelf. Het leek wel of hij bijna altijd iets te zeggen had over alles. 'Echt waar,' zei Neal. 'Op een dag stomp ik die gast gewoon de grond in.'

Eindelijk kwamen we aan bij het clubhuis van het andere team. De coach van het andere team stond al klaar om ons te verwelkomen. 'Hey Rinus ouwe makker!' zei hij toen onze coach als eerste de bus uit stapte. 'Hey Tinus!' zei onze coach terug en ze omhelsden elkaar en klopten elkaar op de rug. 'Huh?' zei ik verbaasd. 'Coach, kent u hem al?'

'Ja m'n jongen' zei de coach tegen me. 'Wij hebben samen op de middelbare school gezeten!'

'Jaha' zei de coach van het andere team. 'De eindexamenklas van '91! Goeie tijden waren dat.'

'Genoeg over vroeger, Tinus!' zei onze coach. 'Want vandaag gaat mijn team het tegen dat van jou opnemen, en wij gaan winnen!'

'Haha! Dat zou ik nog wel eens willen zien, Rientje!'

Nadat de coaches klaar waren met hun gebabbel werden we naar binnen geleid. Meteen toen we naar binnen liepen werden we begroet door de trofeeënkast die aan het eind van de hal stond. Er stonden allemaal bekers in van goud en zilver; velen ervan zeiden "1ste plaats" en een paar ook "2de plaats". Dit is niet een team waar mee te spotten valt, zo zie ik maar. De rest van de hal was gedecoreerd met memorabilia van hun team door de jaren heen, groen-witte shirtjes en sjaals die aan de muur hangen.