Κανεις σαν εσενα

κεφάλαιο 4

Πλευρά Αλέξη:

Ειμαι εδω και 20 λεπτα κατω απο το σπίτι της και δεν την βλεπω πουθενα και εχω παει απο ολα τα παράθυρα.

Μόνο στο δωματιο της δεν μπορώ να δω γιατι εχει κλειστά.

Μηπως της κανει τιποτα ο Μάνος;

Θεε μου θα τον σκοτώσω.

Τουλάχιστον έχεις καταλάβει οτι εισαι ερωτευμένος μαζι της

Δεν ειμαι ερωτευμένος με καμια εγω, πρέπει να το καταλάβεις πλεον παπαροκεφαλο απλα νοιάζομαι.

Ναι μονο νοιαζεσαι

Σκασε.

Εγω θα μπω. Θα παω στο κήπο και θα σκαρφαλωσω στο δέντρο διπλα απο το δωματιο της και θα της χτυπαω αμα ειναι εκει θα μου ανοιξει.

..........

Εδω και 10 λεπτα ειμαι πανω σε ενα δέντρο και προσπαθώ να κρατηθω.

Και αυτοι οι γονεις της τωρα βρήκαν να ερθουν να κατσουν στον κηπο;

Εγω θα κατεβω και θα τους χαιρετήσω σιγα αφου με ξερουν απο τοτε που τα ειχαμε

Που ηταν δικια σου εννοεις και μονο δικια σου οχι του Μάνου

Παντα ήταν μονο δικια μου καλο μου κεφάλι με αυτούς πηγαινε για να μου ριξει στάχτη στα ματια.

Λοιπον παω.

"Γειαα"

"Παναγια μου. Αλέξη παιδι μου τι κανεις εδω;" νομίζω τρομαξα τον μπαμπα της

"Ψαχνω την Δάφνη κυριε Στρατο"

"Στον πισω κηπο την ψαχνεις;" με ρωτησε καχύποπτα

"Ηθελα να δω αν ειναι στο δωματιο της και πηγα να δω αν εχει ανοιχτα παράθυρα"

"Πανω ειναι πήγαινε"

Αυτον τον άνθρωπο παντα τον πηγαινα δεν ξερω γιατι,μας ειχε καταλάβει απο πιτσιρίκια οτι κατι παιζοταν.

Να δω τι θα πω εγω τωρα στην αλλη.

Θα μποκαρω στο ετσι σιγα μην χτυπήσω.

Οπ λαθος κινηση μαλλον δεν ηταν καλη ιδεα να μπω στο ετσι

Πωπω εχει ωραιο σωμα

"ΒΓΕΣ ΕΞΩ ΤΩΡΑ"

ουψ

Πλευρά Δάφνης:

Τι εγινε μολις τωρα;

Μολις με ειδε γυμνή ο αλεξης;

Ας ντυθω πριν τον σκοτωσω.

"ΑΛΕΞΗΗΗΗΗΗΗΗ"

"ναι;"

"Μπες μεσα πριν σε σκοτώσω"

"Γεια"

"Πες μου τι σκατα εχεις στο κεφάλι σου και μπαίνεις ετσι"

"Εε καταλάθος" είπε με ενα χαμογελο μεχρι τα αφτιά.

Τι ομορφο χαμόγελο που εχει

Αλλα οχι ειμαι θυμωμένη

"Και τι κανεις στο σπιτι μου βασικα;"

"Εεεε ήθελα να σε δω"

Τι ειπε μολις τωρα;

Ρε ακουσα καλα;

Να με δει;

Γιατι να με δει αφου δεν με θέλει

Μπερδεύτηκα αλλα θα το παιξω κουλ να μην το καταλάβει

"Μαλιστα με ειδες φεύγεις τωρα;"

"Οοοο Δαφνουλα μου μην μου μιλας ετσι εμενα γιατι ξέρω οτι δεν εισαι καθόλου ανετη αυτη την στιγμή" μου ειπε σιγανα πισω απο το αφτί

Οοο γιατι το κανει τωρα αυτο;

Ξερει οτι οταν μου μιλάει ετσι ανατριχιάζει ολο μου το σωμα.

"Δεν νομίζω να εχουμε να πουμε κατι οποτε φυγε"

"Οοοχιιι" με κοίταξε με ενα πονηρό χαμόγελο και με πλησίασε

Ενωσε τα χείλι μας και ειχε τοσο καιρο να το κάνει και μου ειχε λειψει

Μετα απο λιγα λεπτα με τράβηξε μακρια του

"Οοο μικρο μου ξέρω οτι σου ειχε λειψει Ίσως και εμενα αλλα δεν ειναι και κατι το σπουδαίο σωστά; δεν υπάρχει συναίσθημα. Το ξέρεις ετσι;"

"Φυγε"

___________________________