Only Me (Vervolg Only You & Only Us)

Het Interview

Pov Melissa:

Vandaag is de dag van het interview en Justin en ik zijn al vroeg onderweg naar de redactie van Teen Vogue Magazine. Ik ben best wel zenuwachtig en Justin merkt het. "Het komt allemaal goed lieverd. Ik heb al eens een interview gedaan voor Teen Vogue en ze zijn echt heel relaxed" zegt hij als we net in de auto zijn gestapt. "Ik ben zo blij dat je mee gaat" zegt ik dan en Justin legt zijn hand op mijn been en hij glimlacht kort naar mij.

We hebben nog niet bekent gemaakt dat ik weer ziek ben, maar er zijn overal wel geruchten omdat ik nu natuurlijk weer regelmatig naar het ziekenhuis moet. Ik wil niet dat iedereen mij weer zielig gaat vinden. Ik ben sterk en ik wil graag dat iedereen mij normaal behandeld. Justin staat gelukkig altijd achter mij bij de beslissingen die ik neem en daar ben ik echt blij om.

Na ongeveer een half uur rijden, komen we aan bij de redactie. "Denk eraan, je hoeft echt niet op alles antwoord te geven. Als iets niet goed voelt, of te persoonlijk is, dan sla je die vraag gewoon over" zegt Justin en ik knik. Dan pak ik zijn hand en lopen we samen naar binnen.

"Ah, goed dat jullie er zijn" zegt Amy als ze ons ziet. "Laten we even naar een rustige plek gaan zodat we eerst goed kunnen praten" zegt ze en we knikken en lopen achter haar aan. Even later komen we een kamer binnen met een grote lekker bank en een grote stoel. Het is net een soort woonkamer en het is heel gezellig. Justin en ik gaan samen op de bank zitten en Amy in de stoel. Op tafel staan glazen met water en wat hapjes. Amy heeft een apparaat in haar hand waarmee ze het interview opneemt en ze maakt het even klaar zodat we kunnen beginnen.

"Zijn jullie er klaar voor?" vraagt ze en ik knik. "Oké, dan gaan we beginnen met mijn eerste vraag. Je bent natuurlijk ernstig ziek geweest, maar hoe kwam je er achter dat er iets niet helemaal goed was?".

Ik denk even na en kijk Justin even kort aan. "Er was een periode waarin ik heel snel moe werd, en dat werd steeds erger. Op een dag was het zo erg dat ik van Justin mijn bed niet uit mocht. Ook was ik die dag heel erg duizelig en voelde ik me gewoon niet goed. Toen ik flauw viel in de badkamer, wist Justin dat er iets goed mis was, en toen heeft hij een ambulance gebeld. Ik moest mee naar het ziekenhuis en daar hebben ze een aantal onderzoeken bij mij gedaan. De volgende dag kreeg ik mijn diagnose te horen: Leukemie."

"Wauw, dat moet echt een heel heftig moment zijn geweest, wat was het eerste waar je toen aan dacht?" vraagt Amy dan en ik zucht. "Ik dacht natuurlijk gelijk dat ik dood zou gaan, en Melanie niet zou zien opgroeien. Dat vond ik nog wel het ergste. Het idee dat ik er niet meer voor mijn kind zou kunnen zijn. Dat wil je gewoon echt niet, mijn kinderen zijn mijn alles" zeg ik en Amy kijkt mij meelevend aan.

"Hoe was dit moment eigenlijk voor jou? Het moet echt verschrikkelijk zijn om je vrouw zo te zien?" zegt ze dan en ze kijkt naar Justin.

"Dat was het ook, niet alleen haar, maar ook mijn wereld stortte in. Ik wilde alles doen om haar te kunnen helpen. Maar het enige wat ik kon doen, was er voor haar zijn en met haar de strijd aangaan. Heel vaak heb ik ook gedacht: Waarom moet dit haar nou overkomen, laat mij daar dan maar liggen en de pijn van haar overnemen. Maar dat kon jammer genoeg niet" zegt Justin en ik hoor aan zijn stem dat hij een beetje emotioneel wordt. Meteen sla ik mijn armen om hem een en hij doet t zelfde bij mij. We houden elkaar een tijdje vast zonder iets te zeggen. Na een tijdje trekt hij zich weer terug en we kijken elkaar recht in de ogen aan. "Wauw, ik kan echt zien hoe sterk jullie band is en hoeveel jullie van elkaar houden. Dat is echt bijzonder" zegt Amy dan en ik glimlach. "Dankjewel. Justin betekend echt alles voor mij, hij heeft mij gemaakt tot de persoon die ik nu ben" zegt ik en hij drukt een kusje op mijn wang. "Ik hoop echt dat jullie altijd bij elkaar gaan blijven. Het is echt zonde als die band kapot zou gaan" zegt ze en Justin en ik knikken allebei. Dan gaan we weer door met het interview.

"Jullie hebben nu een zware periode achter de rug en gelukkig ben je genezen, maar je zal toch voorlopig op controle moeten in het ziekenhuis. Maar wat was het eerste wat je deed toen je hoorde dat je genezen was?". Meteen krijg ik een glimlach op mijn gezicht. "Justin nam mij gelijk mee op de beste vakantie van mijn leven. We gingen naar Hawaii en we zaten in het huis waar we al een keer eerder hadden gezeten. Deze keer was Melanie ook mee en Justin heeft mij in deze vakantie op een mega romantische mannier ten huwelijk gevraagd".

Justin glimlacht en speelt ondertussen een beetje met mijn haar. Als ik voel dat hij stopt kijk ik hem aan en dan zie ik dat hij een pluk haar in zijn hand heeft. Meteen slik ik en ik voel me meteen verschrikkelijk. Dat komt natuurlijk door de chemo. Mijn humeur slaat meteen om en ik sta op. "Ik moet even naar het toilet" zeg ik en dan loop ik de kamer uit.

Eenmaal op het toilet kijk ik in de spiegel. Mijn haar wordt inderdaad weer dunner. Voorzichtig ga ik met mijn hand door mijn haar en al snel heb ik weer een pluk in mijn hand. Snel gooi ik het in de prullenbak en ga een toilethokje in. Daar ga ik zitten en er beginnen langzaam tranen over mijn wangen te rollen. Ik was zo bang voor dit moment en ik hoopte ergens dat het niet zo snel zou gaan. Deze keer vind ik kaal worden denk ik erger dan de eerste keer en ik weet niet waarom. Nu moet ik het dus gaan vertellen want Amy heeft vast al door dat er iets is. Op dat moment hoor ik iemand de toiletten binnen komen. "Melissa, gaat het?" hoor ik Justin vragen en dan doe ik voorzichtig de deur van mijn hokje open. Meteen ziet hij de tranen in mijn ogen. "Lieverd kom eens hier" zegt hij en trekt me in zijn armen. "We wisten dat dit weer ging gebeuren, en ik vind het echt heel erg voor je. Maar je weet dat ik je altijd het mooiste meisje van de wereld vind, het maakt niet uit wat er gebeurt". "Dat weet ik, maar ik vind mezelf gewoon lelijk zonder haar, de eerste keer vond ik het minder erg dan nu". "Zullen we nu dan wel een pruik voor je laten maken?". "Ik denk dat ik dat nu wel liever heb ja" zeg ik en ik trek me terug uit de knuffel. "We moeten het nu wel vertellen he?" vraag ik en Justin knikt. "Ja, helaas kunnen we er niet meer onderuit". Ik zucht en kijk naar beneden. "Zullen we dan maar?". Justin knikt en dan pakt hij mijn hand en lopen we weer terug naar Amy om het interview af te maken.

"Gaat het weer een beetje?" vraagt Amy als we weer gaan zitten en ik schud mijn hoofd. "Eigenlijk gaat het helemaal niet goed met mij" . Ik val even stil en Justin wrijft geruststellend over mijn rug. "Neem je tijd lieverd". "Een paar weken terug heb ik te horen gekregen dat de leukemie weer terug is". Ik bijt op mijn lip en Amy kijkt ons meelevend aan. "Jeetje wat erg voor je" zegt ze en ik zucht. "Het is me de eerste keer ook gelukt om te winnen, dan kan ik het ook nog wel een tweede keer". "Mag ik dit in het interview zetten? Of hebben jullie dat liever niet?" vraagt ze en Justin en ik kijken elkaar aan. "Dat mag wel, we gaan het straks toch wereldwijd bekend maken". "Oké, dankjewel, ik zal het interview, voordat we het publiceren nog naar jullie opsturen zodat jullie het kunnen lezen. Ik wil niks plaatsen waar jullie het niet mee eens zijn. Het moet een interview zijn waar we allemaal trots op kunnen zijn". "Dankjewel, dat vind ik heel fijn" zeg ik. "Heb je nog meer vragen?". Ze kijkt even naar de vragen en ze knikt. Ja ik heb nog 1 vraag die ik je graag wil stellen". "Ga je gang" zeg ik en ze knikt.

"Sommige mensen denken dat je tijdens zo'n periode van ziek zijn, alleen maar in bed ligt. Maar hoe zit dat nou echt?". "Je hebt inderdaad veel rust nodig. Maar gelukkig zijn er ook dagen dat je, je redelijk goed voelde, en dan kan je gewoon nog proberen om leuke dingen te doen. Dat was ook wel fijn voor Melanie. Zij wilde natuurlijk ook leuke dingen doen. Ik las haar wel veel voor enzo. En als ik me redelijk goed voelde, gingen we naar buiten. Naar het strand of een speeltuin. Ook gingen we wel eens naar een optreden van Justin. Je hebt gewoon goed en mindere dagen".

"Heel erg bedankt voor jullie tijd, dit was voor mij genoeg en ik kan hier iets heel moois over schrijven. We zouden alleen nog wel graag wat foto's van je willen maken, maar dat doen we over een paar dagen". "Dat is goed" zeg ik en dan staan we op en geven we haar allebei een hand. "Ik kijk er naar uit om het interview te lezen".

Na een tijdje zitten Justin en ik weer in de auto. "Ik ben trots op je Melis, je hebt het echt goed gedaan" zegt Justin en ik glimlach. "Dankjewel, ik heb trouwens ook best zin in de fotoshoot. Dat lijkt me echt leuk om te doen". "Mag ik dan weer mee?" vraagt hij en ik knik. "Natuurlijk mag jij mee" . "We hebben nog even tijd samen voor we de oppas moeten aflossen, wat dacht je ervan om samen lekker iets te gaan eten aan het strand?" vraagt Justin en ik glimlach. Dat klinkt goed, dat gaan we doen, maar ik ga eerst even online bekend maken dat ik weer ziek ben, ik kan het nu echt niet meer verbergen helaas".........